Αγάπη μου, συρρίκνωσα τις Μ.Ε.Θ.

Υποθέτουμε ότι τελείωσε η Δ.Ε.Θ., ό,τι είχε να πει ο Κούλης εκεί το είπε και γυρίζει στο σπίτι και απευθύνεται στη σύζυγο:

Αγάπη μου, συρρίκνωσα τις Μ.Ε.Θ. / κοστίζουνε πολλά και δε συμφέρει,
και ό,τι θέλει ο χρόνος τώρα ας φέρει, / ας πάνε όλοι στα ιδιωτικά.

Αμάν πια! Δεν πεθαίνουνε οι γέροι! / το είπε κάποτε κι ένας σοφός,
ας λέει ότι θέλει ο λαός / εμείς μόνο γνωρίζουμε καλά.

Μας πήρανε το χρήμα τα γερόντια, / γι’ αυτό οι νέοι έχουν ανεργία,
ας φάνε λίγο και τρομοκρατία / και επ’ αυτού μην έχουνε ενστάσεις.

Γι’ αυτό όποιος πεθαίνει, να πεθαίνει / και ρέστα μη ζητάει απ’ το κράτος,
δε μπήκε ποτέ στο βαρέλι πάτος / χρήμα, για εμάς μόνο θα φτάσεις.

Να πάρουμε γιατρούς και νοσοκόμες; / ντροπή σας που ζητάτε και προσλήψεις,
δεν είναι αυτές σωστές οι αντιλήψεις / σιγά μη δώσω και υπερωρίες…

Ο «στρατηγός» ζητάει ραβδούχους σκύθες / ο κόσμος για να δει νόμο και τάξη,
ελεύθερος να νοιώσει και στην πράξη / και όλα τ’ άλλα είναι ανοησίες.

Γι’ αυτό σου λέω: οι Μ.Ε.Θ. χαμένος κόπος / οι άρρωστοι είναι αντιπαραγωγικοί,
κι αν σας θυμίζει λίγο τους ναζί / απλώς είναι μια σύμπτωση τυχαία.

Ο θάνατός σας είναι η ζωή μας / γι’ αυτό μην αμφιβάλετε καθόλου,
πως, αν πηγαίνετε κατά διαόλου / εμείς θα την περάσουμε ωραία.

Αγάπη μου, συρρίκνωσα τις Μ.Ε.Θ. / αλλά δεν είπα τίποτα στη Δ.Ε.Θ.
στον κόσμο είπα «όλα πάνε πρίμα» / και έδωσα στα «μίντια» όλο το χρήμα.

– Προς υπενθύμιση σ’ όσους ξέχασαν, ο «σοφός» που έλεγε «αμάν πια, δεν πεθαίνουνε οι γέροι» και «μας πήραν όλο το χρήμα τα γερόντια» δεν είναι άλλος από τον «υπέροχο» κ. Α. Λοβέρδο. Ο «στρατηγός» είναι ο κ. Χρυσοχοΐδης, και οι ραβδούχοι σκύθες του είναι τα Μ.Α.Τ. της αρχαίας – σύγχρονης Αθήνας.

Κάποτε, μία Μ.Ε.Θ. έσωσε τη ζωή μου. Έκτοτε, η έλλειψή τους έχει στερήσει τη ζωή πολλών συνανθρώπων μας. Αντίσταση, τίποτε άλλο.

Άρης Κωνσταντίνου