Αστυνόμοι και μπάτσοι
Θα πω μια μικρή παλιά ιστορία, και ίσως να καταλάβει ο Πλεύρης και όσοι συμφωνούν μαζί του ποια είναι η διαφορά μεταξύ αστυνομικού και μπάτσου…
Πρόσφατα έγινε μεγάλη συζήτηση και γράφτηκαν και ακούστηκαν διάφορα, με αφορμή την πρόταση του βουλευτή της ΝΔ, Θάνου Πλεύρη, να διώκεται ποινικά όποιος αποκαλεί «μπάτσους» τους αστυνομικούς.
Θα πω μια μικρή παλιά ιστορία, και ίσως να καταλάβει ο Πλεύρης και όσοι συμφωνούν μαζί του ποια είναι η διαφορά μεταξύ αστυνομικού και μπάτσου.
-Πρέπει να ήταν άνοιξη του 1983 ή του ’84, δεν θυμάμαι ακριβώς, όταν το Κόμμα έβγαλε για πρώτη φορά προκήρυξη για τα προβλήματα των αστυνομικών, και έπρεπε να μοιραστεί σε όσο το δυνατόν σε πιο πολλούς αστυνομικούς.
Με κάλεσε ο τότε γραμματέας της Αχτιδικής επιτροπής, σ. Παναγιώτης Τοσούνης, να αναλάβω εγώ αυτή τη δουλειά. Στην κουβέντα που κάναμε για τον τρόπο που θα μοιραστεί η προκήρυξη είχαμε διαφορετική άποψη.
Εκείνος μου είπε να στηθώ σε μια μικρή απόσταση από το τμήμα και όταν βγαίναν οι αστυνομικοί που αλλάζαν βάρδια να τους πλησιάζω με τρόπο και να τους δίνω το χαρτί.
Εγώ του πρότεινα να πάω σαν εκπρόσωπος του ΚΚΕ και να ζητήσω την άδεια του διοικητή να μοιράσω την προκήρυξη.
-Είσαι καλά, μου λέει, ξέρεις πού πας;
Του είπα να το δοκιμάσω και αν αποτύχω τότε θα το κάνω απ’ έξω.
Την επόμενη μέρα ντύθηκα κάπως επίσημα, πήρα κι έναν σύντροφο μαζί μου να κρατάει τσίλιες ώστε αν γινόταν κάτι στραβό και με πιάναν να ειδοποιήσει.
-Πάω στον φρουρό στην είσοδο, του λέω ποιος είμαι και ότι θέλω να δω τον διοικητή.
Ο φρουρός τα ‘χασε…
-Τι είπες, είσαι απ’ το ΚΚΕ και θες τον διοικητή;;;
Ναι, του λέω, παρ’ τον τηλέφωνο απ’ το φυλάκιο να του μιλήσω είναι σοβαρό το θέμα.
Με κοίταζε, με ξανακοίταξε, αλλά δεν πήγαινε να πάρει.
Του λέω πάλι με θράσος:
-Πάρε τον διοικητή γιατί θα μπω κι αν γίνει φασαρία θα την πληρώσεις εσύ.
Μετά από την έμμεση απειλή μου πήγε και πήρε τον διοικητή.
Εκείνος, μόλις τον άκουσε με ζήτησε να του μιλήσω.
Του λέω το όνομά μου και ότι έρχομαι εκ μέρους του ΚΚΕ να σας ενημερώσω για τις θέσεις του κόμματος για τα προβλήματα των αστυνομικών.
-Εντάξει ελάτε, μου λέει και ο φρουρός έμεινε άγαλμα.
Φτάνω στο γραφείο του κι αφού του ξαναλέω ποιος είμαι και γιατί πήγα, μου ζητάει να δει την προκήρυξη κι αφού τη διάβασε, μου λέει:
-Εντάξει, πηγαίνετε να την μοιράσετε στα γραφεία!!!
Δεν πίστευα στα αφτιά μου.
Του είπα ευχαριστώ και ξεκίνησα γραφείο το γραφείο να πηγαίνω και να λέω:
-Καλημέρα σας, έρχομαι εκ μέρους του ΚΚΕ να σας δώσω μια ανακοίνωση του Κόμματος για τα προβλήματά σας.
Οι αστυνομικοί ξαφνιασμένοι δεν πίστευαν αυτό που άκουγαν.
Λίγο πριν τελειώσω, βγαίνοντας από ένα γραφείο, μου ορμάνε τρεις αστυφύλακες με άγριες διαθέσεις.
Ωπ, την πάτησα, σκέφτηκα.
-Ποιος είσαι συ ρε πούστη, τι κάνεις εδώ ρε, τι το πέρασες το τμήμα, εργοστάσιο;
Έχω άδεια απ’ τον διοικητή, τους λέω..
-Τι είπες ρε μαλάκα, σε ποιους τα πουλάς αυτά, μου λένε και με παίρνουν σηκωτό και με πάνε στον διοικητή.
Με το που μας βλέπει αυτός, τινάχθηκε απ την θέση του…
-Τι έγινε, τι συμβαίνει, εσείς κάνατε την φασαρία που άκουσα;
-Αυτός εδώ κύριε διοικητά είναι απ’ το ΚΚΕ και μοίραζε προκηρύξεις στα γραφεία μας, λέει ένας από αυτούς.
-Το ξέρω, λέει ο διοικητής, του έδωσα εγώ την άδεια.
-Μα πώς, ρωτάει ο αστυφύλακας
-Τι πώς, ποιο είναι το πρόβλημα δεν καταλαβαίνω; Δεν είναι νόμιμο κόμμα το ΚΚΕ; Δεν είναι το τρίτο κόμμα της βουλής; Ο άνθρωπος ήρθε με ευγένεια και ζήτησε την άδεια να μας ενημερώσει τι λέει το κόμμα του για εμάς. Σας παρακαλώ αφήστε τον κύριο να κάνει την δουλειά του. Εμπρός, φύγετε και να είστε προσεκτικοί.
-Δεν πίστευε ο σ. Παναγιώτης στα αφτιά του όταν τον ενημέρωσα το απόγευμα για το πώς πήγε η δουλειά.
-Έπεσες στην περίπτωση μου είπε.
Συμπέρασμα: Ο διοικητής ήταν αστυνομικός όπως πρέπει να είναι όλοι τους, ενώ οι αστυφύλακες που πήγαν να με συλλάβουν ήταν μπάτσοι, που το μόνο που ήξεραν να κάνουν ήταν η άσκηση βίας. Τέτοιους θέλει φυσικά ο Πλεύρης και η κάθε εξουσία. Δεν θέλουν αστυνομικούς με κρίση και σεβασμό στον άνθρωπο, και σίγουρα υπάρχουν τέτοιοι μαζί με τους άλλους τους μπάτσους που δεν διστάζουν να χτυπήσουν ακόμα και συνταξιούχους.
Στη μνήμη του Παναγιώτη Τοσούνη που έφυγε νωρίς.
Γιώργος Γκράτσας
Φωτογραφία: Aris Oikonomou / SOOC