Οι αντιμιλιταριστικές σκέψεις ενός Ευρυτάνα φαντάρου στο πολεμικό μέτωπο (7/2/1941)

Ο “Ευρυτάνας ιχνηλάτης” σάς παρουσιάζει ένα σπάνιο όσο και συγκλονιστικό κείμενο που προέρχεται από το πολεμικό ημερολόγιο του αείμνηστου συμπατριώτη μας Γιάννη Μηλιά που γεννήθηκε το 1915 στη Γρανίτσα Ευρυτανίας (δείτε και εδώ) και ο οποίος μέσα από τη φωτιά του πολέμου στο ελληνοϊταλικό μέτωπο ξεδιπλώνει στο χαρτί αφενός τις σκέψεις του για τους μακελάρηδες των λαών και αφετέρου την αναγκαιότητα της έλευσης ενός νέου δίκαιου κοινωνικού συστήματος που θα σημάνει και τη συναδέλφωση των λαών!

Ιδού…

7 ΤΟΥ ΦΛΕΒΑΡΗ 1941

Η βροχή συνεχίζει… δε λέει να σταματήσει… Οι σκοπιές και τα παρατηρητήρια βρεγμένους μας περιμένουν και βρεγμένους μας διώχνουν. Διερωτώμαι θ’ αντέξουμε, θ’ αντέξουν τα κορμιά μας σ’ αυτή τη σκληρή δοκιμασία; Μα θα μου πεις, φίλε, πως τ’ αγρίμια των βουνών και των λόγων αντέχουν και ζούνε στα κρύα και στις βροχές και στα χιόνια και στους ανέμους. Έτσι και σεις σας προστάζουν οι αφεντάδες η άρχουσα τάξη να ζείτε αγρίμια… είμαστε αγρίμια, προσαρμοστήκαμε στις κλιματολογικές συνθήκες. Μπράβο μας… μπράβο ήρωες. Στο κάτω κάτω της γραφής έχουμε και ψείρες που βοηθάνε στην κυκλοφορία του αίματος χαζοί είστε!!!

Η ζωή μας ωραία και σήμερα. Γεια σας.

Τα μεσάνυχτα η βροχή σταμάτησε. Ξημερώσαμε με κανονιοβολισμούς κατά τη μεριά της Κλεισούρας, Λέκλι.

Δεν ξέρει κανένας τι γίνεται… Είναι προετοιμασία επίθεσης των Ιταλών ή δική μας: Είναι άγνωστο. Είναι γνωστό όμως ότι θα κλάψουν μάνες για τα παιδιά τους και γυναίκες για τους άντρες τους.

Σκέφτομαι και λέω με το φτωχό μου μυαλό. Ε! ρε! και να είχα τη δύναμη να χαστουκίζω γερά τα κεφάλια των όπου γης καθαρμάτων που ξεκινάνε τον πόλεμο. Να μένουν όμως 40 μέρες με φριχτούς πόνους στα ξυλοκρέβατα κι αν ξαναρχίζουν τις ίδιες σκέψεις δεύτερο και τρίτο χαστούκι που να αχρηστεύει τα αρρωστημένα και αιμοδιψή μυαλά τους. Αργά ή γρήγορα οι λαοί θα αποκτήσουν τη δύναμη αυτή και θα συντρίβουν τα σχέδια των πολεμοκάπηλων εγκληματιών εθνικοσοσιαλιστών και ψευτοδημοκρατικών.

Θα κυριαρχήσει, θα επιπλεύσει, και θα εδραιωθεί στον πλανήτη μας το δίκιο κοινωνικό σύστημα, ο σοσιαλισμός, χωρίς πολέμους και καταστροφές… Είμαι βέβαιος ότι οι Λαοί θα λύνουν τις διαφορές τους χωρίς αλληλοεξόντωση. Η αγάπη και η ειρήνη θα θριαμβεύσει.

Πάει και το σήμερα. Αυτές ήταν οι σκέψεις μου και το νερό της βροχής στέγνωσε απάνω μας.