Μια σπουδαία ιστορική προσέγγιση μιας επετείου

Πέρασαν 80 χρόνια από την απελευθέρωση της χώρας, μετά  την  κατοχή,  και  με  μεγάλη  συγκίνηση μελέτησα σχετική  αναδρομή – προσφορά έγκριτης εφημερίδας με μεγάλην απήχησιν εις τους  διανοουμένους αλλά  και  εις τους  διανοουμενίζοντες  εστέτ (κατά  Δημάσο),  της μικρής μας  χώρας, με θέμα  την κατοχή και τις συνέπειές  της. Η  εφημερίς  αναδημοσίευσε  ένα  πόνημα,  το  2014, την ιστορικήν  περίοδον των μνημονίων, και  έφερε  τον  υπέροχον  τίτλον “Αι  θυσίαι  της Ελλάδος εις  τον 2ον Παγκόσμιον Πόλεμον”.

Ξεφυλλίζοντας συγκινημένος το  τεύχος ενημερώθηκα  πλήρως  δια  τας  θυσίας  του Έθνους στη διάρκεια της 4ετούς κατοχής, διότι  με άκρως επιστημονικόν  τρόπον ανέλυε  και απαριθμούσε  τας  θυσίας  μας σε  πολλούς  τομείς. Όπως εις το εμπόριον, την  βιομηχανίαν, την  γεωργίαν, τα  πλοία, τα  ιστιοφόρα (!), τους  δρόμους, τα τραίνα, τα  γεφύρια (αναφέρονταν  και εις τον Γοργοπόταμον, που  κάποιοι  φανατικοί  κατέστρεψαν), αλλά  και  τας σημαντικάς  απωλείας  που  υπέστημεν,  εις  …άλογα  και   γίδια!! Εις  απωλείας  ανθρώπων δεν  εμπλέχτηκε το  αφιέρωμα, προφανώς,  δια  να μη  στενοχωρήσει  τους  υπέροχους αναγνώστες της και  τον λαόν με τέτοια  θλιβερά ζητήματα.

Μπράβο  στο  έντυπο,  σκέφτηκα. Πρέπει  να απαιτήσουμε  την  επανέκδοσιν για να ενημερωθεί  ο  λαός και  να μη απαιτεί  συνεχώς αυξήσεις  και  εργασιακές κατακτήσεις. Να  σκεφτεί  τις  θυσίες  της  κατοχής και  να ηρεμήσει. Να  γιορτάσει  την επέτειον  με σύνεσιν  και μακριά  από  φανατισμούς και ακρότητας. Με την απελευθέρωσιν της Πάτρας  μας (4  Οκτώβρη, της  Αθήνας  στις 12 και, λίγες ημέρες αργότερα, ολόκληρης της χώρας). Κάθε καλοπροαίρετος, λογικός και  δημοκρατικός άνθρωπος πρέπει  να  νιώθει, παρά τας  θυσίας,  υπερήφανος.

Το παιδί μου, ενίοτε αλαζονικό και δογματικό, αντέδρασε όταν  το  ενημέρωσα, δια την  αξίαν της μελέτης  αυτού  του  ιστορικού  κείμενου και  τας  θυσίας της  χώρας αυτήν  της σκληράν  περίοδον.

– Η ειδικότητά  σου, δεν βοηθάει. Πρέπει να σε δει  ψυχίατρος, μου επιτέθηκε. Ελπίζω να μη χρειαστείς  ψυχοφάρμακα. Η  κατοχή, συνέχισε, προέκυψε τον  Απρίλη  του  41, και  έληξε τον Οκτώβρη  του 44. Την  περίοδο  αυτή έδρασαν 3  κυβερνήσεις δοσιλόγων (Τσολάκογλου, Λογοθετόπουλος και Ράλλης), και  προέκυψαν, πέραν  των απωλειών υλικών και  έργων, και απώλειες  ανθρώπων!!! (στρατιωτών, αγωνιστών  αλλά και αμάχων). Μόνο τους  3  χειμώνες πέθαναν από πείνα  πάνω από 200.000 άτομα. Να σε ενημερώσω, ότι  οι πολιτικοί ηγέτες της χώρας  (Παπανδρέοσοφουλοκανελλοπουλοβενιζέλοι), την κοπάνισαν έγκαιρα, μετά  του άνακτος Γεωργάκη, και έτρωγαν και έπιναν στην μέση Ανατολή παρέα  με τους Εγγλέζους και τον Λήπερ (πρέσβη των Άγγλων στην Αθήνα), διαλογιζόμενοι για  το πώς θα  επικρατήσουν μετά  την επιστροφή  τους ως …σωτήρων  της Ελλάδας!! Στη χώρα όμως γίνονταν  χαμός. Είναι ζήτημα η απώλεια  των γιδιών  στα οποία αναφέρεται η  “υπηρεσία”  της συντήρησης , αλλά  χάθηκαν και ….άνθρωποι!! Η Ελλάδα είχε  στην αρχή της κατοχής γύρω στα 7,3 εκατομμύρια κόσμο και εξοντώθηκαν, από  ξένους κατακτητές και ντόπιους  κολαούζους  τους, δεκάδες  χιλιάδες. Έλληνες, που ορκίστηκαν να υπηρετούν τον Αδόλφο με  ωραίες  φουστανελλίτσες, σε  συνεργασία με  τους κατακτητές  εκτέλεσαν, έσφαξαν, έκαψαν, χιλιάδες  Έλληνες αμάχους,  αγωνιστές της αντίστασης και  όποιους δεν έσκυβαν για να υποταχθούν. Υπήρξε αντίσταση, υπήρξε  το  ΕΑΜ, με εκατομμύρια μέλη και αγωνιστές, υπήρξε  το ένοπλο αντάρτικο, ο ΕΛΑΣ, που  γρήγορα δημιούργησε  ζώνες ελεύθερης Ελλάδας. Την περίοδο αυτή, κατά την εκτίμηση των ίδιων των Γερμανών σκοτώθηκαν στην Ελλάδα πάνω από  8 χιλιάδες Γερμανοί στρατιωτικοί!! Δεν φαντάζομαι να πιστεύεις ότι  τους  σκότωσαν οι   …..τσολιάδες του  Ράλλη!! Να σου θυμίσω ότι  το τελευταίο χρόνο της κατοχής υπήρξε  μεγάλη επίθεση από κατακτητές και συνεργάτες απέναντι στο λαό. Μπλόκα (έφαγαν χιλιάδες, και στα προσφυγικά της Πάτρας 75 άτομα, τα περισσότερα μικρής ηλικίας), υπήρξαν  μαζικές  εκτελέσεις  αγωνιστών που αντιστάθηκαν (οι  200 της Καισαριανής αποτελούν χαρακτηριστική περίπτωση), αλλά  και  αμάχων (Καλάβρυτα, Δίστομο,Κοκκινιά, Κομμένο, Σφακιά, Καλογρέζα, Υμηττό και   πολλά  άλλα μέρη). Το πόνημα δεν αναφέρει τους αγώνες του λαού, την προσπάθεια του ΕΑΜ να  σώσει, όσους μπορούσε, από  την πείνα, την δράση  των “πουλημένων” στον  κατακτητή Ελλήνων, του  Παπαδόγκωνα, του  Κουρκουλάκου, του Μπουραντά  με το μηχανοκίνητο της χωροφυλακής που μάτωσε  την Αθήνα,  και  του  Πλυτζανόπουλου που  έσφαζε  στην  Κοκκινιά και επί χούντας διορίστηκε  ο…..υιός του Δήμαρχος!! Αυτά να  θυμηθείς, και  ξέχνα τα ….γίδια που  χάθηκαν, με  αποστόμωσε το παιδί.

Έχει  κάποια  λογική  εξήγηση   και  φαίνεται  να  είναι  σοβαρά  τα επιχειρήματα  του  παιδιού, σκέφτηκα. Ας  θυμηθούμε  λοιπόν, τα  γεγονότα αυτής  της σκοτεινιασμένης, που λέει  και  ο  Μάνος  Ελευθερίου, εποχής, και  να τιμήσουμε αυτούς  που υπέφεραν, που  χάθηκαν, και  όσους  πάλεψαν, αντιστάθηκαν και  πήραν  σκληρή  και απάνθρωπη  ανταμοιβή. Η απελευθέρωση  της  χώρας από  την κατοχική  λαίλαπα, οφείλεται  σε  αυτούς, και αξίζουν  κάθε  τιμή και αναγνώριση  για  τις  θυσίες  τους. Τους  οφείλουμε  πολλά!!

Ανδρέας Μάζης, Γιατρός  Χειρουργός, μέλος  της επιτροπής Πολιτισμού   του Δήμου  της Πάτρας