Γιώργος Ηρακλέους – Το ταχυδρομείο

Σου ταχυδρομώ την καρδιά μου, προσκλητήριο
και τις βέρες για τους αργυρούς μας γάμους.
Έξω βρέχει κι ένα παιδί
στο απέναντι πεζοδρόμιο
έχει φυσαρμόνικα
και μαζεύει κέρματα…

Θυμάμαι τον Μάη της μεγάλης απεργίας,
τότε δεν υπήρχανε εφημερίδες
ούτε πολλές προκηρύξεις
κι ο κόσμος έτρεχε και πάλευε
μόνο με το δίκιο του και την ψυχή του!

Ακόμη αυτός ο κόσμος δεν έγινε δικός μας,
μυρίζει φτώχεια, ιδρώτα και αίμα.
Επειδή δεν μου αρέσει να ζω με μύθους
και πρέπει οι αγώνες να φτάσουνε ως το κόκαλο,
άσε, οι γάμοι μας να μείνουν ταχυδρομικοί.

29/9/2024

Από τη συλλογή: «Αναγνώσματα»