Πατρίδα μου

Πατρίδα μου

Ουρλιάζουν οι λέξεις σε υπήνεμο περιβόλι

Άβρεχτο απ’ τα κύματα αμόλυντο απ’ την οργή.

Κρατώντας τα μάτια στον ουρανό και τα κουπιά στα χέρια ταξιδεύεις.

Φτεροκοπούν γύρω σου σκιές του Οδυσσέα οι λαμνοκόποι.

Μα εσύ ατάραχη κι ανάερη

ως μέσα στο κουκούλι της άνοιξης ταξιδεύεις.

Εκεί που ο πρώτος σπόρος σου γιγάντωσε βουνά και θάλασσες

Ήρωες στα ξερονήσια και ριζιμιά λιθάρια τους ποιητές σου

Κορμοστασιές και γητευτές ισάξιους της λύπης και της χαράς

Χώμα απ’ το χώμα σου και χάδι απ’ το χάδι σου το απόσταγμά τους

Κύκνειο άσμα στην ανάσα του ήλιου το πέταγμά τους

Στην κιβωτό των αστεριών σε ανέβασαν.

Ποιος γράφει τώρα την ιστορία σου, ποιος πλάθει τους μύθους σου;

Την όψη του μέλλοντος σχεδιάζεις

Με χρησμούς και περγαμηνές ακατάληπτες

Βαθιά χωμένο στη γη το περίγραμμά τους

Διφορούμενη όπως πάντα η σημασία τους

Κανείς να ξεδιαλύνει δεν μπορεί

Κανείς να πει με βεβαιότητα ποια των χρησμών η σημασία.

Ώ πατρίδα μου μικρή,

Καρπερή στην άβυσσο του χειμώνα

Στέρεη στην αγκαλιά της Γης

Καμιά θλίψη στο στερέωμα

Μες στα ακρογιάλια που ριπίζεις τους ανέμους

Τις νύχτες τις αφέγγαρες που ταξιδεύεις

Πώς ξεμακραίνει έτσι η Ιθάκη και χάνεται..

Κι εμείς ψάχνουμε με λέξεις να ταιριάξουμε 

Ένα χνάρι πάνω στο σώμα σου, μέσα στη γη σου,

Εκεί στην Ιθάκη σου, στα τρίσβαθα της ύπαρξής σου…

Να σαγηνέψουμε τη λήθη.   Επήλυδες με όνομα Κανένας…

   Ευαγγελία Κούρτη

 

(Το ποίημα της Ευαγγελίας Κούρτη, «Πατρίδα μου», απέσπασε Τιμητική Διάκριση στους 39ους Πανελλήνιους Ποιητικούς Αγώνες Δελφών)