Το κρυπτοΑποτρόπαιο

Στα ειδεχθέστερα των εγκλημάτων, τα αποτρόπαια, όπου Γης, η συλλογική συνείδηση αντιδρά με το δεν το χωράει ο νους τ’ ανθρώπου. Είναι δε τόσο χαρακτηριστική η αδυναμία εκλογίκευσης του αποτρόπαιου, που στην ίδια θέση του αχώρετου στο νου μπορεί να βρει κανείς δικαστές και βαρυποινίτες, ποιητές κι αγράμματους, αλλά όχι παραγωγούς ταινιών τρόμου. Αυτοί οι τελευταίοι, στον κόσμο του θεάματος, καλλιεργούν τη φρίκη τόσο συστηματικά, όσο απαιτείται για να γεμίζουν τα ταμεία τους.

Στο επίπεδο του πολιτικού εκφυλισμού, το αποτρόπαιο, αν έχει τη μορφή ας πούμε των ναζιστικών θαλάμων αερίων, γίνεται αντιληπτό έστω και κατόπιν εορτής, και δύσκολα αποχαρακτηρίζεται, όπως συμβαίνει για παράδειγμα με τη γενοκτονία, δυστυχώς διεθνώς εναπόκειται στην πολιτική ισχύ και τις συμμαχίες που διαμορφώνουν και τον ορισμό της λέξης. Στην παρακμιακή μορφή όμως του ευρωατλαντικού συστήματος, που αυτοαποκαλείται Δύση, το έντεχνο αποτρόπαιο στην πολιτική τείνει να τυφλώσει μάζες επί μαζών κι οπωσδήποτε την όποια διανόηση. Εχει δε και ονοματεπώνυμο. Ελον Μασκ – Τραμπ.

Όχι, δεν προκαλεί φρίκη σε κανέναν, ούτε τον αφελέστερο των ανθρώπων, ότι η ανάδειξη στις κορυφές των συστημάτων αστικής εξουσίας απαιτούν στήριξη από λεφτάδες και γεννούν νέες αμοιβαιότητες με τυπικά ή άτυπα συμβόλαια, μεταξύ ηγετών και δισεκατομμυριούχων. Όμως το σαδιστικά αποτρόπαιο, ξεδιάντροπα διακηρυγμένο της μάγκικης αμερικανιάς που λέγεται πλανηταρχία, είναι να στήνεται «υπουργείο», ειδικά για τον Μασκ, που τον μετατρέπει σε εποπτεύουσα της πλανηταρχίας αρχή. Μπορεί να χωρέσει ανθρώπου νους ότι αποκτά υπερεξουσίες ένας άνθρωπος που έχει συσσωρεύσει τόσο ρατσισμό όσο και πλούτο, τόσο παθογενές αίσθημα ανωτερότητας, όσο όλοι οι φιλοξενηθέντες σε ιδρύματα Ναπολέοντες της Γης, μαζί με την ισχύ του ελέγχου όπλων από το Διάστημα, κι αυτός να είναι ο εποπτεύων την αποτελεσματικότητα μιας πολιτικής εξουσίας που διαθέτει το μεγαλύτερο πυρηνικό οπλοστάσιο της Γης. Δεν ξέρω, ούτε και μ’ ενδιαφέρει, αν αυτό το πολιτικά και διανοητικά αποτρόπαιο, απότοκο των αμερικάνικων εκλογών είναι αποδεκτό σε Δύση, Ανατολή, Βορρά ή Νότο, ως φυσική τραμπική εξέλιξη. Ηδη διαβάζω και βλέπω κάτι επικίνδυνες δόσεις επικοινωνιακού φαρμάκου, για να το χωνέψουμε σαν ρετσινόλαδο. Για παράδειγμα, κάποιος μίλησε για νέο Κίσινγκερ, άλλος το μπέρδεψε με τους αλγορίθμους της Τεχνητής Νοημοσύνης, κι άλλοι κάνουν αστειάκια για το ότι ο Ελον θα βαρεθεί γρήγορα να παίζει τον διάβολο που έγινε θεός.

Αυτή η εξοικείωση με όσα παράγει η καπιταλιστική βαρβαρότητα, έτσι ώστε ένας λαός που πέρασε από τους φούρνους των ναζί να θεωρεί δικαίωμα στην αυτοάμυνα να κάνει τα ίδια σε μια Γάζα χωρίς γάζες, είναι ο μείζων φόβος μου. Γιατί όταν εκατομμύρια νέοι άνθρωποι που έχουν τυχόν γλιτώσει απ’ την κρυσταλλική μεταμφεταμίνη, την ηρωίνη, κι άλλα τέτοια της ελεύθερης αγοράς, εθίζονται με τους Μασκ ανεπαισθήτως αποτρόπαια στην κρυπτοπολιτική των κρυπτονομισμάτων, τότε το φανερό ειδεχθές κρύβει επιμελώς στην πραγματικότητα την επελαύνουσα κόλαση του μέλλοντός τους…