Η Γάζα δικάζει τον Κόσμο

Ζω σε μια πόλη που την έχουν βομβαρδίσει
και στα ερείπια τριγυρνώ σαν αρουραίος,
τι κι άμα φταίει η Ανατολή κι η Δύση,
αλλού οφείλουν και αλλού πάει το χρέος.

Η σκόνη έκρυψε τον ήλιο μου και σήμερα,
νερό δεν έχω, ούτε και καθαρό αέρα,
τ’ αγρίμια ήρθανε και διώχνουνε τα ήμερα
και τ’ όνομά μου γράφει επάνω κάποια σφαίρα.

Δε θα μιλήσω για ό,τι ξέρω κι ό,τι είδα,
ξέρετε τη σιωπή, ξέρετε τη φωνή μου,
εσείς μου φτιάξατε ετούτη την παγίδα
και τα καρφιά που μου τρυπάνε το κορμί μου.

Με μία γάζα την πληγή πρόχειρα δέσατε,
κανείς μην πει πως δεν προσφέρατε βοήθεια
και ας το ξέρατε, εσείς την προκαλέσατε,
μες τα υπόγεια κρύβεται, βαθιά, η αλήθεια.

Έτσι, φταίτε όσο φταίνε και οι θύτες,
τους υπογράψατε λευκή επιταγή,
θέμα μνήμης είναι οι νίκες και οι ήττες
κι ας προσμένω να ξανάρθει η χαραυγή.

Τι κι αν φωνάζω απ’ την τεράστια φυλακή,
είχα μια χώρα όλο όνειρα κι ελπίδα.
Όλοι μου λέτε να δηλώσω υποταγή
κι από το χάρτη σας να σβήσει η κηλίδα.

Και περιμένετε απλώς το θάνατό μου,
αφού το μέλλον, σαν παιδάκι φοβισμένο,
μες στα χαλάσματα γυρεύει τ’ όνειρό μου
πριν σκοτωθεί σε μια γωνιά απελπισμένο.

Η δίκη τέλειωσε, ένορκοι αποφασίσατε,
πάνω μου βγάλατε, στρέψατε τα μαχαίρια σας,
ψεύτικα δάκρυα, το στόμα μού το κλείσατε,
κι από το αίμα μου γεμίσατε τα χέρια σας.

Άρης Κωνσταντίνου

Εικόνα: Από το παλαστινιακό ντοκιμαντέρ «Καμιά Άλλη Γη / No Other Land» των Μπάσελ Άντρα, Χαμντάν Μπαλάλ, Ραχέλ Ζορ, Γιουβάλ Άμπρααμ (2024)