Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα: «Η νοικοκυρά» της Βαγγελιώς Καρακατσάνη

Η Βαγγελιώ Καρακατσάνη κατάγεται από το Μοχό και είναι παντρεμένη με το Νίκο Λουτράρη από τις Αρχάνες, όπου και διαμένουν.

Είναι Αρχιτέκτων Τοπίου και έχει ασκήσει το επάγγελμά της στον ιδιωτικό τομέα.

Εργάστηκε επίσης, σαν δημοσιογράφος στην εβδομαδιαία εφημερίδα Ν. Λέσβου “Νέο Εμπρός” και στη συνέχεια ως διευθύντρια σύνταξης στο παγκρήτιο περιοδικό “Οικοδομώ”. Άρθρα της δημοσιεύονται στον τοπικό τύπο και για δύο χρόνια ήταν μέλος της Συντακτικής Επιτροπής του Πολιτιστικού μαγκαζίνο Svoura art. Έργα της δημοσιεύονται στη “Φωνή Λογοτεχνών” της “ΑΠΕΛ-Σ” καθώς και στο ιστολόγιο της.

Ανέπτυξε έντονη κοινωνικοπολιτική δράση από τα σπουδαστικά της χρόνια και είχε εκλεγεί σε διάφορες θέσεις ευθύνης μαζικών φορέων. Μεταξύ άλλων, έχει διατελέσει Πρόεδρος Δ.Σ. της Ένωσης Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ν. Ηρακλείου και Πρόεδρος Δ.Σ. του Σωματείου ενάντια στην προκατάληψη για τις ψυχικές διαταραχές Υπέρβαση, με το οποίο εξέδιδαν την περιοδική εφημερίδα “ΥΠΕΡΒΑΣΗ”.  Σήμερα είναι Γραμματέας Δ.Σ. του Συλλόγου Γυναικών Αρχανών, ιδρυτικό μέλος της ΟΓΕ.

Συμμετέχει στο Θεατρικό Εργαστήρι του Δήμου Αρχανών Αστερουσίων, ενώ παρακολούθησε μαθήματα Φωτογραφίας στο Σύλλογο Φίλων Τέχνης Αρχανών και Παραδοσιακών Χορών στο Πολιτιστικό Σύλλογο Μοχού. Της αρέσει το διάβασμα, η μουσική, το θέατρο, ο κινηματογράφος, τα ταξίδια και η δημιουργική συζήτηση.

Έχει εκδοθεί το μυθιστόρημα της “Στη ρίζα τ’ αετού” (2015), το παραμύθι “Το Άτακτο αστεράκι με το κόκκινο σκουφάκι” (2017), την ποιητική συλλογή “Τα αναγκαία”(2020) το παραμύθι “Το έρημο κλουβί” (2021), την ιστορία αγάπης σε ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο “Έχει κι η αγαπη σύνορα” (2022), το παραμύθι “Ο καρχαρίας τίγρης και οι σαρδελίτσες” (2023) και το παραμύθι “Τιτιβίσματα στο δάσος” (2024). Συμμετέχει στην ποιητική ανθολογία “Γράμματα της ποίησης”, στη συλλογή ποιημάτων και διηγημάτων “Σκληρός Απρίλης 2020 μ.Χ.” όπου συμπεριλήφθηκε, μετά από διαγωνισμό, το ποίημά της “Ο Αδερφός”καθώς και στην “Αντιπολεμική Ανθολογία Σύγχρονης Ελληνικής Ποίησης” (2024).

Το ποίημα μας το έστειλε η ίδια και είναι αδημοσίευτο. Την ευχαριστούμε θερμά.

Η νοικοκυρά 

Το ρολόι χτυπάει στις έξι,
πριν καλά – καλά να ‘χει φέξει,
Πρωινό να προφτάσω, 
τα παιδιά να ετοιμάσω.
Στις οχτώ να τα πάω σχολείο, 
μην περάσουν πειθαρχείο
και μετά να γυρίσω στο σπίτι,
πιάτα, σίδερο, μην έχω ξενύχτι.

Βιαστικά να μαγειρέψω να φάμε, 
Ένας – ένας στο σπίτι γυρνάμε,
Κι ύστερα πάλι πιάτα στη μέση,
τη ζωή αυτή, πως ν’ αντέξεις;
Και μετά στους γονείς, στα Αμέα, 
να φροντίσω σαν γυναίκα μοιραία…
Να βάλω τα έξοδα κάτω, 
λίγο ακόμα και πιάσαμε πάτο!

Όλα σε πρόγραμμα σφικτό,
πολιτικό-οικονομικό
Μην βρούμε χρόνο ν’ αντιδράσουμε 
και τη συνήθεια πετάξουμε,
Στα μούτρα των αφεντικών 
με κίνημα ανατρεπτικό.

Το απόγευμα να πάμε για ψώνια,
χωρίς τέλος αυτά τα καψόνια 
Και μετά να διαβάσω παιδιά, 
με ένα πόνο σφάχτη στην κοιλιά
Και το βράδυ να φιλήσω τον άντρα,
μισογύνης έχει γίνει στη μάντρα,
Κι άντε επιτέλους να κάτσω, 
στον καναπέ γιατί πάω να σκάσω.

Να δω καμία νέα ταινία, 
να με πάρει ο ύπνος στα κρύα,
Ξαφνικά να ξυπνήσω μεσάνυχτα, 
μην κρυώσω κι αφήσω ακάλυπτα,
εκκρεμότητες, ανάγκες και χρέη 
να μας φάνε!! Είμαστε νοικοκυραίοι…

Όλα σε πρόγραμμα σφικτό,
πολιτικό-οικονομικό
Μην βρούμε χρόνο ν’ αντιδράσουμε 
και τη συνήθεια πετάξουμε,
Στα μούτρα των αφεντικών 
με κίνημα ανατρεπτικό.

“Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα”: Δείτε όλα τα ποιήματα εδώ.