Μικρό κορίτσι

Πλάσμα φερμένο από του χρόνου τη σκόνη
“Το ανάστημά σου ολοένα και ψηλώνει
Στους ώμους φέρεις του δίκιου την ευθύνη
Μικρό κορίτσι, εσύ είσαι η Παλαιστίνη…”

Μικρό κορίτσι από την Παλαιστίνη
Βλέμμα θαθύ σε δέρμα πλαστελίνη
Κουτσό χαμόγελο και ρούχα σκονισμένα
Τα μέλη σου φαντάσματα, ακρωτηριασμένα

Φυγάδα από τότε που στη γη σου πρωτοβάδισες
Μαχήτρια απ’ την ώρα που στα δυο σου πόδια πάτησες
Απ’ τους σωσμένους άλλοτε, τώρα κυνηγημένη
Κι από τους τότε τους σωτήρες, για πάντα αγνοημένη

Το όνομά σου έχεις γραμμένο στην ωλένη
Μακρύς κατάλογος νεκρών σε περιμένει
Μα ίσως τις σφαίρες των εχθρών σου ξεγελάσεις
Σε μια πατρίδα ολότελα δική σου θα περάσεις

Το πεπρωμένο σου έγινε τη μοίρα σου να ορίσεις
Μετά τον θάνατό σου ή με τον τρόπο που θα ζήσεις
Παιδί δεν ήσουνα ποτέ – και πότε να προκάνεις
Παιδί ποτέ δεν θα ‘σαι, μα παιδιά πολλά θα κάνεις

Πλάσμα φερμένο από του χρόνου τη σκόνη
Το ανάστημά σου ολοένα και ψηλώνει
Στους ώμους φέρεις του δίκιου την ευθύνη
Μικρό κορίτσι, εσύ είσαι η Παλαιστίνη

Α.Β.Λ.

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: