Παιχνίδια με τη φωτιά και τη «σωστή» πλευρά της Ιστορίας (Για τις εξελίξεις στη Συρία)
Παρά τη μεγάλη σύγχυση γύρω από την ειδησεογραφία, τη διαστρέβλωση και την προπαγάνδα για τις εξελίξεις στη Συρία, το σίγουρο είναι ότι ο συριακός λαός βρίσκεται ξανά στις συμπληγάδες των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών βιώνοντας ένα δράμα και ότι ο πόλεμος στη Μ. Ανατολή γενικεύεται επικίνδυνα…
Τις τελευταίες μέρες στη Συρία υπάρχουν σημαντικές εξελίξεις. Στρατιωτικές δυνάμεις τζιχαντιστών με ισχυρές συνδέσεις και υποστήριξη από ιμπεριαλιστικά κέντρα έχουν καταλάβει το Χαλέπι (δεν είναι η πρωτεύουσα της Συρίας, αλλά η μεγαλύτερη πόλη της χώρας). Υπάρχουν αναφορές για περισσότερους από 400 νεκρούς.
Οι εξελίξεις σε περίοδο πολεμικής αναμέτρησης ισχυρών ιμπεριαλιστικών κέντρων έχουν τεράστια δυναμική.
Αυτή τη στιγμή που η συγκεκριμένη χώρα της Μ. Ανατολής φαίνεται να μπαίνει ακόμα περισσότερο στο επίκεντρο ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών χρειάζεται επαγρύπνηση και πολύ φίλτρο σε όσα δημοσιεύονται γύρω από τις εξελίξεις στη Συρία.
Ωστόσο μπορούν να γίνουν ορισμένες επισημάνσεις. Στη Συρία συγκεντρώνεται τεράστια δύναμη πυρός από διάφορα ιμπεριαλιστικά κέντρα.
Η Ρωσία διατηρεί δύο από τις ελάχιστες βάσεις που διαθέτει εκτός των δικών της συνόρων και μάλιστα τη ναυτική βάση στην Ταρτούς που παίζει στρατηγικό ρόλο για την παρουσία του ρωσικού στόλου στην Ανατολική Μεσόγειο. Έχει επίσης παίξει καθοριστικό ρόλο παίρνοντας άμεσα ενεργό μέρος στη σύγκρουση του συριακού εμφυλίου πολέμου, πριν περίπου μια δεκαετία, στηρίζοντας τη συριακή κυβέρνηση του Άσαντ όταν η χώρα βρέθηκε στο επίκεντρο άλλης μίας ιμπεριαλιστικής «άνοιξης».
Στη Συρία έχει πραγματοποιήσει τρεις φορές στρατιωτικές εισβολές τα τελευταία χρόνια η ΝΑΤΟική Τουρκία, η οποία κατέχει παράνομα συριακά εδάφη. Συνεχώς παρεμβαίνει στη χώρα χτυπώντας στόχους που συνδέονται με ένοπλες ομάδες Κούρδων, κάποιες από τις οποίες στηρίζονται από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ.
Προφανώς στη Συρία παρεμβαίνουν (με κάθε τρόπο και με βομβαρδισμούς τα τελευταία χρόνια), αρχικά στο όνομα στήριξης της «αντιπολίτευσης» και στη συνέχεια στο όνομα καταπολέμησης της τρομοκρατίας οι ΗΠΑ, η Μεγάλη Βρετανία, η Γαλλία κ.ά. Όμως και με στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ επί του συριακού εδάφους όπου ελέγχουν στρατιωτικές βάσεις στα βόρεια και ανατολικά της χώρας.
Στη Συρία, επίσης, όπως ο καθένας είχε παρατηρήσει τους τελευταίους μήνες, συχνά βομβαρδίζει το κράτος-δολοφόνος του Ισραήλ, το οποίο επίσης κατέχει εδάφη της Συρίας, τα Υψίπεδα του Γκολάν.
Τα παραπάνω σε καμία περίπτωση δεν αποτυπώνουν ολοκληρωμένα το τι συμβαίνει σε αυτή την πολύπαθη χώρα. Είναι όμως απαραίτητο να αναφερθούν για να υπάρχει μια αίσθηση του τι συμφέροντα συγκρούονται και τι δυνάμεις παρεμβαίνουν πολύπλευρα.
Για τα γεγονότα των τελευταίων ημερών χρειάζεται να επισημανθούν τα εξής:
Οι δυνάμεις που ξεκίνησαν την επίθεση στη συριακή κυβέρνηση είναι παρακλάδια της «Αλ Κάιντα», με διάφορες σχέσεις με Τουρκία, ΗΠΑ, Ισραήλ κλπ.
Η νέα φάση της σύγκρουσης στη Συρία ξεκίνησε ουσιαστικά μια μέρα μετά από την εκεχειρία -με το πιστόλι στον κρόταφο- που ανακοίνωσε ο Νετανιάχου για Λίβανο και Ισραήλ και τον ισχυρισμό του Νετανιάχου πως γίνεται για να προετοιμαστεί ο ισραηλινός στρατός για σφοδρότερο πόλεμο.
Επίσης τους τελευταίους μήνες υπάρχουν πολλές εξελίξεις στο Κουρδικό, με τους Κούρδους να έχουν ισχυρή παρουσία στη βόρεια Συρία. Είναι χαρακτηριστικές και οι δύο όψεις του τελευταίου διαστήματος: Από τη μία διάφορες τοποθετήσεις (και από την Τουρκία) για ανάγκη «εξομάλυνσης» με τους Κούρδους και από την άλλη το γεγονός ότι για την πρόσφατη ένοπλη επίθεση σε πολεμική βιομηχανία της Τουρκίας την ευθύνη ανέλαβε το PKK.
Η Τουρκία δείχνεται ως βασικός υποστηρικτής των τζιχαντιστών. Βολικά ξεχνιέται από διάφορους «αναλυτές» ότι ο λόγος πρέπει να γίνεται για τη ΝΑΤΟική Τουρκία, την οποία μόλις πριν μία εβδομάδα επισκέφτηκε ο ΓΓ του ΝΑΤΟ Μ. Ρούτε.
Τις αιτίες των εξελίξεων στη Συρία πρέπει να τις αναζητήσουμε στην ίδια κατεύθυνση της γενικότερης ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης στη Μ. Ανατολή.
Όμως οι εξελίξεις αυτές προσφέρονται για το ξεσκέπασμα της υποκριτικής ευρωατλαντικής προπαγάνδας: Έτσι, τα δυτικά ΜΜΕ αναφέρονται στους τζιχαντιστές ως «rebels» (εξεγερμένους) και όχι βέβαια ως τρομοκράτες. Τα ίδια ΜΜΕ που τους Παλαιστίνιους τους ανέφεραν ως «φανατικούς ισλαμιστές» (!!!) και «τρομοκράτες», βαφτίζουν τους τζιχαντιστές ως «αντιπολίτευση» και «μαχητές της ελευθερίας»! Ξετσίπωτη προπαγάνδα…
Είναι ένα ερώτημα το ευρωατλαντικό στρατόπεδο, η ελληνική κυβέρνηση και όλα τα κόμματα του ευρωατλαντισμού με ποια πλευρά της Ιστορίας είναι στη Συρία; Δεν πιστεύουμε να είναι με τους τζιχαντιστές, τα «παιδιά» της «Αλ Κάιντα» και του ISIS… γιατί τις τελευταίες ώρες ακούμε πως και όλοι οι «τζιχαντιστές» δεν είναι το ίδιο. Πράγματι υπάρχουν οι «δικοί» μας και οι «δικοί» τους τζιχαντιστές… Άλλωστε είναι οι ίδιοι που εδώ και τόσα χρόνια δεν έχουν καταγγείλει την παράνομη κατοχή συριακών εδαφών από το Ισραήλ (από το 1981) και της Τουρκίας τα τελευταία χρόνια, ενώ αλλού εμφανίζονται ευαίσθητοι σε ζητήματα εδαφικής ακεραιότητας (π.χ. Ουκρανία) .
Παρά τη μεγάλη σύγχυση γύρω από την ειδησεογραφία, τη διαστρέβλωση και την προπαγάνδα για τις εξελίξεις στη Συρία, το σίγουρο είναι ότι ο συριακός λαός βρίσκεται ξανά στις συμπληγάδες των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών βιώνοντας ένα δράμα και ότι ο πόλεμος στη Μ. Ανατολή γενικεύεται επικίνδυνα…
