Ρομποτάκια

Παιδιά του σωλήνα και του ενυδρείου,
κάποιας βιτρίνας και μιάς μηχανής,
δημιουργήματα εργαστηρίου,
κάλπικα κέρματα νέας κοπής.  

Ιδια στην στην όψη- όμοια στην κόψη,
φθηνά αντίγραφα του ίδιου πατρόν,
τούς κατευθύνουν το νου και την
σκέψη  μαύρες οθόνες υπολογιστών.  

Σαν κουρδισμένα μικρά αρκουδάκια
με κούφιο βλέμμα και άδεια καρδιά,
στο ίδιο βήμα σαν στρατιωτάκια
που εκτελούν εντολές, σιωπηλά.  

Της μέρας το πλάνο σκέτο μαρτύριο,
δεν μένει χρόνος δυό λόγια να πούν
κι όταν το βράδυ ηχεί σιωπητήριο
μεσ’ σε κλουβιά τρέχουν να καλυφθούν.  

Γίναμε όλοι σαν Ρομποτάκια
στο ίδιο μοτίβο “σπίτι – δουλειά”,
χαρές και έρωτες, πίκρες, φαρμάκια
όλα πιά γίνονται μηχανικά. 

Παιδιά της βιτρίνας και του ενυδρείου,
κάποιας οθόνης και μιάς μηχανής,
δημιουργήματα εργαστηρίου,
καινούργια γρανάζια παλιάς μηχανής.

Γ. Σπυρόπουλος
Ηράκλειο Κρήτης