«Γελοιογραφικές αναδιαρθρώσεις. Μέσα από τις σελίδες του Ριζοσπάστη», του Ιάκωβου Βάη
Κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή» οι «Γελοιογραφικές αναδιαρθρώσεις. Μέσα από τις σελίδες του Ριζοσπάστη», του Ιάκωβου Βάη.
Κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή» οι «Γελοιογραφικές αναδιαρθρώσεις. Μέσα από τις σελίδες του Ριζοσπάστη», του Ιάκωβου Βάη.
Σημειώνει στον πρόλογο η Συντακτική Επιτροπή του «Ριζοσπάστη»: «Αν μια φωτογραφία είναι χίλιες λέξεις, τότε ένα σκίτσο είναι πολλές περισσότερες. Με το μαρκαδοράκι του, ο σκιτσογράφος “πλάθει” την πραγματικότητα που σχολιάζει. Κι αυτό ακριβώς είναι το σχόλιό του. (…) Σ’ ένα σκίτσο, η Γη μπορεί να είναι τετράγωνη, ένας πολιτικός να έχει φτερά, ένα τρένο να διασχίζει τη θάλασσα και πάει λέγοντας… Ολα αυτά θα μπορούσαν βέβαια να ειπωθούν για κάθε σκιτσογράφο. Για τον σκιτσογράφο του “Ριζοσπάστη” όμως, υπάρχει κάτι που κάνει τη δουλειά του πιο ξεχωριστή και δύσκολη. Ο σκιτσογράφος στον κομματικό Τύπο μοιράζεται το ίδιο καθήκον με τον δημοσιογράφο: Να φωτίζουν την αλήθεια από τη σκοπιά των από κάτω. Το σκίτσο του δεν πρέπει μόνο να περιγράφει, αλλά να έχει ταυτόχρονα θέση, να αποτυπώνει την ταξική ματιά του ΚΚΕ στις εξελίξεις. (…)
Ο Ιάκωβος Βάης είναι ένας ανήσυχος δημιουργός. (…) Κι επειδή είναι ανήσυχος, εξελίσσεται. Και μας χαρίζει όλο και πιο εύστοχα, όλο και πιο ωραία σκίτσα. Του ευχόμαστε έτσι να συνεχίσει και είμαστε σίγουροι ότι θα το κάνει».
Ενώ ο, επίσης σκιτσογράφος, Πάνος Ζάχαρης αναφέρει στο εισαγωγικό του σημείωμα: «Τα σκίτσα του Ιάκωβου Βάη δεν είναι συνηθισμένα. Κι αυτό γιατί ο Ιάκωβος έχει επιλέξει να μιλάει με τον τρόπο που ξέρει καλά για τα μεγάλα και τα σημαντικά. Στα σκίτσα του αναδεικνύονται όλα όσα κάνουν δύσκολη τη ζωή της εργατικής τάξης, αλλά και οι ελπίδες και η προοπτική».
Το βιογραφικό του Ιάκωβου Βάη, σύμφωνα με τη δική του πένα:
Ηταν θυμάμαι μια όμορφη μέρα του Οκτώβρη 1981 και ενώ ο τόπος βίωνε την «πρώτη φορά ΠΑΣΟΚερά», εμένα ο δρόμος από την ανυπαρξία στην ύπαρξη με οδηγούσε στην Πάτρα. Ξαφνιασμένος κοίταξα δεξιά, κοίταξα αριστερά, κοίταξα και τον χάρτη… και αναφώνησα: «Γαμώτο! Το ήξερα ότι έπρεπε να είχα στρίψει αριστερά στην Αλμπουκέρκη!». Δάγκωσα ένα καρότο και αμέσως ξεκίνησα για τον δρόμο της επιστροφής. Ομως με έκπληξη διαπίστωσα ότι τα πουλάκια είχαν φάει τα ψίχουλα που έριχνα στον δρόμο. Πολύ σπάσιμο αυτά τα παλιο-πουλάκια! Από τότε τα αντιπαθώ. Ετσι, μιας και είχα κολλήσει για τα καλά σε αυτό το περίεργο μέρος, είπα να δοκιμάσω την τύχη μου.
Από τότε έχουν περάσει πολλά χρόνια κι εγώ πέρασα απ’ όλα τα στάδια της εκπαίδευσης. Εκανα και μια βόλτα από την Καλών Τεχνών Αθήνας. Εκεί κάπου είπα να το στρίψω λίγο προς τα κόμικς και τη γελοιογραφία. Μετά ήρθε ένας ψηλός τύπος και μου έμαθε πώς να στρώνω σωστά το κρεβάτι μου και πώς να κοιμάμαι παντού εκτός από αυτό. Και αφού τελείωσα και με τον στρατό, ξεκίνησα να ζωγραφίζω αστείες φατσούλες και να κοροϊδεύω τους πλούσιους και τους εξουσιαστές. Και μάλλον άρεσε σε κάτι τύπους, γιατί τα πήραν και τα βάλανε στην εφημερίδα τους και όλο λένε θέλουν κι άλλα! Και πάνε τώρα 11 χρόνια! Τι να πω… Ο καθένας με τα γούστα του.
Πρόσφατα έμαθα πού πέφτει η Αλμπουκέρκη. Αλλά μέσα στην αναμπουμπούλα ξέχασα πού ήθελα να πάω. Οπότε θα προσέχω πολύ να μη χάσω άλλη στροφή και θα μαρκάρω το μονοπάτι μου με κάτι μη βρώσιμο από πτηνά. Μια φορά την πάτησα και ακόμα το πληρώνω!
