Γιώργος Ηρακλέους – Για τα Τέμπη

Εδώ θα πρέπει να σταθείς
και να γνωρίσεις τους φονιάδες.
Τα αθώα θύματα έχουνε μάτια,
που κερδίζουνε το φως.
Στην μπασιά του κόσμου
γνωρίζεις την απονιά μονάχα! 

Το παράπονο ξεχειλίζει την λύπη,
άραγε η τιμωρία αποχωρίστηκε από το έγκλημα;
Κράτα μου το χέρι μην χαθούμε,
πενήντα δύο νεκροί
κείτονται κάτω από κείνο
που μας πονάει βαθιά,
και κρατάνε από τη γενιά των λουλουδιών,
μέσα τους κοιμούνται τ’ άγρια πουλιά της δικαίωσης.
Να μην ξεχάσουμε τα παιδιά
που μας κοιτάζουνε από τις άγνωστες περιοχές του παραδείσου,
με το έντιμο αίμα τους να ζητάει εκδίκηση! 

Γιώργος Ηρακλέους