Δεν έχω οξυγόνο

Το τοπίο βυθίζεται
χάνει την υπομονή του.
Ανίδεο συμμοριών τρομάζει,
ένας βωμός άθελά του γίνεται.
Καρφώνεται στα μάτια μας
πυριγενές θραύσμα.
Μια ακόμα σπίθα
πρόσκαιρα ηττημένη.

Γέλιο από δάκρυ
και δάκρυ από γέλιο
κραυγή σαν φρενιασμένο φάντασμα
Δ ε ν   έ χ ω   ο ξ υ γ ό ν ο
Κι όταν διαβαίνει το μαύρο σύννεφο
τινάζονται οι φλέβες όρθιες κεραίες
αφανείς ακροβάτες σε εναέριες αιματοχυσίες.

Πάνω στις ράγες χαιρέκακες Σίβυλλες
προλέγουν ανάκουστους θρήνους.
Θάβουν τη ζωή κάτω απ’ τις ερπύστριες
προεξοφλώντας τη λήθη.
Και στον ανυπέρθετο βαθμό του κέρδους
Παίζονται τα κεφάλια μας.
Δ ε ν   έ χ ω   ο ξ υ γ ό ν ο
Ανυπόταχτες συλλαβές τώρα
πληθαίνουν στα στόματα χιλιάδων
προεξοφλώντας την καταδίκη σας.

         Ευαγγελία Κούρτη