Αλέκος Πούλος – Μιλώντας για Πολιτική

Τι τάχα να συζητούν
από τόσο κοντά, τόσες ώρες
τα μαύρα πουλιά των πελάγων
με τους γλάρους μας
που καθισμένοι στην κουπαστή της πλώρης
περιμένουν κάποιο μήνυμα να ταξιδέψουν;

Αθώοι κι ανυποψίαστοι
 μιλούσαμε για πολιτική
 και στερημένοι το φως της ζωής
 δεν μας άφηναν τ’ ακονισμένα μαχαίρια
που μας ακουμπούσαν μ’ άγριες χειρονομίες
να μαρτυρήσουμε αυτούς
που μπροστά τους έχουν
εγκλημάτων σχεδιασμούς
κι αφήνουν με την κάθε πράξη τους
το μίσος να τρέξει
γι’ αυτό που είμαστε και γι’ αυτό που
ονειρευόμαστε να γίνουμε.

Μοιράζαμε συγχώρεση αμαρτιών
για να μπορέσουμε να κοιμηθούμε
χωρίς ανθρώπινα πάθη
με αρπαγμένη τη μοίρα μας
μες τη παγωμένη αγκαλιά τους.

Εξ άλλου καταδικάζαμε αυστηρά
τον Αμερικανό πρόεδρο.
Ιερά εξέταση το καπνιστήριο.
Χιλιάδες φωτιές ανάβαμε
για τα εγκλήματά του.
Μόνο γι’ αυτόν.

Την ώρα της καληνύχτας μας
αναστάτωσε εισροή υδάτων
στης πλώρης το αμπάρι.
Πριν επέλθει πανικός
πριν παραδοθούμε
επουλωμένοι από γήινα πάθη
στου Ειρηνικού την τρικυμία
πριν οι γλάροι αναρωτηθούν
τι μήνυμα σήμερα να μεταφέρουν
ρώτησε ο ναύτης
με δάκρυα που φοβέριζαν τον θάνατο
αυτούς που καταδίκαζαν
μ’ αγριότερη οργή τον Αμερικανό Πρόεδρο
και προσπαθούσαν κάθε βράδυ
να ξεθωριάσουν την δική μας οργή
και για τους άλλους παρόμοιους.
– Τώρα που θα βουλιάξουμε
μου λέτε και μένα ποιος φταίει;

Τα μαύρα πουλιά των πελάγων
την δουλειά τους έκαναν
ώρα νυχτερινή στην πλώρη μας.
Οι σύμμαχοι ήταν στις θέσεις τους
ν’ αθωώσουν.
Οι υπόλοιποι δεν προλάβαμε να
ξαλαφρώσουμε την συνείδησή μας
όπως μας ζητούσαν επίμονα
απ’ το βάρος της αλήθειας.

Το έγκλημα δεν ήταν τέλεια σχεδιασμένο.

                                              Αλέκος Πούλος