Γιώργος Ηρακλέους – Ελεγεία για τα Τέμπη

Κανένας δεν ξεχνάει το αίμα,
που άδικα χύνεται,
περνάνε, φεύγουνε, ξανάρχονται οι νεκροί,
και ζητάνε να γίνουμε η φωνή τους!

Κανένας δεν λησμονεί τη νύχτα
που φύγανε τα παιδιά μας,
δεν έχουμε κι εμείς από τότε οξυγόνο,
γύρω νύχτα, παντού νύχτα! 

Παγωμένο το φεγγάρι του χειμώνα σβήνει
κι από τα σύννεφα ψηλά
τα μάτια των παιδιών μας κοιτάζουνε,
άγρια, τρελά και διψασμένα
ζητάνε δικαιοσύνη… 

18/1/2025, από τη συλλογή “Τα καθημερινά”