Τι έχει σημασία τελικά, ο προορισμός ή το ταξίδι (Ή αγιάζει ο σκοπός τα μέσα;)

Γνωστό το ποίημα του Καβάφη που καταλήγει στο ότι το ταξίδι είναι που μετράει και όχι ο προορισμός. Ο προορισμός δε θα είναι ποτέ ο ίδιος, αλλάζει κατά τη διάρκεια του ταξιδιού, όπως και αυτός που ταξιδεύει. Και το ζήτημα είναι ο τρόπος που θα φτάσεις, δε μπορεί να είναι με κάθε κόστος, με οποιοδήποτε τίμημα, πρέπει να είναι συμβατός με το τι θες να βρεις και τι να δημιουργήσεις. Αυτό συνοπτικά περιγράφεται και με την αντιστροφή της φράσης που καταλήγει στο ότι ο σκοπός, οποιοσδήποτε και αν είναι αυτός, δεν αγιάζει τα μέσα, δεν δικαιολογεί τα πάντα. 

Απέναντι σε αυτή την φιλοσοφία, στην οποία στηρίχθηκαν μια σειρά κινημάτων και επαναστάσεων, έρχεται να αντιταχθεί η πολυδιαφημισμένη ταινία The Brutalist, η οποία είναι και υποψήφια για δέκα Όσκαρ. Καταλήγει πως ό,τι και αν σας πουλάνε (ποιοι άραγε;) ο προορισμός είναι που μετράει και όχι το ταξίδι. Μέσα από ένα όργιο σιωνιστικής προπαγάνδας στην οποία εργαλειοποιείται το ολοκαύτωμα (στα όρια του folklore) η ταινία καταλήγει στο συμπέρασμα πως ο μόνος ο τρόπος να είναι ασφαλείς οι Εβραίοι είναι να αποκτήσουν το φυσικό (από πού άραγε;) δικαίωμά τους σε κράτος, άσχετα αν εκεί μέναν και άλλοι. Όπως καταλήγει η ταινία, ο προορισμός μετράει, ο σκοπός δικαιολογεί τα πάντα. 

Και με αυτό τον τρόπο απαντάται και το ερώτημα ποιοι πουλάνε και τι. Η σιωνιστική προπαγάνδα, την οποία έχουν αγκαλιάσει και τα εγχώρια συστημικά ΜΜΕ και η κυβέρνηση, είναι ότι κάποιοι ανθρωπιστές/δικαιωματιστές/κλπ πουλάνε ευαισθησία, και είναι αντισημίτες. Σε αυτό έρχεται να απαντήσει μια άλλη, όχι τόσο διαφημισμένη ταινία, το Αληθινός Πόνος. Στην ταινία αυτή ένας Εβραίος που επισκέπτεται με γκρουπ ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης, στο τρένο αγανακτεί καθώς ταξιδεύουν σε VIP και προσπαθεί να εξηγήσει στους υπόλοιπους την αντίφαση με τους τότε Εβραίους που στοιβάζονταν στα τρένα προς το θάνατο. Ο ίδιος νιώθει αυτή την αντίφαση γιατί είναι άστεγος στην Αμερική, όχι γιατί είναι Εβραίος. Το αν είσαι Εβραίος δε σε κάνει και κυνηγημένο στο σήμερα, καθώς οι σύγχρονοι Εβραίοι είναι οι άστεγοι, οι πρόσφυγες, οι Παλαιστίνιοι, οι εργαζόμενοι, όσοι και όσες υποφέρουν από την αδικία. Αυτό είναι και ο αληθινός πόνος. 

Αυτό επιβεβαιώνει και το πρόσωπο σημασία έχει το ταξίδι για να  μπορείς να καταλάβεις που τελικά βρίσκεσαι και ποιος σε κάθε περίπτωση είναι ο στόχος, ο προορισμός. Η επιβολή ή η δικαιοσύνη; Η δύναμη ή η αλληλεγγύη; Η αλήθεια ή η προπαγάνδα; 

Πάνος Χριστοδούλου, Βιοπαθολόγος/Εργαστηριακός Ιατρός, MSc Διοίκησης Μονάδων Υγείας, MSc Διατροφής, Τροφίμων και Μικροβιώματος, Υποψήφιος Διδάκτορας Ιατρικής Πανεπιστημίου Πατρών, PGCert Διαχείρισης κρίσεων στη δημόσια υγεία και ανθρωπιστικής απάντησης