Πιερλουίτζι Κολίνα: Τα γενέθλια του ποδοσφαιρικού Νοσφεράτου

Λένε πως ο καλύτερος διαιτητής σε μια ποδοσφαιρική αναμέτρηση είναι αυτός που καταφέρνει να περνάει απαρατήρητος. Ο Ιταλός Κολίνα δεν είχε καμία πιθανότητα να περάσει απαρατήρητος, λόγω της εμφάνισής του, αλλά κέρδισε την καθολική αναγνώριση του χώρου για την αξία του, εκτός από τα συνεχόμενα βραβεία για τον καλύτερο διαιτητή της χρονιάς, που την πιστοποιούσαν. Κατάφερε μάλιστα να γίνει ένα είδος ποδοσφαιρικού αστέρα, που έμπαινε στο εξώφυλλο βιντεοπαιχνιδιών, ενώ παίκτες -όπως ο Μπέκαμ- του ζητούσαν να αλλάξουν φανέλες -όπως είθισται να κάνουν με τους αντιπάλους τους.

Το όνομά του σημαίνει λόφος, αλλά το κεφάλι του έμοιαζε με ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί, όταν κοκκίνιζε από την ένταση και γούρλωνε τα μάτια του, για να επιβληθεί στους παλμούς και τα νεύρα των ποδοσφαιριστών. Ήταν όμως φιλικός και χαμογελαστός όταν έπρεπε, κατορθώνοντας να κρατά τις ισορροπίες και να κερδίζει το σεβασμό όλων. Μαζί φυσικά και μερικά προσωνύμια για το χαρακτηριστικό παρουσιαστικό του (που οφειλόταν σε μια αλωπεκίαση που του στέρησε από νεαρή ηλικία τα μαλλιά του), όπως “Κότζακ” και “Νοσφεράτου”.

Ο Κολίνα ήταν -και παραμένει- φανατικός φίλος του μπάσκετ κι οπαδός της Φορτιτούντο Μπολόνια, στην πόλη που γεννήθηκε. Αλλά τον κέρδισε το ποδόσφαιρο από τη θέση του διαιτητή, στην οποία έδειξε την κλίση του απο νωρίς, πριν καν ξεκινήσει τις σπουδές του στα Οικονομικά. Ως τα 30 του χρόνια, είχε ξεχωρίσει ως ανερχόμενο όνομα, είχε φτάσει να διευθύνει αγώνες της Serie A στο Καμπιονάτο, και σύντομα έγινε διεθνής διαιτητής.

Ήταν ο άρχοντας μερικών από τις σπουδαιότερες αναμετρήσεις της εποχής του, που έμειναν στην ιστορία. Όπως ο τελικός του Τσάμπιονς Λιγκ στη Βαρκελώνη το 99′, με την τρομερή ανατροπή της Γιουνάιτεντ επί της Μπάγερν, με τον ίδιο να προσπαθεί να συνεφέρει τους Βαυαρούς από το σοκ για να συνεχίσουν, και να θυμάται πως άκουσε τους πανηγυρισμούς από την κερκίδα των Εγγλέζων, σαν βρυχηθμό λιονταριού. Ή ο τελικός του Μουντιάλ του 2002 στην Άπω Ανατολή, στην πρώτη επίσημη συνάντηση μεταξύ Βραζιλίας και Γερμανίας -που βρήκε νικητές τους πρώτους.

Αυτά έκαναν το Γερμανό τερματοφύλακα Όλιβερ Καν να πει πως τον θεωρεί καλό διαιτητή αλλά καθόλου γουρλή, κι αυτή ήταν ίσως η δριμύτερη “κριτική” που έχει ειπωθεί ποτέ για τον Κολίνα. Αντιθέτως, ο Κολίνα έφερε αρκετή τύχη στην Εθνική Ελλάδας, στο EURO του 04′, που ήταν κι η τελευταία μεγάλη του διοργάνωση, σφυρίζοντας στον εναρκτήριο αγώνα με την Πορτογαλία (όπου έδωσε πέναλτι εις βάρος των γηπεδούχων) και τον ημιτελικό με την Τσεχία.

Οι ιταλικές αρχές αποφάσισαν να αυξήσουν το όριο ηλικίας για τους διαιτητές, με μια “φωτογραφική διάταξη”, για να παρατείνουν την καριέρα του Κολίνα -που πλησίαζε στο τέλος της. Αλλά ένα ζήτημα που προέκυψε με μια διαφήμιση της Όπελ (που ήταν χορηγός της Μίλαν) στην οποία πρωταγωνιστούσε ο Κολίνα, τον οδήγησε στην απόφαση να επισπεύσει το τέλος του, χωρίς να κάνει χρήση της συγκεκριμένης ρύθμισης.

Ασφαλώς όταν μιλάμε για διαιτητές σε κορυφαίο επίπεδο, είναι αφέλεια να σκεφτόμαστε πως όλα είναι όμορφα, ηθικά κι αγγελικά πλασμένα. Αλλά ο Κολίνα έχει ως βασικό παράσημο πως βρέθηκε στο στόχαστρο του Μότζι, του ιθύνοντα νου πίσω από την “παράγκα” της Γιουβέντους και το σκάνδαλο Καλτσιόπολις, επειδή ήταν ουδέτερος και δεν επηρεαζόταν!

Σε κάθε περίπτωση, ο Κολίνα παραμένει μέχρι και σήμερα -μιάμιση δεκαετία σχεδόν αφού αποσύρθηκε από την ενεργό δράση- ίσως η πλέον αναγνωρίσιμη και δημοφιλής διαιτητική φιγούρα, σε αντίθεση με το υπόλοιπο σινάφι του, που θεωρεί επιτυχία να περνάει απαρατήρητο -κι εννιά στις δέκα φορές αποτυγχάνει και αποκτά αρνητική “δημοσιότητα”. Κι αυτό είναι ίσως το μεγαλύτερο παράσημο που έχει κερδίσει στην καριέρα του.