Αυστριακός Εμφύλιος 1934: Ένοπλοι εργάτες κατά του δικτάτορα Ντόλφους

Στις δώδεκα Φλεβάρη 1934 ξέσπασε εμφύλια σύγκρουση στην Αυστρία. Το τεταμένο κλίμα στη χώρα οφειλόταν στο αυταρχικό καθεστώς που είχε εγκαθιδρύσει το 1933 ο καγκελάριος Ντόλφους, διαλύοντας το κοινοβούλιο. Η σπίθα που άναψε την πυρκαγιά ήταν η απόφαση απαγόρευσης του “Συνδέσμου Προστασίας” (Schutzbund), του ένοπλου βραχίονα του Αυστριακού Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, που είχε για δεκαετίες πολύ σημαντική επιρροή στη χώρα. Η Αστυνομία συνέλαβε ηγετικά στελέχη της οργάνωσης και διεξήγαγε έρευνες σε χώρους συγκέντρωσης εργατών για τον εντοπισμό όπλων. Εκείνη τη μέρα ο υπεύθυνος του “Συνδέσμου” Ρίχαρντ Μπέρνασεκ απέστειλε τηλεγράφημα στη σοσιαλδημοκρατική ηγεσία στη Βιέννη, διακηρύσσοντας την πρόθεση της οργάνωσης για ένοπλη αντίσταση σε περίπτωση που στρατιωτικές δυνάμεις ή πολιτοφυλακές επιχειρούσαν να εισβάλουν στα κεντρικά του κόμματος.

Η ηγεσία του κόμματος, υπό τον Όττο Μπάουερ (γνωστού για τη θεωρία του “αυστρομαρξισμού” που εξέφραζε) επέδειξε διστακτική στάση, καλώντας σε αυτοσυγκράτησ μέχρι νεωτέρας. Η συνθηματική διατύπωση του τηλεγραφήματος πέρασε στην ιστορία: “Η κατάσταση του θείου Όττο και της θείας θα αποφασιστεί αύριο. Οι γιατροί συμβουλεύουν να περιμένουμε, να μην επιχειρήσουμε τίποτε για την ώρα. Η κατάσταση της θείας είναι σχεδόν απελπιστική. Αναβάλλετε γι’αυτό την εγχείρηση μέχρι το ιατρικό συμβούλιο τη Δευτέρα”. Η πολιτοφυλακή του Ντόλφους “Heimwehr” εισέβαλε στα κεντρικά του κόμματος στην πόλη Λιντς, για να εντοπίσει όπλα. Μέλη του “Συνδέσμου Προστασίας” άνοιξαν πυρ, σηματοδοτώντας την έναρξη του λεγόμενου “Αυστριακού Εμφυλίου”, ο οποίος εξαπλώθηκε στην πρωτεύουσα Βιέννη και σε σειρά βιομηχανικών κέντρων της χώρας. Η ηγεσία του κόμματος, παρασυρόμενη από τις εξελίξεις προσπαθεί να κηρύξει γενική απεργία στη Βιέννη, σταματώντας τους δείκτες των δημοτικών ρολογιών και τα τραμ, χωρίς επιτυχία, καθώς η κυβέρνηση απέκλεισε το κέντρο, υποβάλλοντας σε έλεγχο όσους μετακινούνταν από και προς αυτό. Μέλη του “Συνδέσμου” άρχισαν να ταμπουρώνονται σε κτίρια όπως το Μέγαρο Καρλ Μαρξ, το οποίο κατά τα μεσάνυχτα δέχτηκε μαζικά πυρά του στρατού. Τα μέλη του “Συνδέσμου” έδωσαν μια απέλπιδα μάχη για τρεις μέρες στα περίχωρα της Βιέννης κυρίως, χωρίς κεντρική διοίκηση και χωρίς να ακολουθήσουν στην εξέγερση οι περισσότερες περιοχές της χώρας, όπου σοσιαλδημοκράτες ιθύνοντες  τήρησαν νομιμοφρόνα στάση.

Ο απολογισμός των συγκρούσεων ήταν 200 νεκροί από πλευράς “Συνδέσμου” και 128 από εκείνη των κυβερνητικών δυνάμεων, ενώ 9 ηγετικά στελέχη του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος , που τέθηκε μαζί με τα συνδικάτα υπό απαγόρευση, εκτελέστηκαν μετά από δίκη. Ο Μπάουερ και άλλα ηγετικά μέλη κατέφυγαν στην Τσεχοσλοβακία. Αξίζει να σημειωθεί ότι Κομμουνιστικό Κόμμα Αυστρίας, από τα πρώτα θύματα διώξεων του Ντόλφους (ο οποίος λίγους μήνες αργότερα έπεσε θύμα των βασικών ενδοαστικών αντιπάλων του, των ναζί), λίγο μετά την εξέγερση οργάνωσε εκστρατεία οικονομικής ενίσχυσης των οικογενειών των πεσόντων, συλλέγοντας από δωρεές στο εσωτερικό και εξωτερικό 800.000 σελίνια. Στη Σοβιετική Ένωση μάλιστα, στα πλαίσια μιας τέτοιας εκδήλωσης αλληλεγγύης, πολυάριθμοι εργάτες χάρισαν ένα ωρομίσθιο για τα θύματα της καταστολής της εξέγερσης στην Αυστρία.

Δύσκολες Νύχτες