-Εσύ τι θα κάνεις στον πόλεμο σύντροφε; -Ταξικό πόλεμο…

Μια ιστοσελίδα της κακιάς ώρας έγραψε μια σαχλαμάρα, για να περνάει η ώρα, όπως λέει και το ανέκδοτο, και την έντυσε με πομπώδη τίτλο, για να δέσει το γλυκό: “Σε περίπτωση πολέμου με άλλη χώρα, το ΚΚΕ έχει δώσει εντολή στα μέλη του να μην πολεμήσουν”. Έβαλε μάλιστα και τη φράση “αν ο Ερντογάν επιτεθεί…” για να ενεργοποιήσει τα εξαρτημένα αντανακλαστικά του κοινού της και να μαζέψει περισσότερα κλικ.

Όπως κάθε βλακεία σχεδόν, διαδόθηκε αστραπιαία στο διαδίκτυο, όπως η φωτιά στο δάσος. Το λιβελογράφημα βασίζεται στις επεξεργασίες του 19ου Συνεδρίου του ΚΚΕ κι έχει μάλιστα κυκλωμένο με κόκκινο χρώμα το επίμαχο απόσπασμα. Ενώ στο τέλος του δημοσιεύματος βλέπει κανείς ως σχετικές αναρτήσεις (με την ετικέτα ΚΚΕ δηλαδή) τρομερές ειδήσεις του στιλ: “ΣΟΚ: Μέλη του ΚΚΕ ξυλοκοπούν ιδιοκτήτη μαγαζιού μπροστά στη κάμερα – Δεν έγιναν προσαγωγές”, “το ΒΙΝΤΕΟ της ντροπής: Μέλη του ΚΚΕ ξυλοκοπούν, βρίζουν και τραβολογούν το Θ. Τζήμερο εντός της αίθουσας!”,”Μέλη του ΚΚΕ εισέβαλαν στο Υπουργείο Εργασίας και τραυμάτισαν αστυνομικό – καμία σύλληψη” και πάει λέγοντας. Αυτά ως προς το γενικό ποιόν και την αμεροληψία της… πηγής, πριν περάσουμε στην ουσία.

Μια πρώτη γενική παρατήρηση είναι τα αντανακλαστικά Ραν-ταν-πλαν του συντάκτη, που δεν του πήρε ούτε πέντε χρόνια να ανακαλύψει τις θέσεις και το πρόγραμμα του ΚΚΕ, καθώς το 19ο Συνέδριο του ΚΚ έγινε τον Απρίλη του 13′.

Αυτό είναι όμως το λιγότερο. Το βασικό είναι ότι ο συντάκτης πιθανότατα δε διάβασε καν (ή ερμήνευσε κατά το δοκούν ή και διαστρέβλωσε συνειδητά) το απόσπασμα που κύκλωσε, που λέει τα εξής (οι υπογραμμίσεις δικές μας):

Σε περίπτωση ιμπεριαλιστικής πολεμικής εμπλοκής της Ελλάδας, είτε σε αμυντικό είτε σε επιθετικό πόλεμο, το Κόμμα πρέπει να ηγηθεί της αυτοτελούς οργάνωσης της εργατικής – λαϊκής πάλης με όλες τις μορφές, ώστε να οδηγήσει σε ολοκληρωτική ήττα της αστικής τάξης, εγχώριας και ξένης ως εισβολέα, έμπρακτα να συνδεθεί με την κατάκτηση της εξουσίς. Με την πρωτοβουλία και καθοδήγηση του Κόμματος να συγκροτηθεί εργατικό – λαϊκό μέτωπο με όλες τις μορφές δράσης, με σύνθημα: Ο λαός θα δώσει την ελευθερία και τη διέξοδο από το καπιταλιστικό σύστημα που, όσο κυριαρχεί, φέρνει τον πόλεμο και την “ειρήνη” με το πιστόλι στον κρόταφο.

Ας το ξαναγράψουμε: οργάνωση και πάλη για την ήττα της αστικής τάξης, εγχώριας και ξένης ως εισβολέα, που θα συνδεθεί έμπρακτα με την κατάκτηση της εξουσίας. Θα ολοκληρώσουν δηλαδή αυτό που δεν κατάφερε να κάνει το ΕΑΜ, βγάζοντας διδάγματα από την πολύτιμη πείρα του αλλά και από τα λάθη του.

Εκτός από αυτά, βέβαια, πέρα από τις φυσικές προγραμματικές διακηρύξεις, υπάρχει το αδιάψευστο κριτήριο της πράξης και οι ιστορικές αποδείξεις.

Τη δεκαετία του 40′, οι κομμουνιστές οργάνωσαν την πάλη του λαού και πολέμησαν δίνοντας το αίμα τους και τη ζωή τους ενάντια στους φασίστες κατακτητές. Την ίδια στιγμή, σύσσωμος σχεδόν ο αστικός πολιτικός κόσμος είτε συνεργάστηκε ανοιχτά με τις δυνάμεις κατοχής, είτε επέλεξε τον εύκολο δρόμο της φυγής στο εξωτερικό, κάνοντας “αντίσταση” εκ του ασφαλούς, και περιμένοντας τους… “απελευθερωτές” Άγγλους, για να τους σώσουν από το λαό που πολεμούσε.

Ας θυμηθούμε επίσης το παράδειγμα των ηρωικών Κομμουνάρων του Παρισιού, που ανέλαβαν να υπερασπιστούν την πόλη τους, τη στιγμή που η αστική εξουσία των Βερσαλιών συνθηκολογούσε και συνεργαζόταν απροκάλυπτα με τους Πρώσους εισβολείς, για να λυγίσει την αντίσταση της Κομμούνας. Για το έθνος των καταπιεστών δεν υπάρχει καμιά πατρίδα, παρά μόνο αν εξυπηρετεί την πάρτη τους, τα συμφέροντά τους.

Εν κατακλείδι: το πρόβλημα της συγκεκριμένης κιτρινιάρικης σελίδας και του μαύρου αντιδραστικού μπλοκ που υπηρετεί, δεν είναι αν θα πολεμήσουν οι κομμουνιστές και τι στάση θα κρατήσουν στον πόλεμο. Το πρόβλημά τους είναι πως οι κομμουνιστές δε θα σηκώσουν λευκή σημαία στον ταξικό πόλεμο που μαίνεται και συνεχίζεται, ότι δε θα πολεμήσουν κάτω από ξένες σημαίες, για τα συμφέροντα και τα κέρδη της δικής τους αστικής τάξης. Κι αυτό εξηγεί τη φτηνή πολεμική τους και τις ανόητες επικοινωνιακές προβοκάτσιες που προσπαθούν να στήσουν στους κομμουνιστές.