Η ιστορική περιοδεία του Έλτον Τζον στην ΕΣΣΔ
O Έλτον Τζον γιορτάζει σήμερα τα γενέθλιά του και με αυτή την αφορμή θυμόμαστε την ιστορική του περιοδεία στην ΕΣΣΔ το 1979.
Αν και είναι μύθος ότι υπήρξε ο πρώτος δυτικός καλλιτέχνης που έδωσε συναυλία στη χώρα, καθώς είχαν προηγηθεί οι Boney M το 1978 και ο Cliff Richard το 1976, η εμφάνιση του Έλτον Τζον το 1979 σαφώς και έλαβε πολύ μεγαλύτερη προβολή, εντός αλλά κυρίως εκτός Σοβιετικής Ένωσης. Ο καλλιτέχνης έφτασε στις 20 Μάη 1979, μαζί με τη μητέρα του, για να μη νιώθει μοναξιά όπως έλεγε, για τέσσερις συναυλίες στο Λένινγκραντ και άλλες τέσσερις σε ακριβό ξενοδοχείο της Μόσχας, ενώ σύμφωνα με μαρτυρίες έδωσε κι ένα αυθόρμητο σόου σε εστιατόριο της σοβιετικής πρωτεύουσας.
Οι πρώτες εντυπώσεις του τραγουδιστή, τουλάχιστον σύμφωνα με τον Ρώσο πρόεδρο του φαν κλαμπ του Έλτον Τζον, Ντένις Αζαρένκοφ δεν ήταν πολύ θετικές, λόγω της ασυνήθιστης ζέστης που επικρατούσε εκείνο το Μάη και την έλλειψη κλιματισμού, ενώ θεωρούσε αδιανόητο πως ήταν λιγότερο δημοφιλής απ’ ό,τι στη Δύση. Παρακολουθώντας βέβαια το υλικό από το ντοκιμανταίρ της περιοδείας, ακόμα κι αν ισχύουν αυτοί οι ισχυρισμοί, ο καλλιτέχνης σίγουρα ξεπέρασε γρήγορα τον αρνητισμό του, και σε μια στιγμή του βίντεο δηλώνει πως “Είναι από τις καλύτερες αναμνήσεις της ζωής μου”. Επιπλέον, σε δηλώσεις του στα δυτικά μέσα εξηγούσε ότι ο λόγος για τον οποίο δεν εμφανίζονταν κι άλλοι δυτικοί καλλιτέχνες στην ΕΣΣΔ ήταν απλώς ότι δεν είχαν ρωτήσει. “Θέλουν [οι σοβιετικές αρχές να έρθουν στην ΕΣΣΔ] ο Πωλ Μακάρτνεϊ, ο Έρικ Κλάπτον, ο Νήλ Ντάιαμοντ, η Νανά Μούσχουρη και οι Πινκ Φλόϋντ”. Για τα κίνητρα της περιοδείας του ο ίδιος δήλωνε: “Συνήθως, οι περισσότεροι άνθρωποι της ροκ’εν’ρολ πηγαίνουν σε μέρη όπου μπορούν να βγάλουν λεφτά, αλλά εγώ ήμουν ως εδώ μ’ αυτό. Ήθελα να δω διαφορετικούς ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.
Η πρώτη συναυλία δόθηκε στην Μεγάλη Αίθουσα του Οχτώβρη στο Λένινγκραντ, κατάμεστη από 4000 άτομα, με τον Τζον να εμφανίζεται λιγότερο εκκεντρικός σε σχέση με το είδος αμφίεσης που προτιμούσε συνήθως. Αρχικά η υποδοχή ήταν κάπως συγκρατημένη, καθώς ο καλλιτέχνης εισέπραξε ευγενικό χειροκρότημα παρά τις συνηθισμένες για εκείνον επευφημίες. Μάλιστα ορισμένοι κάνουν λόγο για άτομα που έβαζαν τα δάχτυλα στα αυτιά τους εν είδει αποδοκιμασίας. Σύντομα πάντως η ατμόσφαιρα άλλαξε, και το πλήθος άρχισε να χορεύει και να χειροκροτεί.
Οι οχτώ συναυλίες κράτησαν πάνω από 2 ώρες, αποτελούμενες από μια περίπου πανομοιότυπη λίστα 29 τραγουδιών, με παλιές του επιτυχίες καθώς και τραγούδια από το πρόσφατο άλμπουμ “A single man”, ενώ τραγούδησε επίσης διασκευές από τραγούδια του συγκροτήματος Who, του Μάρβιν Γκέι καθώς και το διάσημο τραγούδι των Μπητλς “Back in the USSR”. Τραγούδησε επίσης ένα παραδοσιακό ρώσικο τραγούδι, ενώ εκτέλεσε με το δικό του τρόπο το Κονσέρτο νούμερο 1 για πιάνο του Τσαϊκόφσκι. Όπως μπορεί κανείς να ακούσει και στο βίντεο, το πρόγραμμα της συναυλίας δε γνώρισε καμία παρέμβαση από πλευράς σοβιετικών υπευθύνων. Το άλμπουμ του “A single man” κυκλοφόρησε λίγο αργότερα στην ΕΣΣΔ με τον τίτλο “Τραγούδια του Έλτον Τζον”, με εξαίρεση τα τραγούδια “Part time love” και “Big Dipper”, που κρίθηκαν υπερβολικά τολμηρά. Αργότερα κυκλοφόρησε ντοκιμαντέρ με τίτλο “Στη Ρωσία με τον Έλτον”, κυρίως με υλικό από τις εμφανίσεις του στη Μόσχα, το οποίο περιέχει μια σύνοψη της περιοδείας, σκηνές από τα παρασκήνια και αποσπάσματα συνεντεύξεων που αποκαλύπτουν πτυχές του κοινωνικοϊστορικού πλαισίου του ταξιδιού, φωτίζοντας παράλληλα μια λιγότερο γνωστή μουσικά περίοδο του καλλιτέχνη.
