Ζακλίν ντε Ρομιγί – Μια ζωή αφιερωμένη στον κλασικό πολιτισμό

Η Ζακλίν ντε Ρομιγί υπήρξε σε όλη της τη ζωή μια παθιασμένη πρέσβειρα του αρχαιοελληνικού και γενικότερα του κλασικού πολιτισμού, ενώ αγαπούσε και τη σύγχρονη Ελλάδα, επιλέγοντας να λάβει την ελληνική υπηκοότητα το 1995.

Γεννήθηκε σαν σήμερα το 1913 στη Σαρτρ της Γαλλίας. Ο πατέρας της Μαξίμ Νταβίντ ήταν καθηγητής φιλοσοφίας κι έπεσε κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η μητέρα της Ζαν Μαλβουαζάν ήταν μυθιστοριογράφος με το ψευδώνυμο Ζαν Μαξίμ-Νταβίντ. Ως μαθήτρια στο Λύκειο Μολιέρου στο Παρίσι, βγήκε πρώτη σε εθνικό διαγωνισμό αρχαίων ελληνικών και λατινικών, ενώ αργότερα φοίτησε στην Εκόλ Νορμάλ Σουπεριέρ, κοντά στον ελληνιστή Πολ Μαζόν.  Παντρεύτηκε τον Michel Worms το 1940, με τον οποίο χώρισαν χωρίς να κάνουν παιδιά.

Λόγω της εβραϊκής καταγωγής του πατέρα της, η Ρομιγί εκδιώχθηκε από τη θέση της ως καθηγήτρια σε γαλλικό λύκειο το 1941, όταν η Γαλλία βρισκόταν υπό γερμανική κατοχή, ενώ για να αποφύγει η ίδια την μοίρα των ομοεθνών της κρύφτηκε μέχρι να τελειώσει ο πόλεμος. Αφότου απέκτησε το διδακτορικό της με τη διατριβή της πάνω στο Θουκυδίδη και τον Αθηναϊκό ιμπεριαλισμό (με την έννοια του επεκτατισμού γενικά, όχι με τη λενινιστική έννοια του όρου προφανώς), δίδαξε στα πανεπιστήμια της Λιλ και της Σορβόννης ώσπου έγινε η πρώτη γυναίκα καθηγήτρια στην ιστορία του Κολέζ ντε Φρανς το 1973. Το 1975 ήταν επίσης η πρώτη γυναίκα που εξελέγη στην Ακαδημία Επιγραφών και Λογοτεχνίας, οργανισμού αφιερωμένου στις ανθρωπιστικές επιστήμες ως τμήματος του Ινστιτούτου της Γαλλίας. Το 1988 εξελέγη ακαδημαϊκός, η δεύτερη μετά τη μυθιστοριογράφο Μαργκερίτ Γιουρσενάρ.

Αξιοποιώντας την ευκαιρία, η Ρομιγί μίλησε για την αξία της λογοτεχνικής κουλτούρας, η οποία “βρίσκεται σε κίνδυνο όπως η πανίδα των ωκεανών ή το νερό στα ποτάμια μας” και τη σημασία των κλασικών γλωσσών. Σε όλη της τη ζωή έφερε πολύ βαρέως τον περιορισμό των κλασικών σπουδών και γλωσσών, ιδίως στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση στη Γαλλία, δίνοντας αγώνα στο πλάι Γάλλων εκπαιδευτικών ενάντια στην περικοπή τους.

Πέρα από το σπουδαίο έργο της στον τομέα της αρχαίας ιστορίας και φιλοσοφίας, με έμφαση στο λεγόμενο “χρυσούν αιώνα του Περικλέους”, έγραψε κι ένα μυθιστόρημα, συλλογές διηγημάτων, έναν ταξιδιωτικό οδηγό της Προβηγκίας και αρκετούς τόμους με απομνημονεύματα. Ως το τέλος της ζωής της δε σταμάτησε να γράφει, υπαγορεύοντας τα βιβλία της καθώς είχε τυφλωθεί. Κύκνειο άσμα της ήταν “Το ανθρώπινο μεγαλείο στον αιώνα του Περικλή”.

Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 97 ετών στις 18 Δεκέμβρη 2010. Το 2013, ο δήμος Αθηναίων μετονόμασε προς τιμήν της την πλατεία Θησείου σε πλατεία “Ζακλίν ντε Ρομιγί”.

Δύσκολες Νύχτες