Γαμώτο… Δε δούλεψε ο εκλογικός μηχανισμός…

Η χρονιά ήταν το 2000 αν δεν κάνω λάθος το σκηνικό ήταν η Σόφια της Βουλγαρίας κι εγώ σχεδόν τελειόφοιτος της ιατρικής σχολής.

Ο καιρός πλησίαζε για τις φοιτητικές εκλογές, το διακύβευμα ήταν σοβαρό, η Πανσπουδαστική Κίνηση Συνεργασίας (ΠΚΣ) ήταν σχεδόν για 10 συναπτά έτη στο τιμόνι της Οργάνωσης Ελλήνων Φοιτητών Σόφιας (ΟΕΦΣ), δεν έπρεπε να χαθεί ούτε η επόμενη χρόνια (τους λόγους θα τους αναφέρω στην συνέχεια).

Συνελεύσεις επί συνελεύσεων τρέξιμο από σχολή σε σχολή από πόρτα σε πόρτα κ καθημερινή σχεδόν καταμέτρηση ενδεχόμενων ψήφων!

Ψήφισμα-ανακοίνωση της ΟΕΦΣ

-Και τι δουλειά έχει μια Οργάνωση Ελλήνων Φοιτητών Σόφιας σε ξένη χώρα;

Αυτή ήταν η συχνότερη ερώτηση που ακούγαμε από κάθε στόμα, από την πρεσβεία από τους συμφοιτητές μας (αλλοδαπούς και ημεδαπούς) και από τους πρυτάνεις των σχολών!

Καταρχάς μιλάμε για την μετασοσιαλιστική Βουλγαρία, μια χώρα που οι δομές (οι όποιες δομές) κατέρρεαν και μαζί τους κατέρρεαν και όλες οι συλλογικότητες (πχ δεν υπήρξε ποτέ σύλλογος Βούλγαρων φοιτητών στα χρόνια που σπούδασα εγώ), και μέσα σε αυτή την χώρα υπήρχε μια (και το τονίζω το ΜΙΑ) οργάνωση που εκτός του ότι ασχολιόταν με τα αμιγώς σπουδαστικά θέματα, έπαιρνε θέση και για άλλα τα οποία έμοιαζαν παράλογα στα μάτια των συμφοιτητών μας και όχι μόνο, αλλά νομίζω ότι κάθε φοιτητικός σύλλογος θα πρέπει να έχει λόγο πάνω σε αυτά (στο φινάλε, δεν είμαστε αποκομμένοι από τα γεγονότα οι φοιτητές).

Ο ΟΕΦΣ έκανε διαδηλώσεις για την Παλαιστίνη, έβγαζε ανακοινώσεις για την προσχώρηση της Βουλγαρίας στο ΝΑΤΟ, έκανε εκδηλώσεις για τον πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας (θυμάμαι είχε προσκληθεί και παραστεί και η Βουλευτής του ΚΚΕ Λιάνα Κανέλλη για να μας μιλήσει για τα γεγονότα που συνέβαιναν στην γείτονα χώρα). Ένα από τα επιτεύγματα μας ήταν και η έκδοση ενός περιοδικού το οποίο διανεμόταν δωρεάν σε όλους τους φοιτητές (θυμάμαι την πίκρα μας όταν το βλέπαμε πετάμενο στους κάδους των αχρήστων στις σχολές… τέλος πάντων πίσω στο θέμα μας και πάλι)

Οι παρατάξεις που έπαιρναν μέρος στις εκλογές στην Βουλγαρία ήταν οι γνωστές μας και από τις εκλογές στα ελληνικά ΤΕΙ και Πανεπιστήμια, Η ΔΑΠ, η ΠΑΣΠ, η ΠΚΣ και τα Αριστερά Σχήματα (που εκπροσωπούσαν αριστεριστές και όχι μόνο).

Ένα ευτράπελο που δεν θα ξεχάσω ποτέ, έλαβε χώρα στις εκλογές του 2000, τα νέα δεν ήταν καλά, χάναμε το σύλλογο και αυτό μας είχε πειράξει όλους.

Οι εκλογές γινόταν σε μια σχολή στο κεντρικό αμφιθέατρο του Οικονομικού Πανεπιστημίου της Σόφιας, όπου θα έπρεπε να προσέλθουν οι φοιτητές απ’ ΟΛΕΣ της σχολές για να ψηφίσουν.

Μια διαδικασία που κρατούσε από τις 12 το μεσημέρι μέχρι αργά το βράδυ.

Μπαίνοντας μέσα στον κεντρικό διάδρομο της σχολής είδα παντού αφίσες της ΔΑΠ, το αμφιθέατρο ήταν γεμάτο με “άγνωστες φάτσες” οι ΔΑΠιτες να πανηγυρίζουν πριν αρχίσει καν η διαδικασία και να λένε ότι χάσαμε τον σύλλογο και τέτοια.

Όλα πηγαίναν κατά διαόλου….

Αρχικά έπρεπε να κατατεθούν οι προτάσεις και να ψηφιστεί μια για το χρονοδιαγράμμα της διαδικασίας (πόσο χρόνο θα κρατούσαν οι λόγοι των παρατάξεων, πόσο οι ερωτήσεις, οι δευτερολογίες, κοκ) η κάθε παράταξη κατέθεσε την δική της προς ψήφιση.

Θυμάμαι η ΔΑΠ την έγραψε εκείνη την ώρα και στο πόδι και έκανε το ΜΕΓΑ λάθος, μια και είχε λοιπόν την πλειοψηφία στο αμφιθέατρο κατέβασε μια πρόταση (και ψηφίστηκε) που μας έδινε άπλετο χρόνο για ερωτήσεις….και ΕΚΕΙ ΕΧΑΣΕ το “ΠΑΙΧΝΙΔΙ”. Αφότου ανέβηκε ο εκπρόσωπος της για να εκφώνηση του λόγου του, τον είχαμε ΜΙΑ ώρα “στον ΤΑΚΟ” και του κάναμε ερωτήσεις, και πάλι ερωτήσεις και ξανά ερωτήσεις και κόντρα ερωτήσεις…είχε πλαντάξει…..

Μετά από μια ώρα και βάλε και αφότου ο ΔΑΠιτης έτρεχε για νερό, ανέβηκε ο πρόεδρος του συλλόγου και εκπρόσωπος της ΠΚΣ και αρχίσαμε τις “στημένες” ερωτήσεις για άλλη μια ώρα…. μετά οι Αριστεριστές κοκ, με αποτέλεσμα να περάσουν τρεις ώρες και βάλε σε αυτή την διαδικασία….

Το καλύτερο όμως ήταν πως τα μανιτάρια που είχαν φέρει μαζί τους οι ΔΑΠιτες για να τους ψηφίσουν άρχισαν να βαριούνται από το πρώτο τέταρτο και έφευγαν, στο τέλος η αίθουσα άδειασε από ΔΑΠιτες, μείναμε μόνο φίλοι και ψηφοφόροι της ΠΚΣ, ψηφίσαμε και πήραμε τις εκλογές και τον σύλλογο για άλλη μια φορά με διαφορά 10 ψήφων!

Θυμάμαι ένα γνωστό και φίλο ΔΑΠιτη να μου λέει μετά το πέρας των εκλογών

–Φώτη, δεν δούλεψε ο εκλογικός μηχανισμός μας για αυτό χάσαμε…
-Ποιος μηχανισμός ρε Ντίνο;
-Να μωρέ, είχαμε έξι άτομα να μοιράζουν κρουασάν και νερά μέσα στο αμφιθέατρο και δεν φάνηκε κανένας…

Περιττό να πω πως κάθε φορά που θυμόμαστε λέμε αυτή την στιχομυθία με φίλους από τα φοιτητικά μας χρόνια ακόμη γελάμε.