Η ΚΝΕ, η ΛΔ Κορέας και μια “ειρηνική συνύπαρξη” από το 1989

Το φωτογραφικό στιγμιότυπο που ακολουθεί είναι ένα μικρό ιστορικό ντοκουμέντο και το βρήκαμε στο λογαριασμό του Zastro στο Τουίτερ, που το συνοδεύει με την εξής περιγραφή.

Βόρεια Κορέα, 13ο Παγκόσμιο Φεστιβάλ Νεολαίας, Ιούλιος 1989. Λίγο μετά τα γεγονότα στην Τιεν Αν Μεν η ελληνική αποστολή μπαίνει στο στάδιο. Τη σημαία κρατά ο Ρηγάς Σταύρος Κοντονής, δίπλα του ο Δημήτρης Τσίτκανος. Πίσω, στο κέντρο διακρίνεται ο Γιώργος Γράψας. pic.twitter.com/x60uTZxfli

— Zastro (@Magician_Zastro) 24 Φεβρουαρίου 2018

Στην περιγραφή της ιστορικής συγκυρίας πρέπει να συμπληρώσουμε πως την ίδια χρονική περίοδο στην Ελλάδα είχε σχηματιστεί η κυβέρνηση Τζαννετάκη, που θα προκαλούσε την κρίση στην ΚΝΕ, το ρήγμα της πλειοψηφίας του Κ.Σ. με το κόμμα και τη συγκρότηση του ΝΑΡ -στο οποίο είναι ή τουλάχιστον ήταν μέχρι πρότινος κι ο Δ. Τσίτκανος, όπως κι ο Γράψας, που απεβίωσε δέκα χρόνια αργότερα. Όσο για τον Κοντονή, είναι μάλλον γνωστό ποια ήταν στη συνέχεια η πορεία του και πού βρίσκεται σήμερα…

Η Τιεν Αν Μεν βρίσκεται στο Πεκίνο της γειτονικής Κίνας και δεν είχε άμεση σχέση με τα γεγονότα. Έχει μείνει ωστόσο ιστορική μια φράση του Κ. Κάππου -που κι αυτός πέρασε ένα φεγγάρι από το ΝΑΡ, διαφωνώντας με την κυβέρνηση Τζαννετάκη, για να επιστρέψει αργότερα κοντά στο ΚΚΕ- που δε σχολίαζε ακριβώς τα γεγονότα στην Τιεν Αν Μεν, τον Ιούνιο του 89′, αλλά την έλλειψη αξιόπιστων και ακριβών πληροφοριών, λέγοντας: “δεν έχουμε Οργανώσεις Βάσης στο Πεκίνο” προφανώς για να δώσουν εικόνα και να ενημερώσουν τι γίνεται.

Ας σημειώσουμε επίσης ότι λίγους μήνες πριν είχε συγκροτηθεί ο Ενιαίος Συνασπισμός -οπότε οι σχέσεις της ΚΝΕ και του Ρήγα Φεραίου δεν ήταν ακριβώς στο χειρότερο σημείο τους, δεδομένης και της επεξεργασίας του “Ενιαίου Μετώπου της Νεολαίας” στο 4ο Συνέδριο της ΚΝΕ, το 1988. Λίγα χρόνια αργότερα, ο Συνασπισμός διασπάστηκε -κι ενώ η ΚΝΕ βρισκόταν σε βαθιά κρίση, με την αποχώρηση μεγάλου μέρους του δυναμικού της και των στελεχών της, και τη δεύτερη διάσπασή της, το 1991, με τον τότε γραμματέα της, το Θεοδωρικάκο, να ξεκινάει μια περίεργη διαδρομή που τον έφερε σήμερα στη Νέα Δημοκρατία…

Η ΠΟΔΝ σήμερα εξακολουθεί να υφίσταται και να διοργανώνει τα Φεστιβάλ της, παρά το ιστορικό, παγκόσμιο πισωγύρισμα της διετίας 1989-91. Παράλληλα όμως εξακολουθούν να συνυπάρχουν δύο γραμμές στο εσωτερικό της, οι επαναστατικές νεολαίες κι αυτές που κρατάνε κάποιο τίτλο-όνομα, χωρίς να έχουν τη χάρη και χωρίς να μπορούν να καταταγούν στο ρεφορμιστικό -έστω- χώρο.

Αυτό που σίγουρα έχει αλλάξει έκτοτε είναι η σχέση της ΚΝΕ και των κομμουνιστών με τέτοιες οργανώσεις -και όχι μόνο όσες σήμερα βλέπουν τα στελέχη τους στα κυβερνητικά έδρανα, αλλά γενικότερα.