Κανένα κάστρο άπαρτο για τους Συριζαίους-Η ιδεολογική ηγεμονία της αριστεράς αλώνει το Νίκο Μαραντζίδη

Το Νίκο Μαραντζίδη το γνωρίσαμε ακαδημαϊκά καταρχάς, ως εκλεπτυσμένο απολογητή των Ταγμάτων Ασφαλείας και συναφών κατοχικών επαγγελμάτων. Στη συνέχεια είχε μια πολιτική δραστηριότητα με τον πάλαι ποτέ “ελπιδοφόρο” σχηματισμό του Ποταμιού, κι όταν αυτό στέρεψε, μας έμεινε η τακτική του παρουσία στο κεντρικό  δελτίο του ΣΚΑΪ, να παρουσιάζει τις δημοσκοπήσεις του Πανεπιστημίου Μακεδονίας όπου και διδάσκει. Δημοσκοπήσεις διακρινόμενες για τη “δημιουργική” τους χροιά, και με κοινό παρονομαστή το “Κούλη σε θέλει ο λαός”.

Φαίνεται όμως πως η υπεύθυνη κυβερνητική πολιτική του Σύριζα και η στροφή του στο ρεαλισμό (αν υποθέσουμε ότι πρόκειται περί στροφής κι όχι περί απλής αποκάλυψης αυτού που πάντα ήταν) πείθει και τους πιο δύσπιστους μενουμεευρώπηδες του τόπου μας. Η αρχή είχε γίνει ήδη από την περίοδο των εθνικιστικών συλλαλητηρίων για το Μακεδονικό, τη στήριξη της ΝΔ στα οποία είχε επικρίνει με σκληρά λόγια ο Μαραντζίδης κάνοντας λόγο για “ξέπλυμα μιας εθνικιστικής πρωτοβουλίας”, κλιμακώνοντας έκτοτε αργά μα σταθερά την αποδοκιμασία του στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με αποκορύφωμα χθεσινές του δηλώσεις πως η τελευταία “βυθίζεται προς μια συντηρητική, εθνοκεντρική, ακροδεξιά κατά βάθος λογική”. Στην ίδια συνέντευξη, δεν έλειψαν οι έπαινοι προς το Σύριζα, τον οποίο χαρακτήρισε “κόμμα του ευρωπαϊκού πραγματισμού, της κεντροαριστεράς και όχι της ριζοσπαστικής αριστεράς”, που τείνει να μετατραπεί σε σοσιαλδημοκρατικό σχηματισμό.

Επανερχόμενος στο θέμα σε σημερινό του άρθρο στο protagon, με τον εύγλωττο τίτλο “Στη δημοκρατία καλό είναι καμιά φορά και να “ξεχνάμε” (εναλλακτικός τίτλος “Αν είπαμε καμιά κουβέντα παραπάνω, νερό κι αλάτι”), ο Μαραντζίδης καλεί τους ομοϊδεάτες του μετωπολογικάριους, στο στόχαστρο των οποίων για ευνόητους λόγους έχει βρεθεί τελευταία, ν’ αφήσουν τα μίση και τις παρωπίδες κι “αντί να συζητάμε όλη μέρα με όρους «μας έλεγαν γερμανοτσολιάδες», ας συζητήσουμε πιο γόνιμα, πιο νηφάλια πώς μπορούμε σήμερα να προχωρήσουμε”. Για να ενισχύσει τη συναισθηματική επίδραση του επιχειρήματός  του, επικαλείται μάλιστα τρυφερές οικογενειακές αναμνήσεις του ξεροκέφαλου πολιτικά πατέρα του.

“Δεν υπάρχει μαγική συνταγή αλλά τώρα που είμαστε σε καλύτερη θέση από ότι ήμασταν το 2010 ή το 2015 αρνούμαι να αναπαράγω μια εμφυλιοπολεμική ρητορική.” Πολύ σωστά, αυτή την αφήνει μόνο για τα βιβλία του. Τι καλύτερο από το να αναγνωρίζει ένας διαπρύσιος κήρυκας του φιλελευθερισμού ότι ο Σύριζα τα κατάφερε ως αστικό κόμμα διαχείρισης καλύτερα και από το ΓΑΠ και από το Σαμαρά-που με βαριά καρδιά αλλά χωρίς ενοχές είχε ψηφίσει το ’12 ο Μαραντζίδης-; Δεν ξέρουμε αν αυτό το φλερτ θα έχει τη δέουσα ανταπόκριση κι αν κυοφορεί κάποια στενότερη προσέγγιση ή και συνεργασία στο μέλλον. Όχι τίποτε άλλο, αλλά είναι να λυπάται κανείς και τα συριζοτρόλ, που για πολλοστή φορά θα πρέπει να σκαλίσουν  σε μια τέτοια περίπτωση τις αναρτήσεις τους για τον μέχρι πρότινος αγαπημένο δημοσκόπο της ΝΔ. Εμείς από την πλευρά μας, ομολογούμε ότι το κόνσεπτ “Ο Μαραντζίδης συριζαίος” μας φαίνεται δίκαιο και θα χαρούμε πολύ αν γίνει πράξη. Μέχρι τότε, καλούμε τους αναγνώστες μας ν’απαντήσουν στο κουίζ ποιος είναι αριστερότερος μεταξύ Σύριζα, ΝΔ και Μαραντζίδη. Ο νικητής θα κερδίσει 16 μονάδες διαφορά στην επόμενη δημοσκόπηση του ΠΑΜΑΚ.