Κύριλλος Σεμιόνοβιτς Μοσκαλένκο-Από τη Μόσχα στη Μοραβία με τον Κόκκινο Στρατό
Από το Στάλινγκραντ στην “αποσταλινοποίηση”.
O Kύριλλος Σεμιόνοβιτς Μοσκαλένκο γεννήθηκε στις 11 Μάη 1902 σε χωριό του Ντονέτσκ από οικογένεια φτωχών αγροτών. Σε ηλικία εννέα ετών έχασε τον πατέρα του και ανέλαβε να θρέψει την οικογένειά του, παρόλαυτα κατόρθωσε να τελειώσει το δημοτικό σχολείο και το 1917 γράφτηκε σε Αγροτική Σχολή της Γιάμα. Συμμετείχε στην Οχτωβριανή Επανάσταση και ήταν υπεύθυνος ανεφοδιασμού με τρόφιμα της τοπικής επαναστατικής επιτροπής.
Το 1920 έγινε μέλος της Κομσομόλ και λίγο αργότερα μπήκε στον Κόκκινο Στρατό. Στη διάρκεια του Εμφυλίου πολέμου έδωσε μάχες κατά των μονάδων του Λευκού Στρατού υπό τον δούκα Τζεντεμίροφ στο Βόρειο Καύκασο. Το 1923 έγινε δόκιμο μέλος του κόμματος των μπολσεβίκων και τακτικό μέλος τρία χρόνια μετά, ενώ συνέχισε να ανεβαίνει στη στρατιωτική ιεραρχία. Το 1938 αποφοίτησε από την στρατιωτική ακαδημία “Ντζιερζίνσκι” στο Λένινγκραντ από το τμήμα ανώτερων αξιωματικών. Υπηρέτησε στο φινλανδοσοβιετικό πόλεμο και στις 4 Ιούνη 1940 προβιβάστηκε σε στρατηγό.
Η έναρξη του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου τον βρήκε διοικητή της πρώτης ταξιαρχίας τεθωρακισμένων στην περιοχή του Λούσκ, ενώ το Σεπτέμβρη του 1941 συμμετείχε στη μάχη του Κιέβου. Την εποχή της σοβιετικής αντεπίθεσης πέριξ της Μόσχας οι μονάδες του συμμετείχαν στην ανακατάληψη του Γιέλεζ. Τον ίδιο μήνα ανέλαβε διοικητής της 6ης Στρατιάς στην περιοχή του Κουπιάνσκ, με την οποία πέτυχε κατά τη μάχη του Χάρκοβο την απελευθέρωση των πόλεων Λοσοβάγια. Το 1942 συμμετείχε τόσο στη μάχη του Καλατς όσο και σε εκείνη τη Στάλινγκραντ. Τον Οκτώβρη του 1942 ανέλαβε τη διοίκηση της 40ης Στρατιάς που την άνοιξη του 1943 συμμετείχε στις επιχειρήσεις του Οστρογκόρσκ-Ροσός και και του Βορονές-Καστόρνογιε. Αργότερα το Φλεβάρη και τον Ιούλη του 1943 αντίστοιχα συμμετείχε στην απελευθέρωση του Χάρκοβο και τη μάχη του Κουρσκ. Με απόφαση του Ανώτατου Σοβιέτ της ΕΣΣΔ στις 23 Οκτώβρη 1943 τιμήθηκε με τον τίτλο του Ήρωα της Σοβιετικής Ένωσης. Από τον Οκτώβρη του 1943 ως το τέλος του πολέμου υπήρξε διοικητής της 38ης Στρατιάς, απελευθερώνοντας μεταξύ άλλων το Κίεβο. Συμμετείχε στην Επιχείρηση της Πράγας, την τελευταία του πολέμου, καταλήγοντας με τον Κόκκινο Στρατό στην Όστραβα της Μοραβίας.
Ο Μοσκαλένκο συνέχισε την στρατιωτική του σταδιοδρομία μετά τον πόλεμο, αναλαμβάνοντας υπεύθυνος για την αεράμυνα της Μόσχας, ενώ το 1955 ανακηρύχθηκε στρατάρχης της ΕΣΣΔ και το 1962 υφυπουργός Άμυνας της χώρας. Nωρίτερα είχε πρωτοστατήσει στη λεγόμενη “αποσταλινοποίηση”, έχοντας συμμετάσχει μαζί με το στρατάρχη Ζούκοφ στη σύλληψη του Μπέρια, καθώς λέγεται ότι εκείνος ήταν που έφερε κρυφά το όπλο στο Κρεμλίνο για να γίνει η σύλληψη. Έφυγε από τη ζωή στη Μόσχα στις 17 Ιούνη 1985 στη Μόσχα, σε ηλικία 83 ετών.
