10 φορές που δεν ντραπήκαμε που βλέπουμε Eurovision

Εντάξει δεν είναι και για παίνεμα, αλλά μέσα στις δεκαετίες από το 1956 έως σήμερα υπήρξαν στιγμές που ανάμεσα στον ορυμαγδό της αδιαφορίας, της ατεχνίλας, της κακώς νοούμενης καλτιάς και της καταθλιπτικής εμπορικότητας υπήρξαν στιγμές που ανασάναμε, που είπαμε, «επιτέλους, ένα κανονικό, ανθρώπινο, καλό τραγούδι».

Η εξής μία…

Secret Garden – Nocturne (Νορβηγία 1995)

Δύο είναι τα βασικά προϊόντα της χώρας με την κόκκινη σημαία με το μπλε σταυρό. Ο βακαλάος και η σοσιαλδημοκρατία. Για καλή μας τύχη όμως το μακρινό (πλέον) 1995 μας χάρισε και το καλύτερο τραγούδι όλων των εποχών, από αυτά πάντα που παίχτηκαν στον αν-αξιόλογο κατά τ’ άλλα διαγωνισμό. 14 λέξεις από μια αιθέρια φωνή, πολλά βιολιά αλλά και κάτι άλλα άγνωστα έγχορδα μας γέμισαν συναισθήματα. Εκτός αν είμαστε τίποτα άνιωθοι, που δεν είμαστε.

Όχι, δεν είναι αφοριστικό, αλλά απλά αποτυπωτικό της ζοφερής πραγματικότητας. Όσο κι αν ψάξαμε, όσο κι αν ανατρέξαμε στα κιτάπια μας, στα αρχεία της ΕΡΤ ή στα γιουτιούμπια, δε βρήκαμε κανένα άλλο κομμάτι που να μπορούμε να πάρουμε μαζί μας όταν αποκλειστούμε σε κάποιο ερημικό νησί με ένα γουόκμαν και (14.000 μπαταρίες ΑΑ). Φυσικά κατά καιρούς πετύχαμε παλευτά τραγούδια που ήταν συμπαθητικά έως καλά ως προς τη Eurovision και μόνο, αλλά όχι έξω απ’ αυτήν, ή σε κάθε περίπτωση όχι «για πολύ έξω».

Ακολουθεί μια ενδεικτική σταχυολόγηση χωρίς συγκεκριμένη σειρά:

Σοφία Βόσσου-Άνοιξη (Ελλάδα 1991)

Νομίζετε ότι κάνουμε πλάκα; Όχι δεν κάνουμε. Ούτε εμφορούμαστε από κάποιο αίσθημα ευρωλιγούρικου πατριωτισμού. Παρά τον κάλτ χαρακτήρα που έχει αποκτήσει με τα χρόνια, και τις αμέτρητες αναφορές στην ποπ κουλτούρα, η Άνοιξη του Ανδρέα Μικρούτσικου είναι ένα παραπάνω από «μια χαρά» τίμιο ελληνοπόπ 90’s τραγούδι. H ερμηνεία της βαμμένης νεοδημοκράτισσας δυστυχώς τότε, Σοφίας Βόσσου, είναι πολύ κοντά στο άψογη. Μπόνους στην καλτιά το πέρα-δώθε του Μικρούτσικού με το μπάσο στη σκηνή καθώς και το ξεπάτωμα του σχετικού «σόλο» από τον συμπαθή γηραιό σαξοφωνίστα.

Jeliko Joksimovic & Ad Hoc Orchestra – Lane Moje

O Ζέλικο ο Γιοκσίμοβιτς δεν είναι κάποιο δανεικό εξαρο-οχτάρι απ’ την Παρτιζάν Βελιγραδίου στην ΑΕΚ, αλλά ο μύστης, ο γκουρού, ο Μάστερ Γιόντα του διαγωνισμού, ένας μουσικός Τίτο (γκούχου-γκούχου). Έχει 5 συμμετοχές στο διαγωνισμό, είτε ως συνθέτης είτε ως ερμηνευτής, με διάφορες χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας, με την 1η και καλύτερη να είναι το 2004 με ένα καλότατο παραδοσιακό ήπιο βαλκανο-μπαλαντο-πόπ τραγούδι, το Lane Moje. Θα πήγαινε ντουγρού για την πρωτιά αλλά έπεσε πάνω στον τοίχο από μπετόν αρμέ της Ρουσλάνας και των αγριανθρώπων της. Ακολουθήθηκε από το κλασσικό μπιτσομπαρέ Shake it του Σάκη Ρουβά. Οι υπόλοιπες συμμετοχές του κινήθηκαν στην ίδια ρότα, με αξιοπρεπή αποτελέσματα, μουσικά όσο και βαθμολογικά. Σε περίπτωση που ρωτάτε, το Lane Moje έγινε διασκευή και στα ελληνικά από τον Πέτρο Ίμβριο, ως «Κάθε αύριο» πριν ο δικηγόρος του Ζέλικο στείλει κάποια e–mail και ξαναδιασκευαστεί ως «Κάθε αύριο (που περνάει)».

Τα υπόλοιπα τραγούδια του Ζέλικο (2006, 2008, 2012, 2015)

Άνισα μεταξύ τους, και σε κάθε περίπτωση κατώτερα από το κομμάτι του 2004, δεν παύουν να αποτελούν μια αν όχι όαση, τουλάχιστον βρύση της ΕΥΔΑΠ μπροστά στον υπόλοιπο διαγωνισμό.

Boaz – The Fire In Your Eyes (Ισραήλ 2008)

Συμπαθητικό τραγουδάκι από τη χώρα καταγωγής του Αβραάμ Μπεναρόγια (σ.σ. τεχνικά λάθος το σχόλιο, καθώς το Ισραήλ ιδρύθηκε το 1947)

Il Volo – Grande Amore (Ιταλία 2015)

Ναι, εντάξει, το παραδεχόμαστε, είναι cheezy και βλαχομπαρόκ ή για να είμαστε ακριβείς «ότι-λέξη-βάζουν-οι-Ιταλοί-δίπλα-στο “μπαρόκ”». Κολώνες, αυτοκράτορες, κολοσσαία, τενόροι, «τι άμο», «τι βόλιο» κι όποιον πάρει ο χάρος. Δώστε μας το βραβείο ή φύγετε από ‘δώ. Η ιταλική εκδοχή του «Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ’ αγόρι μου» ή αλλιώς «Λίγο πίτσα, λίγο τορτελίνι και η μπρουσκέτα μου».

Είμαστε σίγουροι ότι υπάρχουν και άλλα αξιόλογα τραγούδια ανά τους αιώνες. Περιμένουμε τους αναγνώστες μας στα σχόλια, είτε εδώ στην ιστοσελίδα, είτε σε Facebook και Twitter, να συμβάλουν με τις προτάσεις τους.

Κάπου εδώ κλείνει το φετινό εξαμερές αφιέρωμά μας στη Eurovision. Σε περίπτωση που δεν προλάβατε τα προηγούμενα μέρη βρίσκονται εδώ.

Τα 10 “καλύτερα” “Rock” τραγούδια ενός κατεξοχήν αντιρόκ διαγωνισμού
Οι 10 πιο καλτ/βλαχομπαρόκ ελληνικές συμμετοχές στη Eurovision
10 (από τα πιο) εξόφθαλμα (από τα πολλά) παρόμοια (sic) τραγούδια της Eurovision
Τα 10+1 πιο απάλευτα/κιτς ξένα τραγούδια της Eurovision
Θα είναι σα να έχουν πάει αλλά δε θα έχουν πάει στη Eurovision. 10 τραγούδια που δεν έβγαλαν διαβατήριο.