Δε θέλουμε φιλάθλους στη γιορτή μας
Άραγε το ποδόσφαιρο των ΠΑΕ και των μαφιόζων μπορεί να απευθυνθεί σε οτιδήποτε άλλο πλην κάφρων, αφιονισμένων και υπαλλήλων των προέδρων;
Την τελευταία φορά που είχε συμπέσει ο τελικός του Κυπέλλου με τη Γιουροβίζιον, η Ελλάδα ζούσε ακόμα το “μεγάλο καλοκαίρι” της και πανηγύριζε (λέμε τώρα) την πρωτιά της Παπαρίζου. Σήμερα γιορτάζει τον αποκλεισμό της συμμετοχής της από τον τελικό και το βράδυ μπορεί να δέσει το γλυκό με ένα ποδοσφαιρικό GRexit, αν γίνει το “έλα να δεις” στο ΟΑΚΑ.
Οι πρώτοι οιωνοί είναι θετικοί, με επεισόδια από χτες το βράδυ σε διάφορα σημεία στο κέντρο της Αθήνας, από την Κάνιγγος ως το Μεταξουργείο. Το σχέδιο των αρχών είναι σατανικά απλό: τους αφήνουμε τώρα να χτυπιούνται δυο μέρες και όταν φτάσει η ώρα του τελικού, θα έχουν ξεθυμάνει και θα καθίσουν σχετικά ήσυχοι. Αν και στα επεισόδια δεν εμπλέκονται μόνο οι οπαδοί των σημερινών φιναλίστ, αλλά όλων σχεδόν των ομάδων, σαν ένα είδος Φεστιβάλ ή μάλλον πρωτάθλημα Χούλιγκαν (που το είχε προτείνει προφητικά ο 2310net).
Την ίδια στιγμή, οι δημοσιογράφοι ακονίζουν τις κασέτες τους για τη Θάτσερ, το μαχαίρι που πρέπει να φτάσει στο κόκαλο, το σακί όπου θα τσουβαλιάσουν όσους επιμένουν, εν είδει διαστροφής, να πηγαίνουν στα γήπεδα, και πάει λέγοντας. Λες και το ποδόσφαιρο των μαφιόζων που έχουν φτιάξει μπορεί να απευθυνθεί σε οτιδήποτε άλλο πέρα από κάφρους, αφιονισμένους και υπαλλήλους των προέδρων…
Κι όσο για το βραδινό τελικό, αυτή τη “γιορτή του ποδοσφαίρου”, χωρίς φιλάθλους; Η στρογγυλή θεά να βάλει το χέρι της. Αν και το πρόβλημα είναι τα συμφέροντα που βάζουν χέρι σε αυτήν, κι όχι το δικό της χέρι ή το χέρι του θεού –που στην μπάλα είναι μόνο ένα…