“Δε μου έχετε κάνει τίποτε”-Με αντιπολεμικό τραγούδι η Ιταλία στη Eurovision

Μια συμμετοχή που ξεχωρίζει ανάμεσα στα μάλλον αδιάφορα τραγούδια του φετινού διαγωνισμού της Eurovision, είναι εκείνη της Ιταλίας, με τίτλο “Non mi avete fatto niente”(Δε μου έχετε κάνει τίποτα) των Elmer Meta (αλβανικής καταγωγής, όπως η “δική μας” Ελένη Φουρέιρα) και Fabrizio Moro, που είναι πολύ γνωστοί στην πατρίδα τους και κέρδισαν φέτος μάλιστα το φεστιβάλ του Σαν Ρέμο με το ίδιο τραγούδι. Θέμα του τραγουδιού είναι οι επιθέσεις τζιχαντιστών σε μια σειρά πόλεις, από το Κάιρο ως τη Βαρκελώνη, αλλά και η ανεξιθρησκεία και η καταγγελία των πολέμων.

Οι στίχοι του μπορεί να μη διεκδικούν δάφνες αντιϊμπεριαλισμού (οι πόλεμοι χαρακτηρίζονται “άχρηστοι”, σε ένα πνεύμα γενικού κι αόριστου φιλειρηνισμού) και να κινούνται περισσότερο στο μοτίβο “Άνθρωπε αγάπα, τη φωτιά σταμάτα”, δεν παύουν ωστόσο να είναι όαση σε έναν διαγωνισμό όπου προωθήθηκαν προκλητικά για την πρωτιά μοιρολόγια για συνεργάτες των ναζί, όπως είχε γίνει με την ουκρανική συμμετοχή το 2016. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι το ιταλικό τραγούδι δε γνωρίζει αντίστοιχη προβολή, ίσως επειδή ακόμα κι ο στίχος “δεν υπάρχει ειρηνική βόμβα” να θεωρείται υπερβολικά ριζοσπαστικός για τα δεδομένα του διαγωνισμού. Από την πλευρά μας, σαφώς δε θα παρακινούσαμε κανέναν να δει, πολλώ δε μάλλον να ψηφίσει στο “θεσμό”. Για όσους παρόλαυτα δεν μπορούν ν’αντισταθούν στην ένοχη απόλαυση, πιστεύουμε πως το συγκεκριμένο τραγούδι αποτελεί μια τίμια επιλογή.

Ο ήλιος πάνω από τη Ράμπλα δεν είναι ο ίδιος σήμερα

Στη Γαλλία έχει μία συναυλία, ο κόσμος διασκεδάζει

Κάποιος τραγουδά δυνατά, κάποιος φωνάζει θάνατος

Στο Λονδίνο πάντα βρέχει, αλλά σήμερα δεν είναι άσχημα

Ο ουρανός δε χαρίζεται, ούτε καν σε μια κηδεία

Στη Νίκαια η θάλασσα είναι κόκκινη από φωτιές και ντροπή

Από τον κόσμο στην άσφαλτο και αίμα στον υπόνομο

Κι αυτό το γιγάντιο σώμα που λέγεται γη

Πληγωμένο στα όργανά του από την Ασία ως την Αγγλία

Γαλαξίες ανθρώπων διασκορπισμένων στο διάστημα, αλλά το σημαντικότερο είναι ο χώρος μιας αγκαλιάς

Από μητέρες χωρίς παιδιά από παιδιά χωρίς πατέρες

Από φωτισμένα πρόσωπα, σαν τοίχοι χωρίς κάδρα

Λεπτά σιγής, σπασμένα από μια φωνή

“Δε μου κάνατε τίποτα”

Δεν μου κάνατε τίποτα

Δεν μου πήρατε τίποτα

Αυτή είναι η ζωή μου που πάει μπροστά

Πέρα από όλα, πέρα απ’τον κόσμο

Δεν μου κάνετε τίποπτε

Δεν είχατε τίποτα

Γιατί όλα πάνε πέρα

Από τους άχρηστους πολέμους σας

Υπάρχει αυτός που κάνει το σταυρό, αυτός που προσεύχεται πάνω σε χαλί

Οι εκκλησίες και τα τζαμιά, οι ιμάμηδες και όλοι οι ιερείς

Χωριστές είσοδοι στο ίδιο σπίτι

Δισεκατομμύρια άνθρωποι που ελπίζουν σε κάτι

Μπράτσα χωρίς χέρια, πρόσωπα χωρίς ονόματα

Ν’αλλάξουν το δέρμα, κατά βάθος είμαστε άνθρωποι

Γιατί η ζωή μας δεν είναι άποψη

και δεν υπάρχει ειρηνική βόμβα

Θα πέσουν οι ουρανοξύστες, τα μετρό

Τα τείχη της αντίθεσης, χτισμένα για το ψωμί

Αλλά ενάντια σε κάθε τρόμο που εμποδίζει το μονοπάτι

Ο κόσμος θα σηκωθεί με το χαμόγελο ενός παιδιού

Με το χαμόγελο ενός παιδιού

Με το χαμόγελο ενός παιδιού

Ξέρω ότι τίποτα δε γυρίζει πια

Η ευτυχία πέταξε

όπως πετά μακριά μια φούσκα