Χο Τσι Μινχ-Ο θρυλικός ηγέτης του Βιετνάμ που τσάκισε την αποικιοκρατία και τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό

Σαν σήμερα γεννήθηκε το 1890 μια εμβληματική φυσιογνωμία του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος, ο βασικός ηγέτης της ανεξαρτησίας του Βιετνάμ, που έγινε σύνθημα στα στόματα χιλιάδων διαδηλωτών ιδίως κατά τη δεκαετία του ’60, την εποχή των αντιπολεμικών κινημάτων σε όλο τον κόσμο. Τόπος καταγωγής του ήταν το χωριό Κιμ Λιεν, ενώ ο πατέρας του ήταν Κινέζος δημόσιος υπάλληλος που είχε χάσει τη θέση του λόγω της αντιαποικιακής του δράσης. Σε ηλικία 10 ετών έμεινε ορφανός από μητέρα, ενώ το αποφοίτησε από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Δίδαξε σε σχολεία του Νταν Τιετ και της Σαϊγκόν βιετναμέζικη γλώσσα και ιστορία. Το 1911 ξεκίνησε να εργάζεται σε γαλλικά καράβια, ενώ το διάστημα του Α’ Παγκοσμίου πολέμου το πέρασε στο Λονδίνο.

Αργότερα, από το 1917 ως το 1920 έζησε στο Παρίσι, όπου ήλθε σε επαφή με τις σοσιαλιστικές ιδέες. Μάλιστα το 1920 υπήρξε συνιδρυτής του ΚΚ Γαλλίας. Εξέδιδε εφημερίδα με τίτλο “Le paria”, όπου κατήγγειλε τη βία των Βρετανών και Γάλλων αποικιοκρατών. Το 1920 πήγε στη Μόσχα όπου συμμετείχε στο 5ο συνέδριο της Κομμουνιστικής διεθνούς και σπούδασε πολιτική θεωρία στο πανεπιστήμιο της πόλης. Το 1924 βρέθηκε στη νότιο Κίνα όπου ίδρυσε βιετναμέζικη οργάνωση νεολαίας με τίτλο Thanh Nien. Μετά την απέλασή του από την Κίνα βρέθηκε με διάφορους ενδιάμεσους σταθμούς στο Σιάμ (σημερινή Ταϊλάνδη), όπου ήταν αντιπρόσωπος της ΚΔ για τη νοτιανατολική Ασία, ενώ το Φλεβάρη του 1930 συμμετείχε στην ίδρυση του κομμουνιστικού κόμματος Ινδοκίνας. Μετά την βιετναμέζικη εξέγερση κατά των Γάλλων το καλοκαίρι του 1930 καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο από τις γαλλικές αρχές, ενώ το 1931-32 φυλακίστηκε στο υπό βρετανική διοίκηση Χονγκ-Κονγκ όπου αρρώστησε από φυματίωση. Το 1934-1938 έζησε ξανά στην Κίνα, ερχόμενος σε επαφή και με τον Μάο-Τσε Τουνγκ.  Μετά το ξέσπασμα του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, το 1941 επέστρεψε μετά από 30 χρόνια στην πατρίδα του, ιδρύοντας το εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα των Βιετ Μινχ, καλώντας σε εξέγερση, ενώ την εποχή αυτή λαμβάνει και το ψευδώνυμό του Χο Τσι Μινχ (Χο, αυτός που διαφωτίζει) Το 1942 συνελήφθη εκ νέου στην Κίνα, περνώντας 18 μήνες στη φυλακή, όπου έγραψε το περίφημο ημερολόγιό του. Μετά την αποφυλάκισή του συνέχισε τον αγώνα του κατά της ιαπωνικής κατοχής.

Στις 2 Σεπτέμβρη 1945 κήρυξε την ανεξαρτησία του Βιετνάμ, την οποία αρνούνταν να αναγνωρίσουν τόσο η Γαλλία, όσο και η Κίνα, ενώ στις εκλογές ένα χρόνο μετά αναδείχθηκε ηγέτης του κράτους και πρωτοστάτησε στην υιοθέτηση ενός φιλελεύθερου συντάγματος. Η άρνηση της Γαλλίας να αποδεχθεί την ανεξαρτησία της αποικίας της οδήγησε στον πρώτο πόλεμο της Ινδοκίνας, που τερματίστηκε το 1954  με τη συνθήκη της Γενεύης, η οποία διέκρινε το Βόρειο από το Νότιο Βιετνάμ, με τον Χο να ηγείται του βόρειου τμήματος. Το 1956 επρόκειτο να γίνουν εκλογές για την ένωση των δύο χωρών, που παρεμποδίστηκαν ωστόσο από το καθεστώς του Νότιου Βιετνάμ, με τη στήριξη των Αμερικανών. Η ίδρυση των Βιετκόνγκ το 1959 σήμανε την έναρξη του αγώνα για την επανένωση των δύο χωρών, κάτι που σήμαινε την εναντίωση στην Αμερικανική πολεμική μηχανή, που ειδικά από τα μέσα της δεκαετίας του ’60 άρχισε μαζικά την αποστολή στρατού.

Ο πόλεμος του Βιετνάμ ή δεύτερος πόλεμος της Ινδοκίνας τερματίστηκε νικηφόρα για τους Βιετναμέζους κομμουνιστές το 1975, με την κατάληψη της πρωτεύουσας του Νότιου Βιετνάμη, της Σαϊγκόν, που μετονομάστηκε σε Χο Τσι Μινχ. Ο ίδιος ωστόσο δεν πρόλαβε να δει τους τελικούς καρπούς του αγώνα στον οποίο είχε αφιερώσει τη ζωή του, καθώς πέθανε στις 2 Σεπτέμβρη 1969, αφήνοντας μια πολύτιμη παρακαταθήκη και πηγή έμπνευσης για το αντιϊμπεριαλιστικό κίνημα όπου γης.

Δύσκολες Νύχτες