Πέθανε ο Χάρρυ Κλυνν

Ο δημοφιλής κωμικός ηθοποιός Χάρρυ Κλυνν, κατά κόσμον Βασίλης Τριανταφυλλίδης, άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 78 ετών, λίγες μέρες μετά τα γενέθλιά του, αντιμετωπίζοντας σοβαρά προβλήματα υγείας το τελευταίο διάστημα, που τον είχαν καθηλώσει σε αναπηρικό καροτσάκι, ενώ παρέμενε στη ζωή κάνοντας χρήση φιαλών οξυγόνου.

Ο Χάρρυ Κλυνν γεννήθηκε στην Καλαμαριά στις 7 Μάη του 1940, από φτωχή προσφυγική οικογένεια Ποντίων. Μπήκε από μικρός στη βιοπάλη, ενώ αναδείχτηκε μέσα από ένα διαγωνισμό ταλέντων του Οικονομίδη και πηγαίνει στην πρωτεύουσα, όπου συνεχίζει να εργάζεται για τα προς το ζην, παράλληλα με τις πρώτες του καλλιτεχνικές εμφανίσεις. Γίνεται ευρύτερα γνωστός στο ελληνικό κοινό μέσα από το ρόλο του στην ταινία “Γάμος αλά Ελληνικά” με την κλασική σκηνή του στο μπάνιο.

Ταξιδεύει στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, όπου μένει δέκα χρόνια, κάνοντας παραστάσεις σε ΗΠΑ και Καναδά. Εκεί εξοικειώνεται με το είδος του stand-up comedy, και ουσιαστικά γίνεται ο πρώτος που το εισάγει στην Ελλάδα, ενώ συμμετέχει κι ο ίδιος στη συγγραφή των κειμένων. Παράλληλα έχει ένα ευρύ φάσμα συνεργασιών, που φτάνει από την εφημερίδα Daily Worker μέχρι το περιοδικό Playboy! Στις ΗΠΑ γνωρίζει και τη γυναίκα του Χαρίκλεια, με την οποία αποκτούν τρία παιδιά, ενώ του δίνει την έμπνευση για το καλλιτεχνικό ψευδώνυμό του, με το οποίο θα γίνει γνωστός τα επόμενα χρόνια.

Επιστρέφει στην Ελλάδα, ξεκινάει παραστάσεις στις μπουάτ της Πλάκας, αλλά κατακτά το ελληνικό κοινό με τους σατιρικούς δίσκους του, που συνδέονται με το ριζοσπαστικό πνεύμα της Μεταπολίτευσης και επηρεάζουν ολάκερες γενιές. Η αρχή γίνεται με το δίσκο “Για δέσιμο”, για να έρθουν στη συνέχεια τα δημοφιλή “Δοξάστε με”, “Πατάτες”, “Μαλακά… Πιο Μαλακά”, “Έθνος Ανάδελφο” (από την κλασική φράση του Σαρτζετάκη), “Τίποτα”, “Natin-Fatin” (όπου σατιρίζει τα Latin του Νταλάρα), “Ραντεβού με την Εισαγγελία” (όπου σατιρίζει τα σκάνδαλα του ΠΑΣΟΚ και τη φράση “Ραντεβού με την Ιστορία”), “Γρανίτα από Τζατζίκι” και άλλα.

Τη δεκαετία του 80′ γυρίζει δύο ταινίες -μαζί με το Γ. Κακουλίδη στα κείμενα- που αφήνουν εποχή με τη σάτιρά τους για την ελληνική κοινωνία: το “Αλαλούμ” και το “Made in Greece”. Στο πρώτο κάνει μια καυστικά σάτιρα ειδικά του ελληνικού κινηματογράφου, αλλά και γενικότερα της ελληνικής κοινωνίας, αναδεικνύοντας κλασικούς χαρακτήρες, όπως το μικροαστό διανοούμενο “Αρτέμη”, το Βασίλη που γίνεται από ταξιτζής μέχρι σχολιαστής κινηματογράφου και υψηλών νοημάτων, και το βοσκό Χαράλαμπο Τραμπάκουλα, που ήταν σταθερό μοτίβο και σε άλλες δουλειές του.

Ενδιάμεσα έχει γυρίσει και το “εις μνήμη Χάρρυ Κλυνν“, που δεν προοριζόταν για τους κινηματογράφους. Ενώ στις αρχές της δεκαετίας του 90′, με το άνοιγμα της ιδιωτικής τηλεόρασης, έκανε ένα σύντομο πέρασμα από τον ΑΝΤ-1, που ήταν εμφανώς κατώτερο από τις προηγούμενες δουλειές του.

Εκείνη η εποχή των μεγάλων αλλαγών δεν αφήνει ανεπηρέαστο το Χάρρυ Κλυνν. Ενώ συμπορευόταν με το ΚΚΕ, παρασέρνεται από το ρεύμα της απογοήτευσης και της ιδιώτευσης και βρίσκεται να στηρίζει την Πολιτική Άνοιξη του Αντώνη Σαμαρά. Αναμειγνύεται με την τοπική αυτοδιοίκηση -έχοντας τη στήριξη της Νέας Δημοκρατίας και σταθερό μέτωπο ενάντια στο ΠΑΣΟΚ- ενώ τα τελευταία χρόνια, υιοθέτησε αντιμνημονιακό προφίλ κι έγινε ακραιφνής οπαδός του ΣΥΡΙΖΑ, ολοκληρώνοντας ένα μεγάλο γύρο από όλους τους πολιτικούς χώρους. Παράλληλα όμως ξέπεσε σε χυδαίες επιθέσεις και αναρτήσεις στο διαδίκτυο, πολύ μακριά από τα εύστοχα καυστικά σχόλια που έκανε στο παρελθόν, αποδεικνύοντας πως η σάτιρα είτε θα είναι πολιτική -κι ενάντια στους ισχυρούς- είτε δε θα υπάρξει, κι αν υπάρχει, θα είναι πολύ κακής ποιότητας.

Εκτός από την ηθοποιία, είχε κι άλλες καλλιτεχνικές ανησυχίες, όπως τη ζωγραφική και την ποίηση. Αλλά η μεγάλη του αγάπη ήταν ο Απόλλων Καλαμαριάς, όπου είχε ενεργό ανάμειξη ως διοικητικός παράγοντας, ενώ έφτασε για ένα φεγγάρι να γίνει πρόεδρος και της ΕΠΑΕ (της ένωσης των ΠΑΕ) χωρίς να καταφέρει να αλλάξει πολλά πράγματα στο νοσηρό τοπίο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Δεν ήταν τυχαίο πάντως που η ταινία του Made In Greece, ξεκινά με τη σκηνή σε ένα χειρουργείο, όπου οι γιατροί ακούνε τη ραδιοφωνική μετάδοση ενός αγώνα και το υποθετικό “διπλό” του Απόλλωνα Καλαμαριάς μες στο Ολυμπιακό Στάδιο επί του Παναθηναϊκού…

Προς το τέλος της ζωής του, ο Χάρρυ Κλυνν είχε την ατυχία να δει το θάνατο του γιου του, γνωστό σκηνοθέτη, ιδιοκτήτη του κέντρου Gagarin και με έντονη δρασηριότητα στα καλλιτεχνικά δρώμενα.

Το καλλιτεχνικό τέλος του Χάρρυ Κλυνν είχε προηγηθεί δυστυχώς κατά πολλά χρόνια από το βιολογικό του θάνατο. Αλλά η καυστική σάτιρα και τα έργα του από τα χρόνια της Μεταπολίτευσης, που σημάδεψαν μια εποχή, παραμένουν πίσω διαχρονικά κι αθάνατα, για να θυμίζουν το ταλέντο του.