Αγώνας ή υποταγή; Οι λιμενεργάτες δείχνουν το δρόμο…

Η απεργία της 30^ής Μάη αν και ήταν μια απεργία που έγινε μέσα σε ένα κλίμα μεγάλης υποχώρησης του κινήματος, αποτέλεσε μια απεργία που σηματοδοτεί αλλαγές στο συνδικαλιστικό κίνημα.

Στην απεργία αυτή οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ προχώρησαν σε ένα «ποιοτικό άλμα» σχέση με το παρελθόν. Από εκεί που καλούσαν σε απεργίες δίχως να κάνουν το παραμικρό για την επιτυχία τους, υπονομεύοντας τες, τώρα κάλεσαν σε απεργία μαζί με τους εργοδοτικούς φορείς προσπαθώντας να αλλοιώσουν πλήρως το νόημα της απεργίας και να καταργήσουν τον ταξικό της χαρακτήρα. Αυτό το «ποιοτικό άλμα» ήρθε μετά από μια μακρά περίοδο που αρνούνταν οποιαδήποτε προσπάθεια οργάνωσης των εργαζόμενων. Αφού το Γενάρη αρνήθηκαν να κάνουν το παραμικρό για την προάσπιση του δικαιώματος της απεργίας, την απελευθέρωση των πλειστηριασμών και την πώληση της ΔΕΗ, το Φλεβάρη στο γενικό συμβούλιο της ΓΣΕΕ ο Παναγόπουλος μας προϊδέασε για το τι θα επακολουθούσε λέγοντας ότι «η απεργία έχει φάει τα ψωμιά της». Στις 30 Μάη μας έδειξαν πώς θέλουν να είναι από εδώ και στο εξής οι απεργίες. Τις θέλουν χωρίς ταξικά χαρακτηριστικά ώστε και μέσα από αυτές ο εργαζόμενος να παλεύει όχι για τα δικά του συμφέροντα αλλά για τα συμφέροντα του αφεντικού μπας και περισσέψει κανένα ξεροκόμματο και του το δώσει.

Με τη στάση τους αυτή οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες δείχνουν ότι πλέον έχουν πετάξει και το φύλλο συκής με το οποίο επεδίωκαν στο παρελθόν να καλύψουν τον εργοδοτικό τους χαρακτήρα και πλέον, χωρίς ντροπή, όχι απλά θα κάνουν ό,τι λένε τα αφεντικά αλλά θα προσπαθήσουν να πείσουν και τους εργαζόμενους να κάνουν το ίδιο.

Η αλήθεια είναι ότι οι εργαζόμενοι στην απεργία όχι απλά τους γύρισαν την πλάτη. Τους έφτυσαν κατάμουτρα. Η εικόνα της συγκέντρωσης των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ ήταν αποκαλυπτική. Δεν υπήρχαν διαδηλωτές να κρατήσουν τα πανό ενώ και οι λίγοι που ήταν κοιτούσαν αποσβολωμένοι το ανθρώπινο ποτάμι των απεργών που διαδήλωναν με το ΠΑΜΕ να περνά από μπροστά τους.

Σίγουρα, ο σχεδιασμός των πλειοψηφιών ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ δεν πρόκειται αν αλλάξει λόγω της αποτυχημένης συγκέντρωσης. Είναι δεδομένο ότι το επόμενο διάστημα θα εντείνουν τις προσπάθειες καλλιέργειας κλίματος ταξικής συνεργασίας. Ήδη, σε μια σειρά ομοσπονδίες που έχουν την πλειοψηφία οι ΣΣΕ που υπέγραψαν πρόσφατα είναι σε αυτή την κατεύθυνση (ΟΤΕ, ΟΛΠ, Ξενοδοχείο κλπ). Μέσω των ΣΣΕ που υπογράφουν νομιμοποιούν στην πράξη το αντεργατικό πλαίσιο των μνημονίων αφού οι ΣΣΕ αυτές όπως γράφουν και στο κείμενο τους συμβάλλουν στην διατήρηση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων.

Απέναντι σε αυτό το κλίμα βρέθηκαν οι δυνάμεις που συσπειρώνοντας στο ΠΑΜΕ, οι ταξικές δυνάμεις, που για μια ακόμη φορά σήκωσαν το βάρος της οργάνωσης της απεργίας παρά το πολύ αρνητικό κλίμα που υπήρχε στους περισσότερους χώρους δουλειάς και η αλήθεια είναι ότι τα κατάφεραν καλά. Αφενός διέλυσαν την προσπάθεια των πλειοψηφιών να περάσουν το κλίμα της ταξικής συνεργασίας αναδεικνύοντας την ανάγκη οι εργαζόμενοι να αγωνιστούν για τα δικά τους συμφέροντα αφετέρου κινητοποίησαν πολύ κόσμο αποδεικνύοντας ότι ακόμα σε συνθήκες υποχώρησης του κινήματος μπορεί να υπάρξουν ελπιδοφόρες εξελίξεις. Με τη στάση τους και την επιμονή τους οι ταξικές δυνάμεις «ξεβράκωσαν» κι όλους εκείνους που καλούσαν τους εργαζόμενους είτε να μην απεργήσουν είτε να πάνε για μπάνιο αναγκάζοντάς τους να βάλουν την ουρά στα σκέλια και να προσπαθούν τελευταία στιγμή να μαζέψουν τα ασυμμάζευτα.

Η επιτυχημένη δράση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ δεν αποτυπώθηκε μόνο από τη μαζικότητα των απεργιακών συγκεντρώσεων αλλά αποτυπώνεται από την απεργία που ξεκίνησε στις προβλήτες του λιμανιού του Πειραιά όπου οι εργαζόμενοι, διεκδικώντας ΣΣΕ με αυξήσεις και μέτρα προστασίας της υγείας και της ασφάλειάς τους, έχουν ήδη προχωρήσει σε δύο 24ωρες απεργίες και έχουν αποφασίσει ήδη για τρίτη 24ώρη για την Παρασκευή κόντρα σε εργοδοσία, αστική δικαιοσύνη, που έβγαλε την απεργία παράνομη, και φασίστες που έχουν αναλάβει να υλοποιήσουν τα σχέδια της εργοδοσίας για απεργοσπαστικό μηχανισμό. Βέβαια, στον αγώνα τους δεν είναι μόνοι. Έχουν δίπλα τους τις ταξικές δυνάμεις, το ΠΑΜΕ, το Εργατικό Κέντρο Πειραιά που πήρε απόφαση να καλύψει την απεργία της Παρασκευής ώστε να μην μπορεί το δικαστήριο να τη βγάλει παράνομη.

Η μάχη αυτή αφορά το σύνολο της εργατικής τάξης της χώρας. Είναι μια μάχη απέναντι σε έναν πολυεθνικό κολοσσό, όπως είναι η Cosco, η έκβαση της οποίας μπορεί να βοηθήσει τους εργαζόμενους κάθε κλάδου και επιχείρησης να αντιληφθούν τη δύναμή τους, να αποτινάξουν από πάνω τους το ζυγό του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού και να ριχτούν στη μάχη για την υπεράσπιση και τη διεύρυνση των δικαιωμάτων τους.

Οι επόμενες ώρες είναι κρίσιμες. Είναι δεδομένο ότι αστικά ΜΜΕ, κυβέρνηση, εργοδοσία, κράτος και παρακράτος θα κάνουν τα πάντα ώστε να καμφθεί ο αγώνας των εργαζόμενων. Η νίκη τους θα είναι νίκη όλων μας. Οφείλουμε όλοι οι εργαζόμενοι να είμαστε δίπλα τους.