Μάχες αιωνίων σε πράσινο φόντο

Σήμερα αρχίζουν οι τελικοί της Α1, με τους δυο γνώριμους πρωταγωνιστές, Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός, σε μία ακόμα μάχη αιωνίων για τον τίτλο. Η Κατιούσα κάνει ένα μικρό αφιέρωμα στις μεγαλύτερες μεταξύ τους μονομαχίες και το χωρίζει σε δύο μέρη. Σήμερα κάνουμε μια αναδρομή στους (πέντε) μεγαλύτερους πράσινους θριάμβους, ως συνέχεια του χτεσινού αφιερώματος για τους θριάμβους σε κόκκινο φόντο. Υπόψη, πως μιλάμε αποκλειστικά για νίκες στις σειρές των τελικών, κι όχι σε οποιοδήποτε παιχνίδι της κανονικής περιόδου ή άλλης διοργάνωσης (Κύπελλο, Ευρωλίγκα). Καλή ανάγνωση.

1. Για να με θυμάστε.

Ο πρωταθλητής Παναθηναϊκός του Σούμποτιτς φτάνει στους τελικούς με μειονέκτημα έδρας και καλείται να δώσει τον πέμπτο κρίσιμο αγώνα στο ΣΕΦ, αλλά με δική του κερκίδα, όπως προέβλεπαν τότε οι κανονισμοί. Ο Ολυμπιακός ξεκινάει δυνατά και παίρνει διαφορά στα πρώτα λεπτά, αλλά ο Παναθηναϊκός ανατρέπει το σκηνικό στη συνέχεια. Σπάει την έδρα του Ολυμπιακού, φτάνει στο δεύτερο σερί τίτλο, κι αφήνει οριστικά πίσω του τα “πέτρινα χρόνια” και την κόκκινη αυτοκρατορία, που αρχίζει να βυθίζεται σε κρίση. Πιο χαρακτηριστικές στιγμές της ανατροπής ένα τρίποντο του Ράτζα από το κέντρο, στην εκπνοή του ημιχρόνου, κι ένα ακόμα του Οικονόμου προς το τέλος, που το αφιέρωσε στην πράσινη κερκίδα, φωνάζοντας: για να με θυμάστε…

Οι περισσότεροι θυμούνται πάντως για το σημερινό προπονητή του Πανιωνίου πως έφυγε το καλοκαίρι από την ομάδα -εξ ου κι ο αποχαιρετισμός- και πέρασε αργότερα από τον αιώνιο αντίπαλο, σε αντίθεση με το “Διόσκουρο” Αλβέρτη, που έμεινε κι έγινε η σημαία του μπασκετικού Παναθηναϊκού.

2. Το πρώτο χωρίς Ομπράντοβιτς

Αν το Φάιναλ Φορ της Πόλης, την περασμένη χρονιά, είχε δώσει ώθηση κι αυτοπεποίθηση στον Ολυμπιακό, για να πάρει και τα εγχώρια σκήπτρα, το Φάιναλ Φορ του Λονδίνου το 13′ και το δεύτερο σερί ευρωπαϊκό μάλλον άδειασε και προσγείωσε απότομα τους ερυθρόλευκους στην πραγματικότητα των τελικών της Α1 και το σκεπτόμενο μπάσκετ του Πεδουλάκη που “πείραζε” το μυαλό του Σπανούλη και τον αποδιοργάνωνε. Ο Παναθηναϊκός έκανε την καλύτερη δυνατή μετάβαση στη μετά Ομπράντοβιτς εποχή, με ένα ακόμα νταμπλ, αν και είχε μόλις δύο παίκτες από την ομάδα της περασμένης χρονιάς: τον Κώστα Τσαρτσαρή και το Δημήτρη Διαμαντίδη. Έφτασε μάλιστα με σκούπα στην κατάκτηση ενός πρωταθλήματος, που έμοιαζε εύκολο βάση της διακύμανσης του σκορ στους τελικούς, αλλά ήταν από τα πιο δύσκολα, βάσει των δεδομένων στην αρχή της χρονιάς.

Ο τελευταίος τελικός δεν ολοκληρώθηκε ποτέ εξαιτίας των επεισοδίων στο ΣΕΦ και της μη έγκαιρης εκκένωσής του. Συνηθισμένα τα βουνά απ’ τα χιόνια και τα ντέρμπι αιωνίων από καφρίλες ένθεν κι ένθεν…

3. Μπρέικ στο Μπρέικ

Το δεύτερο σερί χωρίς τον Ομπράντοβιτς και τελευταίο μέχρι σήμερα για τους πράσινους. Ο Γιαννακόπουλους διώχνει τον Πεδουλάκη μεσούσης της σεζόν και προχωρά με το υπηρεσιακό δίδυμο Αλβέρτης-Πρίφτης. Ο ΠΑΟ έχει πλεονέκτημα έδρας, αλλά χάνει στον τρίτο αγώνα στο ΟΑΚΑ, κι ο Ολυμπιακός, που προηγείται με 2-1 ετοιμάζεται για φιέστα τίτλου στο ΣΕΦ. Ο Παναθηναϊκός όμως, στριμωγμένος στα σχοινιά, βγάζει αντίδραση κι ένα μεγάλο διπλό, απαντώντας με μπρέικ στο σπάσιμο της δικής του έδρας. Κι ολοκληρώνει τη μεγάλη ανατροπή στον πέμπτο αγώνα, με φόρα από το ΣΕΦ όπου ο Ολυμπιακός δεν έχει συνέλθει και δεν έχει περιθώρια αντίδρασης.

4. Σε δέκα μέρες…

Που δε συγκλόνισαν τον κόσμο, ούτε καν άλλαξαν τους συσχετισμούς στο ελληνικό μπάσκετ

Δέκα μάγισσες τα δάχτυλά σου

Ο Παναθηναϊκός έρχεται θριαμβευτής και πρωταθλητής Ευρώπης από το Βερολίνο, στο πιο ισορροπημένο ίσως Φάιναλ Φορ στην ιστορία του θεσμού. Στο μικρό τελικό, ο Μπουρούσης -που είχε χάσει το τελευταίο σουτ στο δραματικό ημιτελικό μεταξύ των αιωνίων- δείχνει δέκα δάχτυλα στους οπαδούς του ΠΑΟ και τους προειδοποιεί πως θα τα ξαναπούν σε δέκα μέρες, στους τελικούς, όπου ο Ολυμπιακός έχει πλεονέκτημα έδρας. Κι όντως τα ξαναλένε, αλλά το αποτέλεσμα δεν αλλάζει.

Ο ΠΑΟ σπάει την έδρα του Ολυμπιακού στον πρώτο κιόλας αγώνα και φτάνει μάλλον εύκολα στο 3-1 στη συνέχεια, απέναντι στους παίκτες του Γιαννάκη, έχοντας πιθανότατα την καλύτερη ομάδα της ιστορίας του με Σάρας, Σπανούλη, Διαμαντίδη, Μπατίστ, Πέκοβιτς (και Νίκολας και Περπέρογλου και Φώτση και Τσαρτσαρή και…).

Όσο για τον Μπουρούση, ο χρόνος απάλυνε τις μνήμες και σήμερα είναι στέλεχος του ΠΑΟ, από τα αγαπημένα παιδιά του Γιαννακόπουλου και -συνεπώς- της εξέδρας. Αλλά το μοναδικό του πρωτάθλημα στην Ελλάδα έως τώρα το έχει γιορτάσει με την ΑΕΚ, το μακρινό 2002…

5. Η τάπα του αιώνα και το non call

Το 2007 ο Ολυμπιακός ξυπνά σταδιακά από το λήθαργό του, αποφεύγει τον ταπεινωτικό αποκλεισμό από τον Άρη στα ημιτελικά, κι έχοντας σπάσει το αήττητο του ΟΑΚΑ στην κανονική περίοδο, κοιτάζει τον πρωταθλητή Παναθηναϊκό στα μάτια. Στους τελικούς, η ομάδα του Γκέρσον αποδεικνύεται άκρως ανταγωνιστική και φτάνει τη σειρά στα πέντε παιχνίδια.

Είχε όμως τη μεγάλη ευκαιρία να κλέψει το τρίτο παιχνίδι στο ΟΑΚΑ, σε έναν αγώνα με δραματικό (χιτσκοκικό, γκρανκινιολικό, θριλερικό) φινάλε, που μένει στην ιστορία για την τρομερή τάπα του Διαμαντίδη στον Άκερ -που έφευγε στον αιφνιδιασμό για να τελειώσει το ματς- και το φάουλ που δε σφυρίχτηκε ποτέ πάνω στο Σκούνι Πεν, στην τελευταία φάση της παράτασης.

Αναλόγως με τη σκοπιά του ο καθένας επιλέγει να αναδείξει κι άλλη φάση, ως την πιο καθοριστική του αγώνα…