Η κοινωνία του θεάματος κι η οργανωμένη βλακεία

Χτες το βράδυ μια ομάδα αντιεξουσιαστών κουκουλοφόρων μπούκαραν στο γραφείο του Βαρβιτσιώτη, έριξαν τρικάκια κι έγραψαν στον τοίχο συνθήματα αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Δ. Κουφοντίνα και διαμαρτυρήθηκαν συμβολικά για το ζήτημα των αδειών που δικαιούται, το εισαγγελικό βέτο κτλ. Ως εδώ δεν υπάρχει τίποτα ιδιαίτερο. Εάν όμως παρατηρήσει κανείς μερικές λεπτομέρειες, θα μείνει με την απορία.

Οι αντιεξουσιαστές δε στοχοποίησαν κάποιο κυβερνητικό ή δικαστικό κτίριο (εκτός κι αν νοείται ως τέτοιο ο βολικά παρακείμενος οικοδομικός συνεταιρισμός εισαγγελέων και δικαστών, που υπέστη φθορές, σε αντίθεση με το βουλετυικό γραφείο), το γραφείο κάποιου βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ ή του κυβερνώντος κόμματος, κάποιου λειτουργού της ανεξάρτητης δικαιοσύνης που έχει τον τελικό λόγο για τη χορήγηση των αδειών, αλλά ένα βουλευτή της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Αναγνωρίζουμε φυσικά ότι η ΝΔ είναι ο πολιτικός χώρος που κατεξοχήν πρωτοστατεί στην άρνηση χορήγησης αδειών στον Κουφοντίνα, ενός δικαιώματος που ανήκει σε οποιονδήποτε κρατούμενο κρίνεται πως δε θα ξανατελέσει αδίκημα ανεξάρτητα από τη φύση των εγκλημάτων ή τη μεταμέλεια του. Στάση ιδιαίτερα αξιοσημείωτη, καθώς αφορά την επίκληση ενός καθεστώτος εξαίρεσης για το συγκεκριμένο κρατούμενο μόνο σε ζητήματα δικαιωμάτων, την ώρα που το ίδιο κόμμα από την πρώτη στιγμή της σύλληψης των μελών της 17Ν υπερθεμάτιζε στη δικαστική και νομική αντιμετώπισή τους ως παραβάτες του κοινού ποινικού δικαίου. Κάπου εκεί πάντως η σύνδεση, και κυρίως η δυνατότητα παρέμβασης του Βαρβιτσιώτη στο ζήτημα σταματάει, κάτι που υπογραμμίζει ακόμα περισσότερο το μιντιακό χαρακτήρα της επιχείρησης, ο οποίος βέβαια αξιοποιήθηκε ακριβώς στο ίδιο πνεύμα κι από τον ίδιο το βουλευτή

Ο Βαρβιτσιώτης λοιπόν άρχισε την απευθείας αναμετάδοση της είδησης, τραβούσε βίντεο κι είχε συνεχή ροή ενημέρωσης στο τουίτερ, σαν καλός ανταποκριτής. Μέχρι τώρα γνωρίζαμε για την κοινωνία του θεάματος, στην οποία υπακούνε αρκετές κινήσεις του χώρου, τώρα όμως έχουμε μπροστά μας και την άλλη όψη του νομίσματος: “συμβαίνει τώρα, μου επιτίθενται…”

Ο αστυνομικός που είχε στη φύλαξή του, απέδειξε πως ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος στη κατάλληλη θέση, αφού παρέμεινε τόσο ψύχραιμος, που πυροβόλησε στον αέρα! Θεωρητικά το έκανε για εκφοβισμό, αν όμως η σφαίρα πετύχαινε κάποιον, θα είχαμε την ίδια ιστορία με τις μαγικές σφαίρες που εξοστρακίζονται και βαράνε στο ψαχνό, όπως οι μπίλιες στο φλιπεράκι. Σύμφωνα με πληροφορίες, εναντίον του σχηματίστηκε δικογραφία για άσκοπο πυροβολισμό.

Τα συνθήματα στον τοίχο έμεινε στη μέση “Αλληλεγγύη σ…”, αλλά αυτό είναι το λιγότερο. Ενώ κάποια ρεπορτάζ αναφέρουν πως μέλη της ομάδας εγκλωβίστηκαν από τα ρολά που κατέβηκαν και χρειάστηκε να τους ανοίξει ο ίδιος ο Βαρβιτσιώτης…

Πολλά στοιχεία παραπέμπουν σε γκροτέσκα κωμωδία, αλλά τα κανάλια πήραν την ουσία της τρομολαγνείας που τους ενδιέφερε κι άρχισαν να πυροβολούν κατά ριπάς τους τηλεθεατές, για να ενισχύσουν το γνωστό δίπολο: από τη μία ο Σύριζα, που είναι “δικαιωματικός” και του χρεώνουν την τρομοκρατία (ενώ στην πραγματικότητα έχει αφήσει τους κρατούμενους στις φυλακές στο ίδιο μαύρο χάλι που βίωναν πριν), και από την άλλη η ΝΔ των νοικοκυραίων, που κατά μία έννοια φλερτάρει ή συνδέεεται με την αυτοδικία, την αυτοάμυνα, τους τυχαίους πυροβολισμούς κτλ. Παράλληλα, δε θα μπορούσε να λείπει κι η γνωστή και αναμενόμενη μόνιμη επωδός της καταδίκης της βίας “απ’ όπου κι αν προέρχεται”.

Και η ζωή στην κοινωνία του θεάματος συνεχίζεται…