Και στο τέλος νικούν οι χορηγοί…

Χτες πολλοί περίμεναν τους Γερμανούς στη γωνία για να χαρούν με τον αποκλεισμό τους, αλλά έμειναν -προς το παρόν- με την όρεξη.

Το σύγχρονο επαγγελματικό ποδόσφαιρο είναι ένα απλό παιχνίδι με δύο ομάδες, όπου 22 παίκτες τρέχουν πίσω από μια μπάλα και στο τέλος νικάνε οι χορηγοί, ανεξαρτήτως αποτελέσματος.

Ο Λίνεκερ βέβαια είπε την περίφημη φράση του για τους Γερμανούς και φάνηκε να δικαιώνεται για πολλοστή φορά στο χτεσινό αγώνα με τους Σουηδούς, με την ανατροπή με παίκτη λιγότερο και το τρομερό γκολ του Τόνι Κροος στο τέλος.

Έχω την εντύπωση πως ο Λίνεκερ είχε πει στην αρχική του φράση “και στο τέλος νικάνε οι Γερμανοί στα πέναλτι”, αλλά αυτό ίσως να μην έχει σημασία για την ουσία του πράγματος -εξάλλου και ο ίδιος ο Λίνεκερ χτες διασκεύασε τη φράση για τις ανάγκες της περίστασης.

 

Οι Γερμανοί έδειξαν πως δεν τα παρατάν ποτέ κι αυτό δεν είναι θέμα ψυχής ή DNA -όπως θα έλεγαν κάποιοι, αν ήμασταν εμείς στη θέση τους- αλλά ποδοσφαιρικής σχολής και νοοτροπίας.

Ίσως και να έχει σημασία όμως (αυτό το “στα πέναλτι”), γιατί μιλάμε απλά για ένα ματς του ομίλου, που εκ των πραγμάτων δε θα μπορούσε να πάει στα πέναλτι. Οι παγκόσμιοι πρωταθλητές γλίτωσαν χτες την παρτίδα, αλλά δεν έχουν εξασφαλίσει ακόμα τίποτα. Κι είναι πολύ πιθανό σενάριο να προκριθούν μεν, αλλά να πέσουν πάνω στη Βραζιλία, στο πρώτο νοκ-άουτ, για μια άτυπη ρεβάνς της 7άρας στο περασμένο Μουντιάλ, όπου οι Γερμανοί θα χρειαστούν πολύ καλύτερη εμφάνιση και περισσότερη τύχη, για να δικαιώσουν το Λίνεκερ.

Το σημαντικό είναι πως είδαν το χάρο με τα μάτια τους και προς το παρόν τον νίκησαν. Η τελευταία φορά που είχε μείνει έξω από τους ομίλους η Γερμανία ήταν στο EURO του 04′ και πιο πριν σε αυτό του 00′. Σε Μουντιάλ ομολογώ πως δεν ξέρω, δε ζούσα και δεν ξέρω αν ζούσε κανείς μας τότε…

Χτες τους περίμεναν πολλοί στη γωνία για να χαρούν με τον αποκλεισμό τους, είτε γιατί δεν τους πάνε ποδοσφαιρικά μιλώντας, είτε γιατί θυμούνται τα μνημόνια κι ο αντιγερμανισμός είναι ο “κομμουνισμός των ηλιθίων” για να παραφράσουμε μια παλιότερη, γνωστή ρήση.

Έκαναν ρελάνς όμως αυτοί που θεωρούν πως “οι Γερμανοί είναι φίλοι μας”, με σχόλια βγαλμένα από την εποχή των Γερμανοτσολιάδων ή με επιχειρήματα που έντυναν θεωρητικά τη χαρά τους για τους κλασικούς του μαρξισμού, τη Ρόζα (που είχε πολωνική καταγωγή, οπότε πρέπει να ήταν κάτι σαν τον Κλόζε και τον Ποντόλσκι) κτλ. Λες και παίζουν μπάλα οι φιλόσοφοι, όπως στο γνωστό σκετσάκι των Monty Python.

Όσο για τη Σουηδία, στον όμιλο άφησε έξω την Ολλανδία, στα μπαράζ την Ιταλία, σήμερα παραλίγο να αφήσει έξω τη Γερμανία, κι αν το έκανε ακολουθούσε η Βραζιλία. Εντάξει ήταν πολύ καλό για να είναι αληθινό, αντικειμενικά.

Αλλά οι Σουηδές τουρίστριες στη χώρα μας θα βρήκαν χτες πολλά greek lover-καμάκια, πρόθυμα να προσφέρουν απλόχερα την παρηγοριά τους.

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: