Ανακοίνωση του Τουρκικού Κομμουνιστικού Κόμματος για τις εκλογές της 24ης Ιούνη

Όχι άλλες ψεύτικες λύσεις!

Οι εκλογές της περασμένης Κυριακής έληξαν με άνετη επικράτηση Ερντογάν από τον πρώτο γύρο με 52% των ψήφων, υπό συνθήκες που δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ακριβώς ιδανικές και ισότιμους για όλους τους συμμετέχοντες. Παρά τις αντιξοότητες, οι Τούρκοι κομμουνιστές, μέσω της ανεξάρτητης πλατφόρμας “Αυτή το κοινωνικό σύστημα πρέπει να αλλάξει” έδωσαν τη μάχη ώστε να ακουστεί η φωνή τους μέσα σε ένα κλίμα πόλωσης γύρω από ψευδοδιλήμματα. Μπορεί ο μετρήσιμος αντίκτυπος αυτού του αγώνα να παραμένει σε πολύ χαμηλά επίπεδα, αυτό δεν κάμπτει ωστόσο την αποφασιστικότητά τους να συνεχίσουν και να εντείνουν τον αγώνα τους για να καταδείξουν σε περισσότερο κόσμο ότι ρίζα της κακοδαιμονίας της Τουρκίας δεν είναι απλά ο Ερντογάν, αλλά το καπιταλιστικό σύστημα που στηρίζει είτε άμεσα τον ίδιο, είτε μέσω της αστικής αντιπολίτευσης τις πολιτικές που εφαρμόζει, έσω και με άλλο μανδύα. Στο πλαίσιο αυτό, μεταφράζουμε και δημοσιεύουμε την ανακοίνωση της Κεντρικής Επιτροπής του ΤΚΡ με τα πρώτα συμπεράσματα της αναμέτρησης:

Όπως πάντα τονίζαμε, ανοργάνωτοι άνθρωποι που κυνηγούν μύθους που δημιουργούνται γύρω από συγκεκριμένα άτομα, δεν είναι παρά άνθρωποι που αφέθηκαν αβοήθητοι. Στις 24 Ιούνη, συρόμενοι πίσω από μια ψεύτικη ελπίδα, εκατομμύρια άνθρωποι στην Τουρκία αφέθηκαν στα κρύα του λουτρού για μια ακόμα φορά. Παρόλαυτα, η αντίληψη ότι η Τουρκία πλέον είναι τελειωμένη είναι εξίσου γελοία με το αβάσιμο παραμύθι πως η Τουρκία θα έβγαινε στο ξέφωτο απλώς επιδιώκοντας μια αδίστακτη εναλλακτική που εγκρίνει όλα τα δεινά του καταστεστημένου συστήματος.

1. ‘Οταν πάρθηκε η απόφαση για πρόωρες εκλογές, το ΤΚΡ προειδοποίησε πως εκλογές υπό αυτές τις συνθήκες δε θα ήταν νόμιμες: “Με τις ρυθμίσεις που εφαρμόστηκαν πρόσφατα, οι εκλογές στην Τουρκία έγιναν ένα σόου που δε θα επιφέρει τίποτε παρά το αποτέλεσμα που θέλει ο Ερντογάν”, γράφαμε. “Είναι αδύνατον να χαρακτηρίσουμε αυτή την διαδικασία-παρωδία ως εκλογές και η συμμετοχή σε εκλογές που εδώ και καιρό έχουν χάσει το χαρακτήρα τους σαν να μην άλλαξε τίποτε θα σήμαινε πως θεωρούμε ευπρόσδεκτο το να είναι κανείς θεατής σε αυτό το σόου”. Παρότι η προειδοποίησή μας βρήκε απήχηση σε μεγάλο τμήμα του πληθυσμού, η αντιπολίτευση του κατεστημένο με επικεφαλής το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα Κόμμα, κατάφερε να οδηγήσει εκατομμύρια σε μια αβάσιμη αισιοδοξία και πάλι, σε μια αφέλεια που λέει: “Μην ανησυχείτε, δεν μπορούν να κάνουν τίποτε”.

Κι όμως το κυβερνών κόμμα ενίσχυσε τη δυνατότητά του να χειραγωγεί τις εκλογές, που είχε τελειοποιήσει στις προηγούμενες εκλογές, ιδιαίτερα στο δημοψήφισμα, με νέες τροποποιήσεις που εφαρμόστηκαν ταχύτατα μέσα στο χρόνο και δημιούργησαν ένα τερατώδες εκλογικό σύστημα που αποκλείει την επιβολή ελέγχου συνολικά. Παρά το εμφανές αυτό γεγονός, σύντομα μετά τη λήψη της απόφασης για πρόωρες εκλογές, τα τμήματα της κοινωνίας που αντιτίθενται στο κυβερνών κόμμα, πείστηκαν πως “οι εκλογές πιθανότατα θα κερδηθούν”.

Το βράδυ της 24ης Ιούνη, εκατομμύρια άνθρωποι πίστευαν πως οι εκλογές είναι διαβλητές, αλλά κανείς δεν μπορούσε να το αποδείξει ή να κάνει κάτι γι’αυτό. Καθώς, όπως πάντα τονίζαμε, ανοργάνωτοι άνθρωποι που κυνηγούν μύθους δημιουργημένους γύρω από συγκεκριμένα πρόσωπα, δεν είναι παρά άνθρωποι που αφέθηκαν αβοήθητοι. Αυτές οι εκλογές απέδειξαν και πάλι πως οι εκλογές μπορούν να κερδηθούν μόνο πριν, αλλά όχι ανήμερα των εκλογών. Είναι αδύνατον να υπάρξει εποπτεία των εκλογών με αυτό το σύστημα καταγραφής ψήφοφόρων κι αυτό το εκλογικό σύστημα.

2. Η πιο σημαντική αλήθεια όμως που αποκαλύφθηκε από τις εκλογές της 24ης Ιούνη είναι πως οι απλές εκλογικές προσπάθειες ποτέ δε θα έδιναν λύση. Αμέσως μετά την αντίσταση στο Γκεζί, έκαναν πολλά για να κρατήσουν τα εκατομμύρια ανθρώπων που ξεσηκώθηκαν κατά του ΑΚΡ μακριά από διαδικασίες πολιτικής οργάνωσης, που ήταν στην πραγματικότητα απαραίτητα για να διαρκέσει αυτό το μαζικό λαϊκό κίνημα. Οι εκλογές, που παρουσιάζονταν ως “το πιο κρίσιμο σημείο” σε κάθε στροφή του κινήματος, δημιουργούσαν διαδοχικές απογοητεύσεις και τα “αντιερντογανικά” αισθήματα έγιναν μάλλον ασαφή εντός των εσωτερικών ισορροπιών του κατεστημένου. Πρέπει κανείς να ξέρει ότι η οργάνωση είναι απαραίτητη ακόμα και για την επίτευξη μιας μικρής βελτίωσης στην Τουρκία. Δυστυχώς μεγάλο τμήμα της τουρκικής κοινωνίας συνήθισε στην ιδέα πως η “χειραφέτηση” θα ήταν δυνατή χωρίς πάλη, έτσι ακολούθησαν έναν ή περισσότερους ήρωες που πίστεψαν πως επιτέλους είχαν βρει. Ένα άλλο τμήμα της κοινωνίας από την άλλη εδώ και καιρό έχει υποταχθεί στον Ερντογάν χωρίς να αναρωτιέται καν για τη δική του ύπαρξη και μέλλον. Ένας τέτοιος ανταγωνισμός ποτέ δε θα δώσει τη θέση του στη “χειραφέτηση”. Το ακριβώς αντίθετο, θα κατέστρεφε την κοινωνία.

3. Παρότι το προεδρικό σύστημα απορρίφθηκε από πάνω από τους μισούς ψηφοφόρους στο δημοψήφισμα του 2017, η αποδοχή της ιδέας πως το ίδιο σύστημα θα άνοιγε τις πύλες της χειραφέτησης μετά από ένα μόλις χρόνο επιτάχυναν αυτό τον εκφυλισμό. Η ιδέα πως η ήττα κάποιου που θεωρείται πως αντιπροσωπεύει την αδικία και την τυρρανία από κάποιον άλλο που θεωρείται αντιπρόσωπος της δικαιοσύνης και της ελευθερίας υπονοεί την άρνηση του γεγονότος πως μόνο αντίδοτο στην αδικία και την τυρρανία είναι η οργανωμένη πάλη του λαού. Ωστόσο, ο βασικός λόγος που η “αρχή ενός ανδρός” έχει υιοθετηθεί τόσο εύκολα είναι ότι ειδικά οι κεφαλαιοκράτες της Τουρκίας υποστηρίζουν αυτό το σύστημα.

4. Πριν τις εκλογές τις 24 Ιούνη, διεθνή μονοπώλια έδωσαν σημαντική υποστήριξη σε ένα μεγάλο συνασπισμό που θα περιλάμβανε το το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, το “Καλό Κόμμα”, το Κόμμα Ευτυχίας όπως και το HDP, παρότι το τελευταίο δε συμμετείχε επίσημα στην Εθνική Συμμαχία. Ο βασικός λόγος που ο Ερντογάν κατόρθωσε να νικήσει αυτή τη δύναμη είναι ότι η αστική τάξη δεν επιθυμεί να χάσει κανένα πλεονέκτημα που κέρδισε κατά την διακυβέρνησή του. Αυτοί που δημιούργησαν τον Ερντογάν ενήργησαν βάσει των συμφερόντων και φόβων τους, προετοιμάζοντας παράλληλα την εναλλακτική. Με αυτή την έννοια, όλα τα ρίσκα εξαφανίστηκαν για τους καπιταλιστές καθώς διέσωσαν μια πολιτική δομή που θα εφάρμοζε το πρόγραμμά τους είτε με είτε χωρίς τον Ερντογάν. Παρότι διανύουμε μια περίοδο όξυνσης των εσωτερικών αντιφάσεων τόσο σε διεθνές επίπεδο, όσο και μεταξύ των Τούρκων καπιταλιστών, αυτές οι αντιφάσεις δε σημαίνουν πως η άρχουσα τάξη δεν έχει κοινά συμφέροντα.

5. Τα διεθνή μονοπώλια ήταν αυτά που ζήτησαν την εξάλειψη σχεδόν όλων των διαφορώ μεταξύ ΑΚΡ και αντιπολίτευσης σε βασικά ζητήματα στην προεκλογική περίοδο. Η δεξιά αντιπολιτευτική συμμαχία με τον Αξενέρ και τον Καραμολάογλου, που υιοθέτησε όλα τα βασικά χαρακτηριστικά που σχεδίασε η κυβέρνηση ΑΚΡ τα τελευταία 16 χρόνια, που έχουν συμφιλιωθεί με πρακτικές που υπονόμευσαν το κοσμικό κράτος, που δεν είχαν καένα πρόβλημα με το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, έπεισε την τουρκική κοινωνία υπέρ ενός καθεστώτος τύπου ΑΚΡ χωρίς τον Ερντογάν. Έφτασαν σε σημείο που ο Μουχαρέμ Ιντζέ, προεδρικός υποψήφιος της Εθνικής Συμμαχίας ανακοίνωσε πως ίσως και να διόριζε υπουργούς του ΑΚΡ στην κυβέρνησή του! Έτσι, η επίθεση που εξαπολύεται κατά προοδευτικών αξιών εδώ και χρόνια υπό το κοινό πρόσχημα πως η “Τουρκία είναι συντηρητική χώρα”, εξαπάτησε και παραπλάνησε τμήματα της κοινωνίας που ψάχνουν διέξοδο.

6. Θα ήταν γελοίο να αναλύσουμε τις εκλογές της 24ης Ιούν στη βάση των κομμάτων του κατεστημένου. Κανένα από αυτά τα κόμματα δεν έλαβε “πραγματικές” ψήφους. Εκατομμύρια ανθρώπων στην Τουρκία δεν έκαναν επιλογή. Δεν επέλεξαν τι υποστηρίζουν, αντίθετα υποστήριξαν όσους θεωρούν ικανούς να επιλύσουν την εξίσωση με πολλούς συντελεστές που τους παρουσιάστηκε. Η μόνη αλήεθια για τις εκλογές της 24ης Ιούνη είναι πως οι αποκαλούμενες επιλογές εντός κατεστημένου έχουν εξαντληθεί για εκατομμύρια ανθρώπους οργισμένους και δυσαρεστημένους στην Τουρκία. Η ναυαρχίδα της επίσημης αντιπολίτευσης, το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα, τάφηκε κάτω από το ιστορικό ναυάγιο που επέβαλε στην τουρκική κοινωνία.

7. Τα αντιερντογανικά συναισθήματα, που έχουν υπάρξει κινητήρια δύναμη για πολύ καιρό και έφτασαν στα όρια το σύστημα φτάνοντας στο αποκορύφωμά τους κατά την αντίσταση του Γκεζί, δεν έχουν πια κάποια αξία αυτά καθαυτά. Αντιθέτως, έχουν γίνει “δίδυμα” του Ερντογάν στην προσπάθειά του να καταστήσει την κοινωνία αβοήθητη. Το βασικό είναι να πάρει κανείς στέρεη στάση κατά του κατεστημένου, να παλέψει κατά της εκμετάλλευσης, του ιμπεριαλισμού και της αντίδρασης. Παρομοίως, η τουρκική πολιτική σκηνή πρέπει να απαλλαγεί άμεσα από τη διχοτομία μεταξύ των αποκαλούμενων “αστών και μοντέρνων” υποστηρικτών του Ρεπουμπλικανικού κόμματος και “συντηρητικών” υποστηρικτών του Ερντογάν. Μετά από 16 χρόνια, οι αστοί και μοντέρνοι αντίπαλοι του ΑΚΡ έχουν μετατοπιστεί στο συντηρητισμό από το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα και το HDP. Η προοδευτική και πατριωτική κληρονομιά της Τουρκίας θα ανεγερθεί ξανά μόνο με μια ολοκαίνουρια ταυτότητα, με έναν φιλεργατικό χαρακτήρα, με εργατικές φόρμες.

8. Το ΤΚΡ ανέλαβε την ευθύνη να είναι η φωνή του εργαζόμενου λαού και την αποστολή να αλλάξει το κατεστημένο σύστημα στις εκλογές της 24ης Ιούνη. Τα λόγια του ΤΚΡ, που έπρεπε να κατέβει με ανεξάρτητους υποψηφίους, καθώς άδικα δεν του επετράπη η συμμετοχή στις εκλογές, προκάλεσαν ανεξίτηλη εντύπωση σε μεγάλα τμήματα της τουρκικής κοινωνίας. Ξέραμε πως αυτό δε θα μεταφραζόταν σε ψήφους σε αυτή την άγρια ατμόσφαιρα των εκλογών, πως οι υποψήφιοι, που πάλευαν με μεγάλες δυσκολίες από δυνατότητες προπαγάνδας μέχρι την ίδια την κάλπη, δε θα μπορούσαν να ξεπεράσουν αυτή την ψευδαίσθηση που αφορούσε εκατομμύρια ανθρώπους. Το ΤΚΡ όμως δεν επέτρεψε αυτή η εκλογική περίοδος να στερηθεί τη φωνή του σοσιαλισμού. Το κόμμα ήρθε σε επαφή με πολλούς εργάτες και προειδοποίησε για τις 24 Ιούνη και την μετεκλογική περίοδο, με προβλέψεις που σύντομα επιβεβαιώθηκαν.

Το ΤΚΡ συνεχίζει τις προσπαθειές οργάνωσης και πάλης του με μεγάλο ζήλο. Τις επόμενες μέρες, οι εξουσιοδοτημένες κομματικές επιτροπές θα αποφασίσουν έναν πλήρη οδικό χάρτη διάσωσης όσων βρίσκονται στην αριστερά και τους εργαζόμενους από την απελπισία και την απόγνωση. Το κόμμα μας είναι η μόνη ελπίδα όσων λένε “δίκιο έχετε, αλλά ας περάσουν οι εκλογές πρώτα” και θα δράσει βάσει αυτού του αισθήματος ευθύνης.

9. Μια εκλογική αναμέτρηση δεν μπορεί να φέρει τη χειραφέτηση, ούτε να είναι αυτοσκοπός, ούτε να φέρει το απόλυτο σκοτάδι από μόνη της. Ναι, εκατομμύρια άνθρωποι έμειναν στα κρύα του λουτρού στις 24 Ιούνη, αλλά η αίσθηση πως ότι η Τουρκία πλέον είναι τελειωμένη είναι εξίσου γελοία με το αβάσιμο παραμύθι πως η Τουρκία θα έβγαινε στο ξέφωτο απλώς επιδιώκοντας μια αδίστακτη εναλλακτική που εγκρίνει όλα τα δεινά του καταστεστημένου συστήματος. Όλοι πρέπει να ξέρουν πως η Τουρκία δε θα παραδοθεί στο σκοτάδι.

Αυτό το σύστημα πρέπει να αλλάξει

Κομμουνιστικό Κόμμα Τουρκίας

Η Κεντρική Επιτροπή

25.06.2018.