Οι αποφάσεις για την κομματική αποκατάσταση του Άρη Βελουχιώτη, του Γ. Γιαννούλη και του Γ. Γεωργιάδη

Ο σημερινός Ριζοσπάστης δημοσιεύει την εισήγηση της ΚΕ του ΚΚΕ στην Πανελλαδική Συνδιάσκεψη για τον Α’ Τόμο του Δοκιμίου Ιστορίας του Κόμματος και μαζί την απόφαση για την κομματική αποκατάσταση του Άρη Βελουχιώτη, του Γιώργου Γεωργιάδη και του Γιώργου Γιαννούλη. Αναδημοσιεύουμε αυτές τις τελευταίες θεωρώντας πως παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον το σκεπτικό τους, ιδίως στην περίπτωση του Άρη Βελουχιώτη για τη συλλογική λειτουργία του Κόμματος εκείνη την περίοδο.

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΡΗ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ

Το μνημείο στη Μεσούντα

Στην Απόφαση της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης (16 Ιούλη 2011) «Για την Πολιτική Αποκατάσταση του Αρη Βελουχιώτη», αναφερόταν μεταξύ άλλων:

«Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη αποφασίζει την επίσημη πολιτική αποκατάσταση του Αρη Βελουχιώτη. Θεωρεί ότι είχε δίκιο ως προς την εκτίμηση που έκανε για τη Συμφωνία της Βάρκιζας.

Παράλληλα, η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη σημειώνει ότι η διαφωνία του Αρη με τη Συμφωνία της Βάρκιζας δεν δικαιώνει τη στάση του απέναντι στη συλλογική θέση του Κόμματος και την παραβίαση από αυτόν της κομματικής πειθαρχίας, καθώς και την αξιοποίηση από τον Αρη της φήμης και του σεβασμού που είχε κατακτήσει την προηγούμενη περίοδο ως καπετάνιος του ΕΛΑΣ και στέλεχος του ΚΚΕ. Η στάση αυτή, που αποτέλεσε ρήξη με τη θεμελιώδη αρχή του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, δεν καθιστά δυνατή τη μετά θάνατο αποκατάσταση της κομματικής του ιδιότητας.

Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη καταγγέλλει την απόπειρα της αστικής και οπορτουνιστικής προπαγάνδας και ιστοριογραφίας, που παίρνουν δήθεν υπό την προστασία τους τον Αρη, για να επιτεθούν στο ΚΚΕ. Στη λαϊκή συνείδηση ο Αρης Βελουχιώτης είναι ταυτισμένος με την ηρωική πορεία του ΚΚΕ, τον αγώνα για την ανατροπή της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας. Ο Αρης Βελουχιώτης τάχθηκε υπέρ της ένοπλης πάλης, που την απορρίπτουν όσοι επιχειρούν να τον οικειοποιηθούν».

Στο διάστημα που πέρασε από την Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του 2011, η όλη διαδικασία για τη συγγραφή του Α’ τόμου του Δοκιμίου Ιστορίας, ιδιαίτερα της περιόδου 1939 – 1949, έδωσαν τη δυνατότητα μεγαλύτερης εμβάθυνσης στη δράση και την κατάσταση του ΚΚΕ στα χρόνια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Μελετήθηκαν παραπέρα η λειτουργία του Κόμματος και η σχέση του με το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ σε συνθήκες επαναστατικής κατάστασης.

Από την εκδήλωση για τα αποκαλυπτήρια του μνημείου στη Μεσούντα

Τεκμηριώνεται το συμπέρασμα ότι η συλλογική λειτουργία των καθοδηγητικών οργάνων (ΠΓ και ΚΕ) ήταν ανεπαρκής, με ανάλογη επίδραση σε όλη τη δομή του ΚΚΕ. Αυτή η ανεπάρκεια εκφράστηκε ακόμα περισσότερο στο διάστημα της απελευθέρωσης και το Δεκέμβρη του 1944, έως την υπογραφή της Συμφωνίας της Βάρκιζας, περίοδο κατά την οποία παραγκωνίστηκε ταυτόχρονα το Γενικό Στρατηγείο του ΕΛΑΣ.

Η υποβάθμιση της συλλογικής λειτουργίας του ΠΓ και της ΚΕ συνεχίστηκε και μετά από την υπογραφή της Συμφωνίας της Βάρκιζας, ενώ εκφράστηκε χαρακτηριστικά και στον τρόπο αντιμετώπισης του Άρη Βελουχιώτη από το ΠΓ. Δίχως να δικαιώνεται η απειθαρχία του, συνάγεται ότι η διαρρηγμένη συλλογική λειτουργία όχι μόνο δεν προσέφερε στον Αρη, καθώς και σε χιλιάδες άλλα κομματικά μέλη, πεδίο για μια ουσιαστική συζήτηση, αλλά και τροφοδοτούσε εξ αντικειμένου φυγόκεντρες κινήσεις, που βεβαίως είχαν πολιτική βάση. Προκάλεσε τη μαζική αντίδραση των μελών του Κόμματος και ΕΛΑΣιτών στη Συμφωνία της Βάρκιζας, που γρήγορα ανατράπηκε από τη ζωή.

Τα παραπάνω ενισχύουν το σκεπτικό ότι η μη κομματική αποκατάσταση του Αρη Βελουχιώτη δεν εναρμονίζεται με την πολιτική του αποκατάσταση που έγινε το 2011.

Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ αποφασίζει να αποκατασταθεί ολόπλευρα ο Αρης Βελουχιώτης.

Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη εκτιμά ότι το ΚΚΕ διαθέτει την απαραίτητη ωριμότητα να κρίνει τα ιστορικά γεγονότα αντικειμενικά και εξάγοντας συμπεράσματα, ένα από τα οποία είναι η ανάγκη τήρησης των αρχών της συλλογικότητας, της σταθερής προσήλωσης στις αρχές λειτουργίας του.

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΜΜΑΤΙΚΗ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ

Ο Γιώργος Γεωργιάδης γεννήθηκε το 1916 στον Πόντο. Ηταν αριστούχος απόφοιτος της Σχολής Ευελπίδων. Πήρε μέρος στον ιταλοελληνικό πόλεμο, ενώ συμμετείχε στον ΕΛΑΣ, όπου αναδείχθηκε σε διοικητή τάγματος. Το 1943 έγινε μέλος του ΚΚΕ. Πήρε μέρος και στις μάχες του Δεκέμβρη 1944. Μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, πήγε στο Μπούλκες και το 1946 κατετάγη στον ΔΣΕ. Διετέλεσε επιτελάρχης του Αρχηγείου Ρούμελης και τον Αύγουστο του 1947 διευθυντής του 3ου Γραφείου του Αρχηγείου Δυτικής Μακεδονίας. Συνόδεψε τη μεγάλη «πορεία των χιλίων αόπλων» και το Φλεβάρη του 1948 πήγε στον Γράμμο, όπου ανέλαβε τη διοίκηση της 14ης Ταξιαρχίας. Διακρίθηκε στη μεγάλη μάχη του Γράμμου το καλοκαίρι του 1948, ενώ συνέβαλε στην επιτυχία του ελιγμού του ΔΣΕ προς το Βίτσι.

Στις 22 Δεκέμβρη 1948, ο ΔΣΕ πραγματοποίησε επιχείρηση για την κατάληψη της Εδεσσας, η οποία απέτυχε. Για την ευθύνη της αποτυχίας στην Εδεσσα ο Γεωργιάδης οδηγήθηκε το Φλεβάρη 1949 στο στρατοδικείο του ΔΣΕ, όπου κρίθηκε ένοχος για παραβίαση διαταγής της Μεραρχίας του και για παράλειψη καθήκοντος στο πεδίο της μάχης. Καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε στις 24 Φλεβάρη 1949.

Το 1958, προετοιμάστηκε Σχέδιο Απόφασης προς την 8η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, που εισηγούνταν την αποκατάσταση του Γιώργου Γεωργιάδη. Το Σχέδιο ανέφερε:

«…η VΙΙΙ Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ θεωρεί άδικη και προμελετημένη δολοφονία την παραπομπή σε στρατοδικείο, καταδίκη και εκτέλεση του τίμιου αγωνιστή και αξιωματικού του Δημοκρατικού Στρατού Γ. Γεωργιάδη με την ψεύτικη και συκοφαντική κατηγορία του ύποπτου και υπεύθυνου για την αποτυχία της επιχείρησης της Εδεσσας (…) Η VΙΙΙ Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ καταδικάζει τις εγκληματικές αυτές ενέργειες, (…) αποκαθιστά την τιμή του Γιώργη Γεωργιάδη ως αφοσιωμένου στο λαό και στο ΚΚΕ αγωνιστού».

Στο Αρχείο του ΚΚΕ δεν έχει βρεθεί η σχετική Απόφαση. Ωστόσο, στην πράξη το ΚΚΕ έχει αποκαταστήσει εδώ και πολλά χρόνια τον Γιώργο Γεωργιάδη, ως τίμιο και γενναίο μέλος του. Η κατηγορία ότι ο Γεωργιάδης συνεργαζόταν με τον εχθρό δεν είχε καμιά βάση, επομένως ήταν άδικη.

Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ αποκαθιστά και επίσημα τον Γιώργο Γεωργιάδη ως άξιο κομμουνιστή.

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗΣ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ KOMMATIKH ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗ

Ο Γιώργος Γιαννούλης γεννήθηκε το 1915 στο Επταχώρι Καστοριάς. Το 1935 έγινε μέλος του ΚΚΕ. Το 1938, μετά την αποφοίτησή του από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, υπηρέτησε στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών στη Σύρο. Το 1940 πολέμησε στο αλβανικό μέτωπο και στην Κατοχή πρωτοστάτησε στη δημιουργία αντάρτικων ομάδων στα χωριά της περιοχής του, όπου αναδείχθηκε σε διοικητή τάγματος του ΕΛΑΣ. Μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας κατέφυγε στο Μπούλκες, όπου δούλεψε ως διευθυντής της εφημερίδας «Φωνή του Μπούλκες». Τον Ιούλη του 1946 ανέλαβε τη διοίκηση της πρώτης Ομάδας Δημοκρατικών Ενοπλων Καταδιωκόμενων (ΟΔΕΚ) στον Γράμμο, ενώ τελειώνοντας το καλοκαίρι ανέλαβε διοικητής του πρώτου Συγκροτήματος Ανταρτών Γράμμου. Διακρίθηκε για τις στρατιωτικές του ικανότητες και αναδείχθηκε σε διοικητή της 102 Ταξιαρχίας του ΔΣΕ.

Μετά από τη μεγάλη μάχη του Γράμμου, κοινοποιήθηκε διαταγή με ημερομηνία 4 Σεπτέμβρη 1948 και με την υπογραφή του Μάρκου Βαφειάδη, όπου γνωστοποιούνταν η εκτέλεση του Γιώργου Γιαννούλη. Η διαταγή ανέφερε ανάμεσα σε άλλα:

«(…) Στις 20 του Αυγούστου 1948, δικάστηκε από το Στρατοδικείο της 670 Μονάδας σε θάνατο και εκτελέστηκε ο πρώην Αντι/ρχης Πεζικού του Δ.Σ.Ε. Γεώργιος Γιαννούλης. Ο Γιαννούλης Γεώργιος είναι ο άμεσος Υπεύθυνος για τον αιφνιδιασμό και την απώλεια του Κάμενικ, για την απώλεια του Γκόλιο, επίσης και για την απώλεια της Μπάτρας (…) Ο ΔΣΕ πολλές φορές βοήθησε το Γιαννούλη για να διορθώσει τις αδυναμίες του, αυτός όμως συνέχισε τα λάθη του και έφτασε μέχρι τις παραπάνω πράξεις που αποτελούν πραγματική προδοσία. (…)».

Στον Γιαννούλη είχε γίνει αυστηρή κριτική, όταν ο κυβερνητικός στρατός πήρε το Κάμενικ, που υπερασπιζόταν η Ταξιαρχία του, ενώ υπήρχαν και υποψίες σε βάρος του για συνεργασία με τον εχθρό. Οι υπόνοιες αυτές, που έγιναν στην πράξη άτυπη κατηγορία, ήταν αβάσιμες και επομένως άδικες. Αδικη ήταν και η εκτέλεσή του, με δεδομένο και το αγωνιστικό του παρελθόν.

Στις 6 Νοέμβρη 1957, δόθηκε στο ΠΓ το «Πόρισμα για τον σ. Γιαννούλη Γιώργη του Κώστα», το οποίο απέρριπτε όλες τις κατηγορίες εναντίον του, ενώ ακύρωνε και την απόφαση της καθαίρεσής του από το βαθμό του αντισυνταγματάρχη του ΔΣΕ.

Το Πόρισμα υπογράμμιζε ότι «ο σ. Γιαννούλης στην πολύχρονη πάλη του συνειδητά και με συνέπεια εκτέλεσε το καθήκον του μπροστά στο Κόμμα και το λαό».

Το 1958, ετοιμάστηκε Σχέδιο Απόφασης προς την 8η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, στο οποίο περιλαμβανόταν η πρόταση για την αποκατάσταση του Γιαννούλη κ.ά.

Στο Αρχείο του ΚΚΕ δεν έχει βρεθεί τέτοια Απόφαση της ΚΕ.

Ο Γιώργος Γιαννούλης έχει αποκατασταθεί στην πράξη και στην κομματική συνείδηση εδώ και πολλά χρόνια, ως άξιο μέλος του ΚΚΕ. Η Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ αποφασίζει και την επίσημη αποκατάσταση του Γιώργου Γιαννούλη.