Κατακόκκινη η Πάτρα για το 27ο Αντιϊμπεριαλιστικό διήμερο (ΦΩΤΟ)
Χιλιάδες νέοι απ’όλη την Ελλάδα διατρανώνουν την αντίθεση τους στα σχέδια του ιμπεριαλισμού στην Ελλάδα και την ευρύτερη περιοχή, υψώνοντας ψηλά τα λάβαρα του προλεταριακού διεθνισμού και της αλληλεγγής των λαών.
Κοκκίνισε (κι άλλο) η Πάτρα σήμερα, καθώς χιλιάδες νεολαίοι της ΚΝΕ από κάθε γωνιά της χώρας συναντήθηκαν για το 27ο Αντιϊμπεριαλιστικό διήμερο της οργάνωσης, που ξεκίνησε υπό αντίξοες συνθήκες το 1992 κι έκτοτε έγινε θεσμός. Φέτος, με δεδομένες τις εξελίξεις στα Βαλκάνια, αλλά και την ακόμα μεγαλύτερη όξυνση των πολεμικών αντιπαραθέσεων στη Μέση Ανατολή και του ανταγωνισμού των αστικών τάξεων Ελλάδας και Τουρκίας, η παρουσία της νεολαίας που υπερασπίζεται το διεθνισμό και την αλληλεγγύη των λαών μπορεί να γίνει εφαλτήριο για ένα δυναμικό κίνημα που θα βάλει τέλος στα πολεμοκάπηλα σχέδια της άρχουσας τάξης.
Η επιλογή της Πάτρας έχει και ιδιαίτερο συμβολικό βάρος, λόγω του άμεσου κινδύνου της μετατροπής της ευρύτερης περιοχής σε πυρηνικό οπλοστάσιο του ΝΑΤΟ, με επίκεντρο τη βάση του Άραξου, την οποία, όπως επισήμανε και ο Δημήτρης Κουτσούμπας στην ομιλία του μόλις πριν λίγες μέρες επισκέφτηκε ο επικεφαλής της πυρηνικής πολιτικής των ΗΠΑ.
Ανάμεσα σε άλλα τόνισε:
Απάντηση στην ένταση του εθνικισμού δεν αποτελεί ο κοσμοπολιτισμός που εκπροσωπεί η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο κοσμοπολιτισμός του κεφαλαίου περιέχει τον εθνικισμό.
Οι διακηρύξεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για μετατροπή της Ελλάδας σε ηγετική οικονομική -πολιτική δύναμη στα Βαλκάνια τι περικλείουν, αν όχι και εθνικισμό;
Σε λίγο ο Τσίπρας θα μας πει ότι κι αυτό το βρήκε γραμμένο κάπου ανάμεσα στα “Άπαντα” του Λένιν…
Αυτό το θράσος το έχουν όλοι οι τυχοδιώκτες!
Όμως εμείς ξέρουμε ότι απέναντι τόσο στον εθνικισμό όσο και στον κοσμοπολιτισμό του κεφαλαίου βρίσκεται μόνο ο προλεταριακός διεθνισμός, βρίσκεται ο γνήσιος λαϊκός πατριωτισμός.
Κι αυτά σημαίνουν και αλληλεγγύη και κοινή δράση των λαών ενάντια στους καπιταλιστές και τις διακρατικές του συμμαχίες, αλλά και ότι καθήκον για κάθε εργατικό κίνημα και για την κομμουνιστική του πρωτοπορία μέσα στη χώρα του είναι η ανατροπή της βαρβαρότητας της αστικής εξουσίας που καταδυναστεύει το λαό μέσα στην ίδια του τη χώρα.
Πέραν από τα φλέγοντα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής ο γ.γ του ΚΚΕ αναφέρθηκε επίσης και στην πολυσυζητημένη έννοια της ελευθερίας, όπως την διαφημίζει η άρχουσα τάξη, που δεν είναι παρά η “ελευθερία” υποταγής στα δεσμά αυτού του βαθιά ανελεύθερου συστήματος:
Τι είναι ελεύθερος να κάνει ένας νέος σήμερα;
Μήπως να μορφωθεί ολοκληρωμένα και να αναπτύξει όλες του τις κλίσεις ώστε να επιλέξει με βάση αυτά που θα σπουδάσει;
Πόσο ελεύθερος είναι ένας νέος που δεν μπορεί σήμερα να πάει με την οικογένειά του διακοπές γιατί δεν το σηκώνει η τσέπη τους;
Ποια ελευθερία έχει το 40% των νέων που είναι άνεργοι; Και το σύστημα το μόνο που τους συμβουλεύει είναι να ρίξουν κι άλλο τις απαιτήσεις τους, να δεχτούν ακόμα χειρότερους όρους δουλειάς από τους ήδη εργαζόμενους ή ακόμα και να τους ενοχοποιεί για την ανεργία.
Ποια ελευθερία έχει μία νέα κοπέλα που πάει για δουλειά και αναγκάζεται να υπογράψει ότι δεν πρόκειται να μείνει έγκυος όσο δουλεύει στη συγκεκριμένη εταιρεία;
Η αλήθεια είναι ότι η όποια ελευθερία των καταπιεσμένων σταματάει όταν οι ίδιοι πάνε να αμφισβητήσουν το καθεστώς της καταπίεσης.
Δεν είναι τυχαίο που η αστική δικαιοσύνη πολύ γρήγορα βγάζει παράνομες και καταχρηστικές απεργίες των εργαζομένων, αλλά εμφανίζεται τάχα ανήμπορη σε άλλες περιπτώσεις.
Η ελευθερία για τη λαϊκή πλειοψηφία ξεκινάει όταν με την πάλη τους καταργήσουν την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, όταν τσακίσουν την καπιταλιστική ιδιοκτησία και εξουσία.