Στο Βίτσι και στο ΝΑΜΜΟ(S) ξαπλώσαμε στην άμμο

Δεν ξέρω πόσοι θυμάστε τον ποιητή (γιατί γελάτε;) Κωνσταντίνο Μπογδάνο να χορεύει αμέριμνος με μπλουζάκι CCCP ή τον Σαμαρά να επικαλείται το 2012 τη ρήση του Λένιν “Περνάνε 10ετίες χωρίς να γίνεται τίποτα. Και ξαφνικά γίνονται τα πάντα μέσα σε λίγες ημέρες”, πολύ πριν αναλάβουν οι ντούροι μαρξιστές-λενινιστές του Σύριζα να αλλάξουν τα φώτα να εκλαϊκεύσουν τις διδαχές των κλασικών από βήματος βουλής και όχι μόνο. Αν δεν πειστήκατε ακόμα ότι έρχονται οι δεξιοί και μας κλέβουν τα σύμβολα, ήρθε η είδηση ότι στο NAMMOS έπαιξε το Bella Ciao για να πειστεί και ο πλέον δύσπιστος.

Ο Χριστόφορος Ζαραλίκος έχει πει ότι παράγουμε περισσότερα μπέλα τσάο απ’όσα μπορούμε να καταναλώσουμε, αλλά μάλλον ούτε εκείνος μπορούσε να φανταστεί τι θα επακολουθούσε. Γιατί δεν έφτανε να μαγαρίζει τον ύμνο ο Τσίπρας πριν λίγα χρόνια με τους επίδοξους και τραγικά αποτυχημένους μιμητές του στην Ιταλία, έπρεπε να υποστούμε το τρολάρισμα των υγιών επιχειρηματιών που εκφράζουν έτσι την “αντίστασή” τους κατά της άσπλαχνης εφορίας που τους καταδιώκει επειδή δεν έκοψαν  κάτι ψωροχιλιάρικα αποδείξεις. Αν λοιπόν οι αστοί το παίζουν αντίσταση κι έτσι, τι περιμένει ο λαός να ξεσηκωθεί και να δώσει το αληθινό νόημα σε αυτά τα τραγούδια; Κι όχι, δεν εννοούμε νόημα σαν αυτό του Λαπαβίτσα, που πριν λίγα χρόνια τραγουδούσε περιχαρής τον ύμνο του ΕΑΜ με την ευκαιρία της πρώτης εκλογές του Σύριζα το Γενάρη του ’15:

Θα μπορούσε βέβαια και το λαϊκό κίνημα να κάνει τη ρελάνς και στις πορείες αντί για τετριμμένους Λοΐζους, Θεοδωράκηδες και αντάρτικα να το γυρίσει σε Ρέμο και Ραματσότι (λέμε τώρα).

Αβάντι πόπολο, αβάντι μαέστρο, λα βίτα ε μπέλα τσάο…