Και στο τέλος χάνουν τα φαβορί

Την ώρα που η Γαλλία απέκλειε με σβηστές μηχανές την Ουρουγουάη, ενώ ο Γιορίς δε βαρούσε ακριβώς μύγες, αλλά έχαψε μια και την έφτυσε, για να κάνει μετά την απόκρουση του Μουντιάλ αλά Γκόρντον Μπανκς, και το μισό τουίτερ σκεφτόταν τι λογοπαίγνιο να κάνει για τη Σελέστε που είχε συγκεκριμένο ταβάνι χωρίς Καβάνι…

…στον άλλο προημιτελικό γινόταν αίμα και (Ν)άμμος, η μπάλα πάνω-κάτω και η μια φάση μετά την άλλη, σαν 90λεπτη ταινία ποδοσφαιρικής δράσης, που για άλλους είχε χάπι εντ αλλά με καφετί αποχρώσεις στην κάλτσα, για άλλους είχε φολκλόρ μελόδραμα και τραγωδία, αλλά δεν υπήρχε ουδέτερος που να μην έμεινε χορτάτος με αυτό που είδε.

Τα φαβορί δεν υπάρχουν πια, τα πάτησετο τρένο. Ή μάλλον ο Υπερσιβηρικός ή έστω το τρένο που πάει στο Καζάν όπου βρίσκεται το αίμα τριών ομάδων που ξεκίνησαν με βλέψεις για το Κύπελλο.

Στην ιστορία των Μουντιάλ υπάρχει μια χρυσή τετράδα -που αφήνει άδικα έξω την Ουρουγουάη- με τις πιο πετυχημένες εθνικές της Ευρώπης και της Λατινικής Αμερικής: Βραζιλία, Αργεντινή, Ιταλία, Γερμανία. Μέχρι το 2010 και το Ισπανία-Ολλανδία στη Ν. Αφρική κάνεις τελικός στην ιστορία του θεσμού δεν είχε γίνει χωρίς την παρουσία τουλάχιστον μίας από τις Big 4 του Μουντιάλ. Φέτος δεν έφτασε καμία ούτε στα ημιτελικά! Οι Ιταλοί αποκλείστηκαν στα προκριματικά, οι Γερμανοί στους ομίλους ακολουθώντας την κατάρα των Παγκόσμιων Πρωταθλητών, η Αργεντινή στους 16 και η Βραζιλία στα προημιτελικά. Έχουν τουλάχιστον ο ένας την αποτυχία του άλλου για παρηγοριά…

Ο,τι κι αν γίνει σήμερα, η τετράδα των ημιτελικών θα είναι αμιγώς ευρωπαϊκή, όπως και το 66, το 82 και το 06, αλλά χωρίς τους συνήθεις υπόπτους και τα βαριά ονόματα. Κι από τις εθνικές που παραμένουν ζωντανες στη μάχη για το Κύπελλο, οι μόνες που το έχουν πάρει στο παρελθόν είναι η Γαλλία και η Αγγλία και αυτές ως διοργανώτριες.

Η φετινή Βραζιλία κατηγορήθηκε πως ήταν πολύ ευρωπαϊκή και κυνική. Χτες όμως αποκλείστηκε στο καλύτερο παιχνίδι που έκανε στη διοργάνωση και στην πιο βραζιλιάνικη εμφάνισή της, ακριβώς γιατί δεν ήταν αποτελεσματική και δεν είχε αξιόπιστα μετόπισθεν.

Μια σπουδαία ομάδα που ήταν σα να τιμωρείται, εν είδει θείας Δίκης, για τον αστέρα της, το Νεϊμάρ, που πέρασε πολλή ώρα ξαπλωμένος στο χορτάρι, φλυαρώντας κι εκνευρίζοντας τους πάντες, ακόμα και τους συμπαίκτες του. Κι η Χρυσή Μπάλα συνεχίζει να ψάχνει τον επόμενο κάτοχό της -ποιος θα δώσει την ψήφο του σε έναν τέτοιο παίκτη που δεν έφτασε καν στην κορυφή;

Το Βέλγιο ζει ημέρες 86, πανηγυρίζοντας τη μεγαλύτερη πρόκριση στην ιστορία του, αν και λίγο έλειψε να την πατήσει όπως οι Ιάπωνες και να γίνει η πρώτη ομάδα που γυρνάει ένα παιχνίδι από το 2-0 και χάνει το αμέσως επόμενο με τον ίδιο τρόπο.

Έπαιξε σπουδαία μπάλα στο πρώτο ημίχρονο, είχε σε μεγάλη βραδιά την επιθετική τριάδα (Αζάρ, Λουκάκου, Ντε Μπρόινε) αλλά στο τέλος της ημέρας ο ήρωας ήταν ο τερματοφύλακας Τιμπό Κουρτουά και η γραμμή Μαζινό μπροστά από την εστία του -με τη διαφορά πως αυτή κράτησε.

Κι αν μέχρι τώρα έπαιξε σα Βραζιλία της Ευρώπης, τώρα καλείται να δείξει πως μπορεί να αντέξει τη ζάλη της κορυφής απέναντι σε ομάδες που ξεκίνησαν με παρόμοιους ταπεινούς στόχους -με την εξαίρεση της Γαλλίας- αφού μοιάζει πια πολύ πιθανό να έχουμε έναν καινούριο πρωταθλητή Κόσμου πέρα από τις παραδοσιακές δυνάμεις που τις πάτησε το τρένο…