Βροχή τα γκολ και τα εκατομμύρια

Όταν ο Ρονάλντο έλεγε στο Κίεβο, αμέσως μετά τον τελικό με τη Λίβερπουλ και πριν καν σηκώσει η Ρεάλ την 13η κούπα με τα μεγάλα αυτιά, πως ήταν ωραία όλα αυτά τα χρόνια που έπαιξε στην ομάδα, πολλοί πίστευαν πως είναι ένα επικοινωνιακό τρικ για να πετύχει από τον Πέρεθ την αύξηση που ήθελε στο συμβόλαιό του. Λίγοι έδιναν βάση στο σενάριο να φύγει και μάλιστα στο Καμπιονάτο για τη Γιουβέντους.

Χτες οι πρωταθλητές Ιταλίας ανακοίνωσαν τη μεταγραφή της χρονιάς δίνοντας 100 εκατομμύρια στη Ρεάλ για να φέρουν τον Κριστιάνο στο Τορίνο και άπαντες προσπαθούν να χωνέψουν την είδηση και να μαντέψουν τις καινούριες ισορροπίες στο Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.

Ο Ρονάλντο πρόλαβε σε εννιά χρόνια να γίνει βάσει των αριθμών ο πιο πετυχημένος παίκτης στην ιστορία του συλλόγου της Μαδρίτης αφήνοντας πίσω του ονόματα μύθους όπως το Ραούλ και το Ντι Στέφανο. Και το ερώτημα είναι το κερδίζει και τι χάνει κάθε πλευρά από αυτήν την κίνηση.

Η Ρεάλ παίρνει 100 εκατομμύρια για έναν παίκτη που οδεύει στα 34 κι ίσως άρχιζε μια φθίνουσα πορεία. Ξέρει πως είναι υπεράνω κάθε ονόματος, όσο μεγάλο κι αν είναι – το μοναστήρι να είναι καλά- χάνει όμως μετά από το Ζιντάν και τον καλύτερο παίκτη της και η επόμενη μέρα είναι ένας γρίφος χωρίς σταθερές.

Ο Ρονάλντο φεύγει καβάλα στο άλογο, όσο ήταν ακόμα στην κορυφή, και πάει σε μια ομάδα που θα είναι το απόλυτο αφεντικό -και του δίνει τα λεφτά που ζητούσε- και σε ένα πρωτάθλημα όπου βάσει ρυθμού μπορεί να παίζει ως τα 40 του, χωρίς να ανακαλύψει το ελιξήριο της νεότητας. Είναι ζήτημα όμως αν μπορεί να ανεβάσει επίπεδο στην Ευρώπη τη Γιουβέντους, που ψάχνει το Τσάμπιονς Λιγκ, ή θα πέσει κι αυτός μαζί της, μακριά από τη λάμψη της Βασίλισσας.

Η Γιούβε μοιάζει κερδισμένη σε κάθε επίπεδο, ακόμα και στο οικονομικό, υπολογίζοντας πως θα κάνει γρήγορα απόσβεση. Βάζει όμως μια ωρολογιακή βόμβα στις γραμμές της, για τις μισθολογικές ισορροπίες της ομάδας, ακόμα και στις επιχειρήσεις του Ανιέλι, που δεν του… περισσεύουν τα εκατομμύρια για να δώσει αυξήσεις στους υπαλλήλους του.

Η ποδοσφαιρική Ευρώπη περιμένει ένα μικρό ντόμινο εξελίξεων-μετακινήσεων, με τον Ιγουαίν να φεύγει από το Τορίνο μάλλον για την Τσέλσι, τον Αζάρ να θέλει να φύγει από το Λονδίνο για να παίζει στο Τσάμπιονς Λιγκ, τη Ρεάλ να ψάχνει τον κατάλληλο αντικαταστάτη που θα χωρέσει στα παπούτσια του CR7 στην επίθεση -υπάρχει άραγε;- κοκ.

Ο Ρονάλντο τινάζει τις ισορροπίες στον αέρα με γονίδιο περίπου τρόπο που το έκανε ο Λεμπρόν στο ΝΒΑ στην ίδια ηλικία. Το clásico Μπάρτσα-Ρεάλ χάνει μεγάλο μέρος της γοητείας του χωρίς την απευθείας σύγκριση Μέσι-Ρονάλντο για το θρόνο του καλύτερου. Τα εκατομμύρια στήνουν χορό, τα μεγέθη ζαλιζουν και οι “κοινοί θνητοί” βλέπουν τις ζωές τους να ευτελίζονται. Και ο χρόνος περιμένει να δώσει απαντήσεις στα ερωτήματα που γεννιούνται από τη μεταγραφή της χρονιάς.