Η ναυτία

Έβλεπα την Τερέζα Μέι να ποζάρει ανάμεσα στον Τσίπρα και στον Ζάγεφ στο Λονδίνο, όπου ο Μικραλέξης (κατά το Μεγαλέξανδρος) παρευρισκόταν για την αγγλογερμανικής πρωτοβουλίας ευρωνατοϊκή “ευρωενοποίηση” των δυτικών Βαλκανίων, και το ιστορικό ρολόι γύριζε στο μυαλό μου κάτι λίγο παραπάνω από εκατό χρόνια πίσω. Η μαμά Αγγλία, η κραταιά βρετανική αυτοκρατορία, τα ξαδέρφια με την ευρωκάιζερ Μέρκέλ, οι Βαλκάνιοι φύλαρχοι -πλέον όπου φυλή διάβαζε ομάδα επιχειρηματικών συμφερόντων- μου προξένησαν αυτό το αίσθημα της ναυτίας, με την ακριβή έννοια που έχει ο τίτλος του βιβλίου του Σαρτρ “η ναυτία”.

Σε συνδυασμό μάλιστα με την επί του προσφυγικού ιδεολογική επανίδρυση της αυστροουγγρικής αυτοκρατορικής αθλιότητας τύπου Κουρτς και Όρμπαν, τα πρόχειρα αντιεμετικά, που διαθέτει η αγορά προς εξάλειψη των συμπτωμάτων της ναυτίας, δεν επαρκούν για να καταπιώ την Ευρώπη που απεργάζονται οι συριζαίοι πάσης οπορτουνιστικής εθνικότητας.

Του Μουντιάλ τρέχοντος, ήρθε καπάκι και το βιντεάκι του Κροάτη νεοναζί να φωνάζει “να καεί το Βελιγράδι , να καεί η Μόσχα”, που σεριανάει στο Μεϊντάνι του διαδικτύου, με την εθνικιστικοκαφρίλα να αντιμετωπίζεται επιεικώς από την εξ ορισμού διεφθαρμένη FIFA, των ελεύθερα κυκλοφορούντων δωροκηθέντων προέδρων της, και δεν το απέφυγα. Ξέρασα…

Λιάνα Κανέλλη