Οι συνθήκες ωρίμασαν, οι δεξιοί αφήνουν μούσι…

Νιώθετε κι εσείς πως οξύνεται η πολιτική αντιπαράθεση; Δεν το νιώθετε στην ατμόσφαιρα, σαν τον Αντώνη πριν λίγα χρόνια; Βλέπετε ολοένα και περισσότερους στο άμεσο περιβάλλον σας, φίλους και συναδέλφους, να πολιτικοποιούνται έντονα και να καταπιάνονται με ακανθώδη θεωρητικά ζητήματα που θυμίζουν αμφιθέατρο;

Έβαλε γραβάτα ο Τσίπρας; Ήταν κόκκινη, λιλά ή μπορντώ; Τρέκλιζε σουρωμένος ο Γιούνκερ ή είναι στους ανώνυμους ισχυαλγικούς; Άφησε γένια ο Κυριάκος Μητσοτάκης; Θα κηρύξει ανένδοτο ή κάποιο αντάρτικο;

Οι αριστεροί του γλυκού νερού μισούν τους Κροάτες και τις γραβάτες, που δεν έχουν γένια, αλλά ετυμολογική συγγένεια. Τα φιλελέ σάιτ έχουν όλο το καυτό ρεπορτάζ για τα ξυραφάκια και το μούσι του Κυριάκου και για την ισχυαλγία του Γιούνκερ. Λίγα τα λόγια σας, ρε…

Κι αυτό που εντυπωσιάζει περισσότερο στην φλογερή αρθρογραφία τους, δεν είναι ο ζήλος τους για την αλήθεια, αλλά το πάθος για τους ήρωές τους, που τόλμησε να τους θίξει η πλέμπα στα σόσιαλ μίντια. Κι ίσως μαζί μια πικρία, που ο Γιούνκερ τους πρόδωσε, για την καρδιά ενός σοσιαλδημοκράτη, που βγάζει καλύτερα τη δουλειά, αλλά δεν τον αγαπάει ειλικρινά, όπως αυτοί.

Το πράγμα πάει απ’ το κακό στο χειρότερο, και το χειρότερο είναι πως φαίνεται να βρίσκει κορόιδα και να πιάνει. Κι αν αυτό είναι το επίπεδο και το περιεχόμενο της πολιτικής αντιπαράθεσης στις μέρες μας, είναι να αναφωνείς (παραφράζοντας κι ένα τσιτάτο του Κάρολου): Εγώ δεν ασχολούμαι με πολιτικά.