Μια παράσταση

Εμείς στα χρόνια μας τον διαβάζαμε κρυφά. Απαγορευόταν βλέπεις. Τον διαβάζαμε με κατάνυξη.

Με την ίδια κατάνυξη έσκυψαν πάνω από το έργο του οι φωτισμένοι δάσκαλοι και οι μαθητές του 8ου Γυμνασίου και Λυκείου της Αθήνας.

Για τον Γιάννη Ρίτσο ο λόγος. Το έργο του στενά δεμένο με τους αγώνες του Λαού.

ίδιος ο ποιητής μέσα στον αγώνα. Να πληρώνει το σκληρό τίμημα μαζί με τον λαό που τον εμπνέει.

Μαζί στις εξορίες, μαζί παντού, παρών ως το τέλος.

Είναι σπουδαίο το έργο της θεατρικής ομάδας αυτού του Σχολείου στο κέντρο της Αθήνας.

Με παιδιά από όλες τις χώρες των κατατρεγμένων, σε  αγαστή σύμπνοια.

Σε εποχές που πρότυπο και είδηση είναι το νταηλίκι, τα διογκωμένα μπράτσα των αγοριών και τα πανομοιότυπα προτεταμένα χείλη των κοριτσιών, οι υπαγορευμένες μεγαλοστομίες των ελάχιστων λέξεων αλλά και οι ψευτοπαλληκαρισμοί και τα αστειάκια πάνω στην εξαθλίωση του λαού, ο λόγος του Ποιητή στα χείλη των παιδιών προμηνύει ένα Μέλλον αλλιώτικο.

Αυτό για το οποίο αγωνίζεται ο απλός άνθρωπος που ύμνησε ο Γιάννης Ρίτσος.