Θέατρο τη Δευτέρα: «Δον Καμίλο» του Σωτήρη Πατατζή (1982)

Πρόκειται για μια αξιοθαύμαστα μαστορεμένη (καλοφτιαγμένοι χαρακτήρες, ευφάνταστη πλοκή, χυμώδης γλώσσα) σατιρική κωμωδία, μια πολιτική σάτιρα. Το θεατρικό έργο του Σωτήρη Πατατζή «Δον Καμίλο» γράφτηκε για τον αξέχαστο μεγάλο μας ηθοποιό και αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης Μίμη Φωτόπουλο. Ο Σωτήρης Πατατζής εμπνέεται από τα ευθυμογραφήματα του Ιταλού συγγραφέα Τζοβάνι Γκουαρέσκι αλλά δημιουργεί τη δική του πλοκή και τους δικούς του χαρακτήρες. Το έργο πρωτοπαρουσιάστηκε το 1958 στο θέατρο “Άλφα” από το θίασο του Μ. Φωτόπουλου και γνωρίζει μεγάλη επιτυχία μέχρι τις μέρες μας όπου κι αν παίζεται.

Ένα κείμενο γεμάτο σαρκασμό και αυτοσαρκασμό, που μέσα από το χιούμορ αναδεικνύει την πολιτική αντιπαράθεση ανάμεσα στην κρατούσα συντηρητική εξουσία και την ελπιδοφόρα κομμουνιστική, τις υπόγειες διασυνδέσεις της επίσημης Εκκλησίας με την εξουσία, καθώς και την εμπλοκή της στα πολιτικά δρώμενα, αλλά και τη μεγάλη δύναμη της γνήσιας και ειλικρινούς φιλίας και του έρωτα…

Ο αξέχαστος Μίμης Φωτόπουλος πρωταγωνιστεί στο «Δον Καμίλο» του Σωτήρη Πατατζή (Θέατρο της Δευτέρας, 1982)

Η παράσταση πρωτοπροβλήθηκε στην τηλεόραση (ΕΡΤ2) το 1982, σε σκηνοθεσία Αλέξη Μίγκα και Σταύρου Ζερβάκη. Εμφανίζονται οι ηθοποιοί: Μίμης Φωτόπουλος, Ρένα Βενιέρη, Δημήτρης Βυζάντιος, Δημήτρης Καλλιβωκάς, Γιάννης Μαλούχος,  Χρήστος Μωραΐτης, Αλεξάνδρα Παντελάκη, Σταμάτης Τζελέπης, Ράσμη Τσόπελα, Κώστας Χαλκιάς:

«Εθνική Αντίσταση έκαναν και ο ιταλικός και ο ελληνικός λαός, με πρωτοπόρους, ως γνωστόν, τους κομμουνιστές. Συμπαραστάτες στον αντιφασιστικό αγώνα τους ήταν και αρκετοί λαϊκοί κληρικοί, ανεξαρτήτως ιδεολογίας. Το όραμα του απελευθερωτικού ελληνικού και ιταλικού αγώνα για μια καλύτερη μεταπολεμική κοινωνία, βέβαια, δε δικαιώθηκε. Η άρχουσα τάξη και τα όργανά της – μεταξύ των οποίων και η Εκκλησία – κι εκεί κι εδώ, μηχανορραφούσε και μηχανορραφεί για να διατηρεί παντού την εξουσία της – λ.χ., και ενάντια στην εκλογή κομμουνιστών δημάρχων. Αλλά κι ο λαός μπορεί να καταπολεμήσει τα σχέδιά της. Αυτό είναι το διαχρονικό «μήνυμα» της κωμωδίας του Πατατζή, με κεντρικούς ήρωες τον, συντηρητικό αλλά τίμιο, φτωχό λαϊκό ιερέα δον Καμίλο και τον φίλο του, κομμουνιστή – αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης Πεπόνε, που εκλέγεται δήμαρχος, παρά τα «κόλπα» και τις απειλές του καρδιναλίου και του «αρπακτικού» υποψηφίου των Χριστιανοδημοκρατών. Ο Πατατζής, πλάθοντας αγαπητικά τον δον Καμίλο, τον βάζει να «μιλά» με το Χριστό, ουσιαστικά με τη συνείδησή του, καθιστώντας τον «φωνή» της λογικής και της κοινωνικής συνείδησης κάθε τίμιου λαϊκού ανθρώπου», έγραφε η Θυμέλη, στον Ριζοσπάστη τον Σεπτέμβρη του 2006.

Ο λογοτέχνης Σωτήρης Πατατζής (γεννήθηκε το 1917 και έφυγε από τη ζωή στις 7 του Ιούνη 1991) καταγόταν από τη Μεσσήνη Μεσσηνίας. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και εργάστηκε ως δημοσιογράφος και ανταποκριτής σε εφημερίδες και περιοδικά. Το λογοτεχνικό του έργο περιλαμβάνει μυθιστορήματα, διηγήματα και θεατρικά έργα.

Γνωστότερο έργο του το μυθιστόρημα «Μεθυσμένη Πολιτεία» που έγινε τηλεοπτική σειρά τη δεκαετία του ΄70.  Στην Κατοχή συμμετείχε στην Αντίσταση από τις γραμμές του ΕΑΜ. Κυνηγήθηκε για την αντιστασιακή του δράση και για τις ιδέες του. Ο Δον Καμίλο είναι το πιο γνωστό του θεατρικό έργο.  Έργα του Σωτήρη Πατατζή: Διηγήματα: Ματωμένα χρόνια (1946),    Νεράιδα του Βυθού (1952), Χαμένος Παράδεισος (1966). Μυθιστορήματα:  Μεθυσμένη Πολιτεία (1948), Πένθιμο Εμβατήριο (1978). Θεατρικά έργα:     Επιστροφή από το Μπούχεμβαλντ (1948), Καλός στρατιώτης Σβέικ (1956),   Δον Καμίλο (1958) κ.ά.

Η Κατιούσα αγαπάει το θέατρο και προβάλει κάθε Δευτέρα από τις σελίδες της μια σειρά από ξεχωριστά έργα που βρίσκονται «αποθηκευμένα» στο πλούσιο Αρχείο της ΕΡΤ.

Για πολλά χρόνια «Το θέατρο της Δευτέρας» που προβαλλόταν από την κρατική ΕΡΤ αποτελούσε μια όαση πολιτισμού στο άνυδρο τηλεοπτικό (και όχι μόνο) τοπίο της εποχής, που καθήλωνε κάθε βδομάδα μπροστά στους δέκτες τους χιλιάδες τηλεθεατές.

Οι μεγαλύτεροι συγγραφείς του κόσμου, αλλά και πολλοί νεότεροι, Έλληνες και ξένοι, έργα του κλασικού και νεότερου ρεπερτορίου, δοσμένα από σημαντικούς θεατράνθρωπους κι ερμηνευμένα από μερικούς από τους καλύτερους ηθοποιούς που γέννησε αυτός ο τόπος, πέρασαν από τις ασπρόμαυρες και στη συνέχεια έγχρωμες οθόνες των τηλεοράσεων κι έφεραν κοντά στο θέατρο έναν κόσμο που δεν του δινόταν άλλου τύπου κίνητρα (ούτε λόγος για την απαραίτητη παιδεία…), για να προσεγγίσει, να απολαύσει και ν’ αγαπήσει τη συγκεκριμένη μορφή τέχνης.

Δείτε εδώ όλες τις παραστάσεις του “Θεάτρου τη Δευτέρα”