“Το Μάτι δεν υπάρχει πια”

Μαρτυρία απο την Αργυρώ Μουστάκα Βρεττού:

“Το Μάτι δεν υπάρχει πια. Ειναι κρανίου τόπος. Η μαμά μου κατάφερε και  βγήκε από το σπίτι που καιγόταν και κατέρρεε με τη θεία μου, βγήκαν στον δρόμο, γύρισαν και φώναξαν τελευταία φορά για τα κατοικίδια μας. Την υπόλοιπη φωνή τη φύλαξαν για να εκλιπαρούν βοήθεια. κατάφεραν να φτάσουν ως την Κύπρου, σαράντα λεπτά τους πήρε να κάνουν μισό χιλιόμετρο. Σπίτια και αυτοκίνητα καίγονταν. Άνθρωποι πουθενά.

Είχαν γλιτώσει; Καίγονταν;

Βρήκαν ένα αυτοκίνητο και τους είπε πάμε παραλία. Κάποιος , από το πουθενά, τους είπε μην πάτε θα καείτε ζωντανοί. Έκαναν αναστροφή μέσα στην κόλαση. Τους παρέλαβε περιπολικό και σώθηκαν.

Δεν ξέρω αν θα το ξεπεράσουν πότε. Τα μωρά- από θαύμα- στην άλλη γιαγιά, μισή ώρα πριν ξεσπάσει το κακό. Η φωτιά λαμπάδιασε τα πάντα σε δευτερόλεπτα από τα πεύκα. Κόπηκε ρεύμα και νερό σε δευτερόλεπτα. Το σπίτι μας δεν υπάρχει πια. Ούτε η γάτα μας. Σωθήκαμε εμείς. Σώθηκε κι ο Πέπε. Μας περίμενε το πρωί έξω από το σπίτι, που ακόμα καίγεται.

Δεν έχουμε τίποτα, όλη η περιουσία μας, τα βιβλιάρια υγείας των παιδιών- που από ψυχαναγκασμό πάντα κουβαλάω. Μάθαμε για οικογένειες γειτόνων που χάθηκαν. Παιδιά που παίζαμε στην παραλία κάηκαν. Είναι μια κόλαση.

Είμαστε υγιείς. Δεν έχουμε τίποτα παρά ο ένας τον άλλον. Είναι μια καταστροφή. Ένα ατελείωτο πένθος. Ένας εφιάλτης, από τον οποίον δεν ξυπνάς.

Το Μάτι δεν υπάρχει πια. το σπίτι μας χάθηκε. Οι γείτονες μας χάθηκαν. Όλα χάθηκαν. Το μόνο που μένει είναι η συμπαράσταση σας, η αλληλεγγύη αυτή. Αυτό το τι κάνεις είσαι καλά; Αυτό το τι θες, πες μου τι χρειάζεσαι. Και η πίστη ότι όσο έχουμε την υγεία μας όλα ξαναφτιάχνονται.

Εκτός από τις ψυχές που χάθηκαν. Κι είναι πολλές, παιδιά. Μωρά απανθρακωμένα στην αγκαλιά της μαμάς τους. ηλικιωμένοι που δεν μπόρεσαν να ξεφύγουν…”

Η Αργυρώ κι ο Κώστας ελπίζουμε να ξαναφτιάξουν από την αρχή της ζωή τους, οι φίλοι τους θέλησαν με ένα τρόπο να συνδράμουν σε αυτό. Αν θελήσετε κι εσείς μπορείτε εδώ