Παιδιά είναι μωρέ, θα μάθουν…

Χτες ο Βερναρδάκης του ΣΥΡΙΖΑ βγήκε στο ρ/σ “στο Κόκκινο” και ζήτησε να μη βάλλεται ο πρωθυπουργός που είναι μόλις 44 χρονών και δε γίνεται να του φορτώνουν την ευθύνη για όσα έγιναν στη χώρα, το κοινωνικό κράτος, την πυρόσβεση, την πολεοδομία-χωροταξία κοκ. Λες και η ευθύνη -που θεωρητικά ανέλαβε, ως προς το πολιτικό της σκέλος, ο πρωθυπουργός- αφορά την αυτουργία για όλα τα παραπάνω και όχι την αδυναμία αντιμετώπισής τους απ’ τις αρχές του τόπου.

Πήγε έτσι ένα βήμα μπροστά το κλασικό επιχείρημα πως ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται μόλις τρία χρόνια στην κυβέρνηση και δεν ευθύνεται για τα κρίματα και τα λάθη των προηγούμενων 40 χρόνων της Μεταπολίτευσης. Και στόχευσε βασικά στο θυμικό κάποιων νοικοκυραίων και νοικοκυρών, που ψηφίζουν τον Τσίπρα γιατί είναι μικρός, νέος και πρέπει να τον προστατεύσουμε, σαν το χαϊδεμένο παιδί της οικογένειας. Παιδί είναι μωρέ, μόλις 44 χρονών.

Η δήλωση προκάλεσε μια μικρή θύελλα τρολαρίσματος στα social media, με πολλούς χρήστες να θυμούνται και να σημειώνουν διάφορες ιστορικές προσωπικότητες, που είχαν προλάβει να μεγαλουργήσουν μέχρι αυτήν την ηλικία: από τον Τσε (που δολοφονήθηκε στα 39 του) και το Βελουχιώτη (που αυτοκτόνησε πριν κλείσει τα 40 του χρόνια) μέχρι τον Μπελογιάννη (εκτελέστηκε όταν ήταν 36 χρονών) και το Λένιν, που στα 47 του χρόνια ηγήθηκε της Οχτωβριανής Επανάστασης, ενώ στα 45 του θεωρούνταν ήδη “γέρος” και εκτιμούσε πως δε θα προλάβει να ζήσει τελικά το επαναστατικό ξέσπασμα των μαζών.

Από το Τζιζ…

Λίγους μήνες πριν, ο Κυριάκος Μητσοτάκης που είναι έξι χρόνια μεγαλύτερος -και με πείρα… πολιτικού πρόσφυγα ως βρέφος στο Παρίσι- είχε πει πως κανείς νέος δεν ενδιαφέρεται σήμερα για τη δολοφονία του Λαμπράκη από τους παρακρατικούς μηχανισμούς. Και η Μαρία Σπυράκη έσπευσε να τον δικαιολογήσει πως γεννήθηκε μόλις το 68′, ενώ το συγκεκριμένο γεγονός είχε λάβει χώρα πριν από τη γέννησή του!

Δεν πειράζει όμως, μικρά είναι τα παιδιά, θα μάθουν (εκτός από ιστορία, που αφορά κυρίως γεγονότα πριν από τη δική μας γέννηση…)

Το νέο όμως, που πλασάρεται ως φρέσκο, άφθαρτο και καινοτόμο, που είναι θεωρητικά ελπιδοφόρο (η ελπίδα έρχεται…) δεν έχει να κάνει με την ηλικία ενός ηγέτη, αλλά με τη νοοτροπία και την πολιτική του πρόταση, με την κοσμοθεωρία και τις θέσεις που παίρνει το κόμμα του. Και το παλιό, όσους ηλικιακά νέους και αν επιστρατεύσει, όσους μανδύες κι αν χρησιμοποιήσει, δε θα γίνει ποτέ νέο κι απλώς θα ανακυκλώνεται εις βάρος μας, όπως κάνουν οι αμοιβάδες…