Όταν

Όταν ο απλός άνθρωπος -όχι ο «φιλάνθρωπος»- ο πραγματικά αλληλέγγυος, αυτός που τρέχει, που αληθινά κάνει δικό του τον πόνο του άλλου και τον πνίγει η καταχνιά του άδικου χαμού και «η θάλασσα που έχει να πει πολλά ακόμα» -έκφραση φίλης που είναι σαν  να την είπαμε εμείς- όταν όλα αυτά τα ανείπωτα συμβαίνουν, υπάρχει ένας κόσμος «υπεύθυνος», σε θέσεις υψηλές, φερ’ ειπείν σε θώκους που παίζει με τα μέσα αντί-κοινωνικής δικτύωσης.

Απαντάει σε επιστολές «αγανακτισμένων», ψάχνει και αποκαλύπτει την αληθινή κομματική ταυτότητα, φέρνει σε πέρας όλη τη βρώμικη δουλειά των εντυπώσεων.

Η ουσία χάνεται μπροστά στην αγωνία να συντηρηθεί μια εξουσία επωφελής μόνο για πάρτη της, ως οφείλει. Αλλά όσο κρατάει αυτή η αγωνιώδης αναμέτρηση πάνω στις στάχτες της Ζωής, όσο τα ραβασάκια δίνουν και παίρνουν για τη μετάθεση ευθυνών, όσο ο ένας εγκληματίας καρφώνει τον άλλον κι όλοι μαζί ψηφίζουν «για το καλό μας», όταν τα τερτίπια δεν έχουν τελειωμό π.χ. «πολιτική ευθύνη», «παραίτηση», «μη παραίτηση».

Όταν όλα θα καταντήσουν «απόηχος» ή «το συμβάν»….τότε το δικό μας ΟΤΑΝ γίνεται ηχηρό ΤΩΡΑ καθημερινής δράσης και τους τρομάζει.

Καμία αναβολή.

AVANTI