Ρότζερ Φέντερερ – Η τελειότητα κρατά ρακέτα

Η πιο σύντομη φράση που περιγράφει το Φέντερερ είναι “ο καλύτερος τενίστας όλων των εποχών”. Εάν κάποιος δεν παρακολουθεί τένις, μπορούμε να του παραθέσουμε τα απίστευτα ρεκόρ του Ελβετού που δείχνουν το μεγαλείο του: οι 20 Γκραν-Σλαμ τίτλοι, οι 30 τελικοί, οι 300 και πλέον εβδομάδες στην κορυφή της κατάταξης -εκ των οποίων οι περισσότερες συνεχόμενες- το σερί του στο Γουίμπλετον και την επιφάνεια του χόρτου. Αλλά όποιος παρακολουθεί τένις, το καταλαβαίνει από μόνος του και δε χρειάζεται περιττά στατιστικά στοιχεία ως αποδείξεις, που μοιάζουν με προσπάθεια να αποδειχτεί μαθηματικά πως υπάρχει θεός, ενώ οι φίλαθλοι το έχουν βιώσει εμπειρικά. Και το μόνο μεταφυσικό στοιχείο σε όλα αυτά είναι η θεϊκή τελειότητα στο παιχνίδι του Ρότζερ Φέντερερ, που μοιάζει ανίκητος, σχεδόν χωρίς ελαττώματα κι αδύνατα σημεία.

Έχει τέλειο σερβίς, άψογη τεχνική κατάρτιση, το ρεβέρ του είναι εξίσου καλό και δυνατό με το φόρχαντ. Και το πιο σημαντικό είναι πως τα καταφέρνει όλα αυτά με ένα απαράμιλλο αρχοντικό, σχεδόν αριστοκρατικό στιλ, κάποιες φορές χωρίς να φαίνεται καν πως προσπαθεί και κοπιάζει. Εκτελεί μέχρι και σήμερα τα πάντα σχεδόν τέλεια, σαν προγραμματισμένος υπολογιστής. Κι είναι εντυπωσιακό πως τα ακόμα πιο εντυπωσιακά σερί του έσπασαν από τον Ισπανό Ναδάλ, με τον οποίο είναι φίλοι, έναν παίκτη δηλαδή που έχει ως βασικό χαρακτηριστικό του παιχνιδιού του το πάθος και την ψυχή και τα καταφέρνει καλύτερα στο χώμα! Θα ήταν άδικο όμως να φανταστούμε το Φέντερερ ως έναν ψυχρό επαγγελματία, ίσα-ίσα που σε μικρότερες ηλικίες είχε πολλές εκρήξεις στους αγώνες και το μυστικό της επιτυχίας του ήταν πως κατάφερε να τις ελέγχει και να τις συγκρατεί.

Σε κάθε περίπτωση, οι μεταξύ του αναμετρήσεις είναι πιθανότατα ό,τι καλύτερο έχουν παρακολουθήσει ποτέ οι φίλοι του αθλήματος. Κι ο τελικός του Γουίμπλετον το 2008, όπου βρέθηκαν αντιμέτωποι, θεωρείται από πολλούς ως ο πιο θεαματικός αγώνας τένις όλων των εποχών. Ο Ναδάλ έχει περισσότερες νίκες στις μεταξύ τους αναμετρήσεις -κι είναι κάτι σαν κρυπτονίτης ενός σούπερμαν, όπως έχει γραφτεί εύστοχα- απέχει πολύ όμως από τις κατακτήσεις και τις νίκες του Ελβετού που απολαμβάνει τη μοναξιά της κορυφής.

Ο Φέντερερ γεννήθηκε σαν σήμερα το 1981 στη Βασιλεία. Ασχολήθηκε από παιδί με τα σπορ και με το ποδόσφαιρο, τον κέρδισε όμως από νωρίς το τένις όπου έδειξε σύντομα το ταλέντο του. Πριν καλά-καλά ενηλικιωθεί ο Φέντερερ είχε μπει στην ελβετική ομάδα για το Davis Cup και τους κορυφαίους τενίστες της παγκόσμιας κατάταξης. Στα 19 του έχασε το ολυμπιακό μετάλλιο στις λεπτομέρειες, ενώ ένα χρόνο αργότερα νίκησε στο Γουίμπλετον -όπου έγινε ο βασιλιάς της διοργάνωσης- τον Πιτ Σάμπρας, σε έναν προημιτελικό που είχε το χαρακτήρα τελετής παραλαβής-παράδοσης των σκήπτρων του κορυφαίου. Το 02′ έχασε τον αγαπημένο του προπονητή, Πίτερ Κάρτερ, στον οποίο έλεγε πως χρωστούσε την τεχνική του. Τον επόμενο χρόνο κέρδισε για πρώτη φορά το Γουίμπλετον και ξεκίνησε το διάστημα της απόλυτης κυριαρχίας του με συνεχόμενες βδομάδες στο νούμερο 1 και τίτλους. Είναι ο μόνος που έχει παίξει και στους τέσσερις τελικούς Γκραν Σλαμ την ίδια χρονιά, με το απλησίαστο ρεκόρ των 23 σερί τελικών.

Έπεσε από την κορυφή το 2008, για να επιστρέψει στο νο 1, τελευταία φορά πριν από μερικούς μήνες και ενώ είχε ήδη πατήσει τα 36 -επίδοση που παραμένει απλησίαστη από οποιονδήποτε άλλο τενίστα. Σήμερα κλείνει τα 37 του κι ασφαλώς δεν έχει τη φυσική κατάσταση της πρώτης νιότης του, αλλά παραμένει σε κορυφαίο επίπεδο, κάνοντας οικονομία δυνάμεων και επιλογή συγκεκριμένων τουρνουά, όπου δίνει το 100%.

Είναι χαμηλών τόνων, με την ίδια σύζυγο εδώ και πολλά χρόνια, μακριά από σταριλίκια, ενώ απασχόλησε την επικαιρότητα μόνο όταν αποφάσισε να δώσει τέλος στο “γάμο” του με τη ΝΙΚΕ και να υπογράψει μετά από πολλά χρόνια συμβόλαιο με άλλη αθλητική εταιρία.

Κι αν οι περισσότεροι ήρωες κερδίζουν την αναγνώριση μετά θάνατον, ο Φέντερερ έχει δει τους Γερμανούς να δίνουν το όνομά του σε μια οδό και τους συμπατριώτες του να δίνουν τη μορφή του σε γραμματόσημο -ο μόνος Ελβετός που κέρδισε τέτοια τιμή εν ζωή.